Ունենք բարոյապես տհաս իշխանություն․ Դավիթ Ջամալյան (video)
2018թ-ի հայտնի իրադարձություններից հետո, երբ իշխանությունը փոխվեց, բանակցային գործընթացում տպավորություն ստեղծվեց, որ ամեն ինչ դրական ուղով է գնում։ Բայց շուտով հասանք այն փուլին, որ Ադրբեջանի նախագահը հայտարարեց, որ բանակցությունները փակուղում են և բոլոր գործողություններն ուղղվեցին սահմանի կողմը։ Այս մասին Արմնյուզ ՀԸ Անժելա Թովմասյանի՝ «Հայելու առաջ» հեղինակային հաղորդման ժամանակ ասել է «Հենակետ» վերլուծական կենտրոնի ղեկավար Տիգրան Աբրահամյանն՝ անդրադառնալով սահմանային լարվածությանը։
Տիգրան Աբրահամյանի խոսքով՝ Ալիևի հայտարարությունից վտանգավոր բան չէր կարող լինել, ինչն էլ մենք տեսանք սահմանային լարվածությամբ․ «Ալիևը այս իշխանությունից ուներ զիջումների գնալու սպասելիքներ, և տեսնելով, որ իր սպասելիքները չեն արդարանում, Ալիևն անցավ ռազմական գործողությունների, որով ուզում է Հայաստանին ստիպել գնալ զիջումների»։
Հաղորդման մյուս հյուրի՝ ռազմական փորձագետ Դավիթ Ջամալյանի խոսքով՝ հիմա շատ լավ շանս է ստեղծվել Հայաստանի համար, որպեսզի բանակցային սեղանի վրա դնենք «Վիեննայի-Սանկտ-Պետերբուրգի» պայմանավորվածությունը․ ««Վերելակ մտնելուց» հետո այս իշխանությանը զիջումների գնալը ուղղելու հրաշալի շանս է տրված։ «Վերելակային» պայմանավորվածությունը Ալիևին դուրս բերեց փակուղուց, հիմա բանակը տվել է հաղթաթուղթը՝ ժամանակն է Ալիևին վերադարձնել փակուղի»։
Տիգրան Աբրահամյանն էլ ընդգծում է, որ այսօր նշանակություն չունի, թե ով է սկսել այս գործողությունները, կարևորն այն է, թե այս պահին ինչ ունենք․ «Հայկական բանակը հնարավորություն է տվել մեր իշխանություններին բանակցությունների սեղանի շուրջ Ադրբեջանի հետ այլ լեզվով խոսելու»։
Հարցին՝ Նիկոլ Փաշինյանի ընտանիքի խաղաղասիրական կոչերը ինչքանո՞վ էին տեղին,Դավիթ Ջամալյանը պատասխանել է․ «Բուն ագրեսիայի ընթացքում արվող խաղաղասիրական կոչերը բացի թուլության նշանից ագրեսորի մոտ ոչինչ չեն առաջացնում։ Վարչապետը տարիներ շարունակ եղել է այնպիսի արժեքային համակարգի տիրույթում, որտեղ մշտապես եղել է զիջողական տրամադրություն»։
Ըստ Դավիթ Ջամալյանի՝ թուրքի հետ խաղաղասիրական լեզվով խոսել չի կարելի, կոնցեպտուալ սխալ կա․ «Թուրքը պահանջում է շատ ավելին, քան միայն Արցախը։ Թուրքը չի ընդունում հայի գոյության փաստը, և թուրքի հետ կարելի է ապրել խաղաղ, միայն հաղթանակ հաստատելուց հետո»։