Ելիզավետիչի կատուն
-Բժի՜շկ, բժի՜շկ, ե՛կ մեր տուն,
Շատ հիվանդ է մեր կատուն,
Մի ճար արա՝ լավանա,
Թե չէ ձեռքից կգնա…
Մեր դավաճանն ահագին
Կարմիր խալաթը հագին,
Կոմպրոմատով մտավ տուն,
Ուր պառկած էր մեր կատուն…
Նայեց սուր-սուր ճանկերը,
Շոյեց կեռ-կեռ հոնքերը,
Ծոցատետրը դուրս բերեց,
Գրիչն առավ ու գրեց.
«Ոչի՜նչ, ոչի՜նչ, ձեր կատուն
Չունի այնքան տաքություն,
Մի թուղթ, մի գրանցում, որ ուտի,
Շուտ կկանգնի նա ոտի»։
***
Նռնակները ոտքերիս ու դիպուկահարները ձեռքերիս,
Ու գինարբուքն այտերիս ու բռոնեժիլետը կրծքիս տակ,
Ու սարսափը հոգուս մեջ ու ատելությունն աչքերիս,
Ու բարբաջանքը լեզվիս՝ սարից իջա ես քաղաք։
Արեգնազ Մանուկյանի ֆեյսբուքյան էջից
Հետևեք մեզ Viber-ում
