Կուսակրոնության մասին թող խոսեն նրանք, ովքեր մեկ ամիս փորձել են կուսակրոն լինել ու հաջողվել է․ Գերաշնորհ Տ. Միքայել Արքեպիսկոպոս Աջապահյան (video)
Որևէ լիազոր մարմին մեզնից չի կարող որևէ բան պահանջել։ Մենք դոգմաներով ոչ մի քննարկման չենք գնում, իսկ այսօր մեզ ներկայացնում են մի կոնցեպտ, իբր այն անփոխարինելի է, անբեկանելի։ Այս մասին Արմնյուզ ՀԸ Անժելա Թովմասյանի՝ «Հայելու առաջ» հեղինակային հաղորդման ժամանակ ասել է Շիրակի թեմի առաջնորդ, Գերաշնորհ Տ. Միքայել Արքեպիսկոպոս Աջապահյանը՝ անդրադառնալով «Հայ եկեղեցու պատմություն» առարկայի՝ «Հայոց պատմություն» առարկային միացնելու որոշման քննարկմանը։
Դիտարկմանը, որ ԿԳՄՍ նախարար Արայիկ Հարությունյանն իր վերջին հարցազրույցում ասել է, որ սուտ են այն խոսակցությունները, թե եկեղեցու հետ քննարկումներ չեն եղել, Արքեպիսկոպոս Աջապահյանը պատասխանել է․ «Եթե իմ մի հանդիպումը փոխնախարարի հետ, կամ էլ հայր Զաքարիայի մեկ րոպեանոց անդրադարձը կարող ենք համարել լիարժեք համագործակցություն, ուրեմն մենք ստում ենք։ Այդպիսի հայտարարություններ նախարարն իրեն չպետք է թույլ տա»։
Գերաշնորհ տերը հիշեցնում է՝ նախարարի դիմաց կանգնած է մի արքեպիսկոպոս, ով իր տարիքի չափ վաստակ ունի այս երկրում․ «39 տարի է՝ չարքաշ աշխատում են Հայաստանի համար, ինչպե՞ս կարող է ԿԳՄՍ նախարարն ասել, որ ես կամ Արշակ եպիսկոպոսը կամ էլ հայր Զաքարիան ստում ենք»։
Գերաշնորհ Աջապահյանի խոսքով՝ այդ իրենք կարող էին ասել, որ փոխնախարարը կամ էլ նախարարը ստում են, մինչդեռ իրենց նման բան թույլ չեն տվել։
Հարցին՝ ի՞նչն է պատճառը, որ անպայման ուզում են «Հայ եկեղեցու պատմություն» առարկան միացնել ընդհանուր «Հայոց պատմություն» առարկային, Սրբազանը պատասխանել է․ «Եթե մենք տեսնեինք, որ իրենք նպատակ ունեն Հայոց եկեղեցու պատմության ողջ նյութը պահելու, գուցե գնայինք քննարկմանը։ Սակայն ամենասկզբում այս ամենի ելակետը եղել է այն, որ ինչու՞ պետք է եկեղեցու պատմությունը դասավանդվի դպրոցներում»։
Գերաշնորհի խոսքով, եթե հասարակության ու եկեղեցու կողմից այս հարցը չբարձրաձայնվեր, ապա իրենք անգամ չէին էլ խոսի առարկան «Հայոց պատմություն» առարկային միացնելու մասին․ «Ինչպե՞ս կարող է հայ ժողովրդի պատմությունից հանվել եկեղեցու պատմությունը, հայ եկեղեցու պատմությունը հայ ժողովրդի պատմությունն է»։
Ըստ Գերաշնորհի՝ եկեղեցին մտավախություն ունի, որ «Հայ եկեղեցու պատմություն» առարկան հնարավոր չէ տեղափոխել մեկ այլ առարկայի մեջ, քանի որ եկեղեցու պատմության վերաբերյալ կան թեմաներ՝ ծեսերը, խորհուրդները, աստվածաբանական հարցերը հայ ժողովրդի պատմության առարկայում հնարավոր չէ տեղավորել։