Վայնասուն հանուն ոչնչի

Հայաստանում ծայրահեղականությունն այ աստիճանի է սրվել, որ երբեմն աղմուկի մեջ կորչում է ճշմարտությունը, մարդիկ թմբկահարում են այն դավանանքը, որի հետեւորդն են՝ կոցնելով իրականության սթափ գնահատականի ընկալումը: Ահավասիկ երկու օր է հայ հասարակական-քաղաքական շրջանակները վայնասուն են բարձրացրել ՌԴ ԵԽԽՎ պատվիրակության քվեարկության առիթով: Հիշեցնենք, որ հայ ռազմագերիների հարցի քննարկումը ԵԽԽՎ օրակարգ ընդրկելու վերաբերյալ քվեարկությանը ռուս պատվիրակների մի մասը դեմ քվեարկեց, մի մասը՝ ձեռնպահ: Հայաստանյան ռուսամոլները այս առիթով հերթական անգամ փորձում էին արեւմտամետների հակառուսական վայնասունը լռեցնել՝ ասելով, որ ՌԴ-ն կողմ չի եղել, որովհետեւ չգիտես ինչու հայ գերիերի եւ Նավալնիի հարցը ներառել են մեկ փաթեթում: Սա է պատճառը, որ ռուս մեր բարեկամները չէին կարող կողմ լինել փաթեթին՝ տուրք տալով Արեւմուտքի՝ Ռուսաստանի նկատմամբ վայրահաչոցներին: Բայց ավելի ուշ պարզ դարձավ, որ մեր գերիների հարցը ոչ թե փաթեթով, այլ առանձին է քվեարկվել: ՌԴ պատվիրակությունից մերոնց փոխանցել են, թե իբր տեխնիկական պատճառով է, որ իրենք կողմ չեն եղել, քվեարկությունը եղել է օնլայն, եւ իրենք չեն կողմնորոշվել: Ճիշտ նույն պատճառաբանությունը, որը լսեցինք Ռուբեն Ռուբինյանից, , թե իբր շփթմամբ է դեմ եղել ՌԴ պատվիրակության ԵԽԽՎ վերադառնալու հարցին եւ որ կշտկեն տհաճ միջադեպը եւ մերձեցման երեկո կկազմակերպեն ռուս գործընկերների հետ:

Սակայն այստեղ առաջ է գալիս մի հարց, շփոթմամբ ռուս գործընկերներից բոլորը պետք է դեմ լինեին, ընդունենք, որ պահի տակ չեն կողմնորոշվել, որ հարցին առանձին են քվեարկում եւ մտածել են, որ Նավալնու հարցն էլ փաթեթում է, ապա այս պարագայում տարակուսելի է ձեռնպահ քվեարկությունը: Ուստի պարզից էլ պարզ է, որ մեր ռազմավարական դաշնակիցների սրտով չէ գերիների հարցը միջազգային այս ատյանում քվեարկելը:
Հանուն արդարության Ռուսաստանի նման դիրքորոշման մեջ ռացիոնալ հատիկ կա՝ ինչ իմաստ ունի օդի մեջ քննարկում կազմակերպել, եթե դա որեւէ արդյունք չի տալու:

ԵԽԽՎ-ն եւ առհասարակ Արեւմուտքը քար լռություն պահպանեց թե՛ պատերազմի ընթացքում, թե՛ այդ շրջանում ադրբեջանական թուրքերի կողմից պատերազմական հանցագործությունների դիմելու, անմարդկային դրսևորումների, վիրավորներին, գերիներին խոշտանգելու, զոհվածների մարմինները ծանակելու, մարդկանց մորթելու և մյուս բոլոր վայրագությունների կապակցությամբ, անգամ այն ժամանակ, երբ ադրբեջանը չթույլատրվող զենք կիրառեց Արցախում: Հիմա եթե այդ քննարկումը կազմակերպվում է, որ մի երկու սրտաճմլիկ ելույթ հնչեցնեն եւ հայերին իրենց աջակցությունը հայտնեն, ձեռքի հետ էլ քննադատեն Ռուսաստանին, որ չի կարողանում իրականացնել եռակողմ հայտարարության գերիներին վերաբերող կետը, ապա, անշուշտ, դա ոչ մեզ, ոչ առավել եւս Ռուսաստանին ոչինչ չի տալու վնասից ու բարոյական աջակցությունից բացի:

Առհասարակ, Նիկոլ Փաշինյանի՝ մոսկովյան այցից հետո Հայաստանում կրկին մոլեգնել է հակառուսական տրամադրությունները, ինչը որոշակի ենթադրությունների հիմք է տալիս:
Իսկ իրականում եւ ռուսամետները, եւ արեւմտամետները ճիշտ կանեն թարգեն այս վայնասունը, քանզի թե ՌԴ-ն, թե Արեւմուտքը խորապես թքած ունեն մեզ վրա, քանզի հող հանձնողներին որեւէ տեղ չեն ընդունում՝ ոչ Արեւմուտքում, ոչ Ռուսաստանում եւ ոչ էլ այլուր:

Անի Սահակյան