Կարապետյանն էլ է գիտակցում իր առաջարկի անհեթեթության աստիճանը...

Աամվել Կարապետյանը դրական անձնավորություն է, լուրջ ավանդ ունի Հայաստանում, բայց ափսոս, որ էֆեկտիվ չի ծախսում իր ռեսուրսները, դա էլ, իհարկե, գալիս է նրա հայաստանյան շրջապատից, հակառակ դեպքում կարելի կլիներ սարեր շուռ տալ նրա ռեսուրսներով։ Եվ իմանալով այս ամենը, ամենևին էլ զարմանալի չէ Կարապետյանի այսօրվա հայտարարությունը, որը նա արել է «Armenian Business Forum»-ի ժամանակ։ Այսպես, Կարապետյանն առաջարկում է Հայաստանում հաստատել երեք պաշտոնական լեզու՝ հայերեն, ռուսերեն և․․․ անգլերեն։
Իհարկե, Կարապետյանն էլ է գիտակցում իր առաջարկի անհեթեթության աստիճանը։ Լավ, եթե Հայաստանում ռուսերենը դառնա պետական կամ պաշտոնական լեզու, դա ինքնին հասկանալի է և բնական (նախ, Հայաստանը 200 տարի Ռուսաստանի (կազմում) հետ է, Հայաստանում ռուսերեն բոլորը գիտեն, Հայաստանում բնակվում են տասնյակ հազարավոր ռուսներ, բացի այդ, ռուսերենը մեզ համար տրանզիտ լեզու է եղել դեպի համաշխարհային գիտելիքներ, ասենք, հայերենում համաշխարհային միտքը բացակայում է, չունենք թարգմանած ոչ Պլատոն, ոչ Հեգել, ոչ Թոյնբի, մի խոսքով, գրեթե ոչ մի բան, և այդ ամենը մեզ հասու է ռուսերենով), ապա անհնար է հասկանալ, թե ինչ ընդհանուր՝ քաղաքակրթական, պատմական, մշակութային՝ կապ կա հայ ժողովրդի և անգլերեն լեզվի միջև, ի՞նչ անհրաժեշտություն կա անգլերենը Հայաստանում պետականացնելու։ Չկա ոչ անհրաժեշտություն, ոչ ողջամտություն այս հարցում։ Կա ընդամենը մեկ բան՝ "և-և" անել, և Սամվել Կարապետյանը, բանուգործը թողած, զբաղվում է նախկին իշխանությունների սիրած զբաղմունքով՝ նմանվելով այդպիսով հայտնի լիբերալ հրապարակախոս Յուլիա Լատինինային, որն առաջարկում էր նույն բանն անել Ուկրաինայում։
Բայց իրականում Կարապետյանի ուզածը ռուսաց լեզվի պետական ստատուսն է Հայաստանում, իսկ որպեսզի արևմտականներն ու տեղի անուղեղ ազգայնականները վայնասուն չդնեն, Կարապետյանը "և-և" է անում։ Տեսնո՞ւմ եք, թե ինչպես կարելի է հիանալի և օբյեկտիվորեն պահանջված գաղափարը պղծել՝ ընդամենը "և-և" անելով․․․

Գրել է Արտյոմ Խաչատրյանը