Ու՞մ է պետք ձեր սիրելի ասֆալտը, երբ մարդիկ անվտանգ չեն, ամենուրեք ադրբեջանական դրոշներ են. Ռուբեն Մխիթարյան

Երբ խոսում ենք ուժեղ Հայաստանի մասին, սովորաբար պատկերացնում ենք հզոր բանակ, զարգացած տնտեսություն, ազդեցիկ դիվանագիտություն, բայց ես ձեզ հարց ունեմ՝ կարո՞ղ է երկիրը լինել ուժեղ, երբ նրա մարզերը թուլացած են, կարո՞ղ է երկիրը լինել մրցունակ, եթե նրա բնակչության մեծ մասը չունի հավասար հնարավորություն։ Այս մասին «Մեր ձևով» շարժման հաշվետու համաժողովի ժամանակ ասել է շարժման անդամ Ռուբեն Մխիթարյանը:

«Պատասխանը միանշանակ է՝ ոչ: Եթե խոսենք անկեղծ, ապա պետք է ասենք, որ Հայաստանն այսօր կարծես երկու երկիրը մեկում լինի, մի կողմում Երևանն է, որտեղ կենտրոնացած են բոլոր հնարավորությունները, մյուսում՝ մարզերը, որտեղ դպրոցներ են փակվում, հիվանդանոցները չունեն սարքավորումներ, երիտասարդները հեռանում են»,-նշել է նա:

Մխիթարյանն ասել է, որ Գյումրիում երիտասարդները խորը դարակներում պահում են իրենց բարձրագույն կրթությունը, ու գնում են Երևան աշխատելու, որովհետև Գյումրիում աշխատանք չկա այդ մասնագիտությամբ։ Վանաձորում գործարանները փակ են, կամ աշխատում են նվազագույն հզորությամբ:

«Ու՞մ է պետք ձեր տուրիզմը, երբ հյուրանոցները քիչ են, և սպասարկումը չի հասնում անհրաժեշտ որակի։ Ու՞մ է պետք ձեր սիրելի ասֆալտը, երբ մարդիկ անվտանգ չեն, երբ ամենուրեք ադրբեջանական դրոշներ ունենք, մարզերը դադարկվում են, իսկ երկիրը թուլանում է: Ամենավատն այն է, որ մենք սովորել ենք դրան ու մեզ թվում է, թե դա նորմալ է, բայց ոչ, սա նորմալ չէ, և ոչ էլ անխուսափելի»,-մանրամասնել է նա:

Ռուբեն Մխիթարյանն ընդգծել է, որ ուժեղ երկիրն այն է, որտեղ բոլոր մարզերն են զորեղ: