Պրեմիաներից քաշված
Ինչպես հայտնի է` վերջին նիստում կառավարությունն ընդունեց որոշում, որով նախատեսվում է ՀՀ պետական եկամուտների կոմիտեի 2019 թ. պարգևավճարների ֆոնդն ավելացնել 2 մլրդ 330 մլն դրամով: Նախագծի հիմնավորման համաձայն՝ նման որոշման ընդունումը պայմանավորված է նրանով, որ «Հայաստանի Հանրապետության 2019 թվականի պետական բյուջեի մասին» Հայաստանի Հանրապետության օրենքով՝ պետական եկամուտների կոմիտեի 2019 թվականի պարգևատրման ֆոնդը նախատեսվել է 1 մլրդ 836 մլն դրամ, որը բավարար չէ կոմիտեի բնականոն գործունեությունն ապահովելու նպատակով հարկային և մաքսային մարմինների աշխատանքներում բարձր արդյունավետություն ցուցաբերող աշխատակիցներին նախորդ տարիներից ձևավորված պարգևատրումները տարեսկզբից մինչև տարեվերջ վճարելու համար: Ուստի անհրաժեշտություն է առաջացել այս ֆոնդն ավելացնել:
Քննարկման ժամանակ նիստում տարբեր առաջարկություններ եղան: Վարչապետն ինքն էլ այս հացը գնահատեր սկանդալային. «Տարվա ամենասկանդալային թեմային ենք հիմա անդրադառնալու և ես հարկ համարեցի, որ մենք այս թեման հրապարակային և ամբողջական քննարկենք: Խոսքը վերաբերում է պետական եկամուտների կոմիտեի պարգևատրման հիմնադրամի հետ կապված հարցերին: Իհարկե, դուք տեղյակ եք անցած տարի ինչպես ՊԵԿ-ի, այնպես էլ մյուս կառույցների հետ կապված ինչ մեծ հանրային քննարկում եղավ: Ես բազմիցս եմ ասել, որ շատ կարևոր եմ համարում այդ քննարկումը, չնայած դա ընդունված է սկանդալ համարել, բայց ես դա համարում եմ շատ կարևոր քննարկում, որովհետև դա վերաբերում է պետական և պետական ծառայության մասին մեր հիմնարար պատկերացումներին»:
Ըստ Նիկոլ Փաշինյանի ՊԵԿ-ն այն կառույցն է, որն ապահավում է բյուջեի հավաքագրումները, ընդ որում այդ գործն անում է բավականին լավ` առաջին եռամսյակում 11 մլրդից ավել գումար է հավաքագրել, հետևաբար, պետք է, անպայման, արժանապատիվ վարձատրվի, որպեսզի կոռուպցիոն գործարքների չգնա: Իսկ եթե ՊԵԿ տեսուչի աշխատավարձն ընդամենը 160 հազար դրամ է, ապա քիչ է հավանականությունը, որ նա կդիմանա հարկատուների խոշոր գումարները բյուջե մուտքագրելու փոխարեն սեփական գրպանը դնելու գայթակղությանը:
Պարգևավճարների սկանդալն արդեն հին ու չարչրկված է, բայց նաև չհասկացված ու չընկալված: Խնդիրն այն չէ, թե որևէ մեկը դեմ է ՊԵԿ աշխատակիցների, կամ պետական մնացած պաշտոնյաների արժանապատիվ վարձատրությանը: Մեծ խելք պետք չէ` հասկանալու համար, որ պետական համակարգի արդյունավետ աշխատանքն ուղիղ համեմատական է արժանապատվ աշխատավարձի ու կոռուպցիայի հաղթահարման հետ:
Բայց այստեղ կա մի շատ կարևոր խնդիր` դա սոցիալական արդարության և սոցիալական հավասարության խնդիրն է: Չկա կարևոր, ավելի կարևոր կամ պակաս կարևոր աշխատանք: Կա բոլոր տեսակի աշխատանքները նույն սկզբունքով գնահատելու խնդիր, որովհետև ընտրովի գնահատանքը վիրավորական է բոլոր նրանց հանդեպ, ովքեր չեն տեղավորվում սելեկտիվ կարևորության սանդղակում: Մենք ունենք 30 տոկոս աղքատություն, ավելին` ունենք աշխատող աղքատների հզոր բանակ և նրանք բոլորը` բժիշկ,մանկավարժը, սահմանապահ սպա, ոստիկան, դասախոս, վարորդ, գիտնական, կատարում են շատ կարևոր աշխատանք` շատ ցածր աշխատավարձով: Պետք է պահպանել համեմատական համամասնություն, որովհետև արդարության պակասը հենց այսպիսի անէական հարցերից է ծնվում:
Հայկ Դավթյան