Ծառուկյանին վատություն անողները. ինչից սկսեց ամեն ինչ
ԲՀԿ առաջնորդ Գագիկ Ծառուկյանի նկատմամբ իշխանությունների կողմից պատերազմ հայտարարելը թերեւս անակնկալե էր շատերի համար այն պատճառով, որ այնքան մեծ աջակցություն, որքան Գագիկ Ծառուկյանն է իր թիմում ցուցաբերել Նիկոլ Փաշինյանին իշխանություն ստանձնելիս, որեւէ մեկը չի արել: Խնդիրն այն չէ, որ Ծառուկյանը ինչպես կասեն՝ ջուր է հասցրել հեղափոխությանը, այլ այն, որ աջակցելով Փաշինյանի հակասահմանադրական նկրտումներին, 2018-ին քաղաքական մի շարք միջոցառումներով Փաշինյանին հասցրել են վարչապետի պաշտոնին: Սա այն պարագայում, երբ Սերժ Սարգսյանի հրաժարականից հետո Ծծառուկյանը շանս ուներ ինքը դառնալու վարչապետ, ուներ թե խորհրդարանի՝ ՀՀԿ-ի մեծամասնության աջակցությունը, թե արտաքին աշխարհի՝ մասնավորապես Ռուսաստանի, բայց նախընտրեց չընդվզել ժողովրդական ալիքի դեմ եւ օգնել Փաշինյանին վերցնել ամբողջ իշխանությունը:
Թվում էր, թե աջակցության գնահատականն էր, որ Նիկոլ Փաշինյանը, ով անցյալում այդքան քննադատում էր ԲՀԿ առաջնորդին, նրան մաքրեց օլիգարխի անունից՝ դարձնելով խոշոր սեփականատեր: Եւ որ ողջ կյանքը Փաշինյանը պետք է երախտապարտ լինի Ծառուկյանին, բայց այդպիսի ակնկալիքներ կարող էին ունենալ միայն նրանք, ովքեր չեն ճանաչում Նիկոլ Փաշինյանին եւ կարող են այսօր նրա հետ որոշակի հարց քննարկել՝ հույս ունենալով, որ վաղն էլ պետք է պայմանավորվածությունը գործի: Փաշինյանին ճանաչողները գիտեն, որ չի կարելի նրան ու նրա հայտարարությունները լուրջ ընդունել, մարդը չի փոխվում երբեք, նա այդպիսին է եղել թե խմբագիր աշխատելիս, թե ընդդիմադիր գործիչ եղած ժամանակ, թե այսօր՝ վարչապետի պաշտոնում, նրա համար չկան բարոյականության սահմաններ, փոխպայմանավորվածություններ, նա չունի երախտագիտության զգացում, պարզ ասած՝ ցանկացած պահի, ցանկացածի կարող է հարվածել թիկունքից հանուն իր շահի, հանուն իր այսրոպեական մտասեւեռումների: Նիկոլ Փաշինյանը միշտ գտնում է իր արարքներին արդարացնում, ինքը միշտ ճիշտ է, դիմացինը՝ սխալ, եթե նա արդեն ժողովրդին է մեղավոր հանում, Ծառուկյանն ով է, որ չանցներ նրա թրի տակով, եթե նույնիսկ հրեշտակի թեւեր հագներ եւ խոստանար շուրջօրյա հերթապահություն իրականացնել Փաշինյանի թիկունքում: Իշխանությա գալու փաշինյանական կոչերից արդեն պետք էր հասկանալ, ր այս մարդը գնալու է դասակարգային հեղափոխության ամենաայլանդակ ճանապարհով՝ ունեզրկել հարուսներին, ջարդել-փշրել քիչ, թե շատ կայացած մարդկանց: Եւ բնական է, որ Ծառուկյանը պետք է լիներ այս իշխանության թիրախում: Առհասարակ բոլորը պետք է սա հասկանային, իսկ հատկապես Ծառուկյանը այն պահից, երբ իր բերած արաբ շեյխերին թույլ չտվեցին ներդրումներ անել, պիտի համոզվեր, որ ինքն այլեւս գործելու շանս չունի: Նիկոլ Փաշինյանը պետության ու ժողովրդի բարեկեցության, ակնկալվող միլիարդավոր ներդրումների փոխարեն, առաջնորդվեց սեփական քաղաքական մանր հաշվարկներով՝ արաբ ներդրողներին Ծառուկյանն էր բերել, ուստի չպիտի թույլ տային ներդրումներ, որ նրա վարկանիշը չբարձրանար:
Իհարկե, ԲՀԿ առաջնորդին կողքից պարբերաբար համոզում էին, որ ամեն ինչ լավ է լինելու, մի քիչ էլ սպասին, նրանք, ի դեպ, Ծառուկյանին ամենամեծ վատություն անողներն են, բայց կյանքը ցույց տվեց, որ Ծառուկյանը կուլ տվեց այդ մարդկանց խայծը եւ աչք փակեց երկրում տեղի ունեցող ապօրինությունների եւ մասնավորապես երկրորդ նախագահ Ռոբերտ Քոչարյանի կալանավորման վրա: Ուստի ինչ որ առումով բնական է, որ հերթը նաեւ իրեն է հասնելու, ավելին իրենց հետո էլ պետք է որոշները պատրաստ լինեն: Հասել ենք մի պահի, երբ նույնիսկ լռությունն ու հնազանդությունը չեն փրկի այս մարդկանց, քանզի իշխանության նպատակը ոչ այնքան քաղաքական հնազանդությունն է, այլեւ ինչպես նշեցինք՝ ունեցվածքի վերաբաշխումը: Ուստի Ծառուկյան-Փաշինյան առճակատումն անխուսափելի է լինելու, հատկապես, որ այս փուլում գործարար խավը կտրուկ քայլերի չի գնա եւ Ծառուկյանին կթողնի իր խնդրի հետ դեմ-հանդիման, միայն հաջողված պայքարից հետո ոտքի կկանգնեն:
Անի Սահակյան