Երբ պատգամավորը «անմեղսունակ» է, նախարարը կոռուպցիոներ
Ազգային ժողովում ընթացող քննարկումներին հետեւելիս միակ բանը, որ ուզում ես անել, լացելն է, ավելի ճիշտ հեկեկալը: Ուզում ես ողբաս այն վիճակի վրա, որում ակամայից էլ դու ես հայտնվել ու ստացվել է այնպես, որ երկրիդ պատգամավորների մեծ մասը ներողություն, բայց դեգեներատներ են, անմեղսունակներ, իսկ նախարարները՝ կոռուպցիոներ: Ամենեւին որեւէ մեկին վիրավորելու մտադրություն չունենալով՝ միանգամից նշենք, որ մի դեպքում այդ գնահատականներից մեկի հեղինակային իրավունքը պատկանում է պատգամավորներից մեկին, իսկ մյուս գնահատականը մեկ այլ պատգամավորի հայտարարության մասին եզրահանգումն է: Եւ որպեսզի ավելի պարզ դառնա, ամեն բան սկսենք սկզբից:
Ազգային ժողովի սոցիալական հարցերի մշտական հանձնաժողովում քննարկվում էր Դեղերի մասին օրենքում փոփոխությունների նախագիծը, քննարկմանը ներկա էին եւ առողջապահության նախարարն ու այլ ներկայացուցիչներ, եւ բնականաբար, պատգամավորներ: Փոփոխությունների նախագծում պարզվեց կա մի կետ, որը դարձավ կառավարություն-ԱԺ մեծ բոլոլայի պատճառ: Իրականում խնդիրը ոչ այնքան նախագիծն էր, որքան իշխանության երկու թեւերը, մամուլը բազմիցս է գրել, որ Արսեն Թորոսյանի ու հանձնաժողովի նախագահ Նարեկ Զեյնալյանի միջեւ հակամարտություն կա, Զեյնալյանը հավաքել էր ընկերներին, որպեսզի նեղը գցեն Թորոսյանին, բայց ստացվեց ավելի վատ ու հասան մինչեւ կառավարություն, նրա նկատմամբ վստահություն, եւ այլն:
Պատգամավոր Քրիստինե Պողոսյանը սկսեց ռազբորկան ու կոռուպցիայի մեջ մեղադրեց նախարարությանը՝ տվյալ դրույթն ընդգրկելու համար: Ասաց, թե պետության կողմից փոխհատուցվող դեղերի մասին հանրային իրազեկումը ոչ այլ ինչ է քան գովազդ եւ ինքը կարող է հիմնավոր կասկածներ ունենալ, որ պայմանավորվածությունների արդյունքում կընտրվեն փոխհատուցվող դեղերը, որովհետեւ, երբ այդ մասին հնչի եթերից, մյուս քաղաքացիներն էլ կմտածեն, որ դա լավագուն դեղն է ու գերիշխող դիրք կունենա այդ դեղը շուկայում:
<<Միգուցե մեկը կոռուցիոն համաձայնության է գալիս ձեր նախարարության աշխատակիցների հետ, որպեսզի նա անընդհատ ասի այդ դեղի մասին>>, հայտարարեց Պողոսյանը: Արսեն Թորոսյանը պատգամավորին հիշեցրեց, որ պետական գնումներով են դեղամիջոցը գնելու, Պողոսյանը միեւնույէ պնդեց կոռուպցիոն ռիսկ է տեսնում.<<Դուք ինձ մեղադրո՞ւմ եք կոռուպցիայի մեջ>>, ուղիղ հարց տվեց Թորոսյանը.<<Ես ձեզ չեմ մեղադրում, ես ասում եմ՝ կոռուպցիոն ռիսկ կա, այդտեղ կարող է լինել եւ նախարարը, եւ փոխնախարարը, եւ ցանկացած մարդ: Օրինակ դուք կարո՞ղ եք երաշխավորել ձեր որեւէ փոխնախարարի համար, որ կոռուպցիոն երեւույթներում ներգրավված չի լինի: Ես հիշեցնեմ, որ մի քանի ամիս առաջ ձեր փոխնախարարն արդեն մեղադրվել է կոռուպցիոն ռիսկի մեջ>> ոչ ավել , ոչ պակաս նետեց պատգամավորը:
Մյուս հարձակվողը Լուսինե Բադալյանն էր՝ Լուլուն, նա փորձեց սաստել նախարարի վրդովված տոնը, ով ասում էր, թե առաջին անգամը չէ, որ ԱԺ-ում իր գործընկերները նման հարձակում են գործում, բայց ստացվեց ինչպես միշտ. «Իշխող խմբակցությունը չի կարող լինել կառավարության հենարանը» այսպիսի աբսուրդ, հակաքաղաքագիտական հայտարարություն արեց երբեմնի դերասան հաղորդավարը ու պարզվեց, որ մարդը դեռ տեղը չի բերում, թե իրենք ինչի համար են հավաքվել եւ ընդհանրապես օրենսդիր-գործադիր փոխհարաբերությունները: Հետո երկրորդ հանճարեղ հայտարարությունն արեց, թե իրենք ոչ թե կառավարության կողմից են ընտրված, այլ ժողովրդի: Լլուլուի տրամաբանությամբ ստացվում է, որ նույն իշխանականն օրենսդիրները վաղը կարող են նաեւ անվստահություն հայտնել վարչապետին, եթե չեն կարող լինել կառավարության հենարանը, էլ չենք ասում՝ աջակցեն ընդդիմադիրներին նման ձեռնարկում: Իսկ վերջում մի անկեղծ հարց սույն օրենսդիրին, դուք իսկապես, մտածում եք, որ ժողովուրդը ձեզ ընտրել է, տեսնես քանի ձայն կստանայիք դուք, եթե չլիներ հեղափոխությունն ու Նիկոլ Փաշինյանը: Այստեղ տեղին է հիշել Աշոտյանին, որ եթե Փաշինյանի դուխով գլխարկը, սելֆիի ձողը եւ անգամ հազը ձեր փոխարեն ցուցակում գրվեր, ապա պատգամավոր կդառնար:
Անի Սահակյան