Սրանք վամպիրի պես խմեցին մեր զավակների արյունը

Սրանք վամպիրի պես խմեցին մեր զավակների արյունը։ Պատերազմից հետո մեր զավակների պահած հողը հանձնեցին մեր թշնամիներին, որոնց բարեկամ ու բարեկիրթ էին համարում։
Բայց նրանք ավելի սթափ գտնվեցին ու սրան անվանեցին հարբեցող ծաղրածու։
Ալիև կոչվող գոյանքը հասկացավ, որ հային չի հաղթել ու դրա համար չի հարձակվում, այլ ոչ թե այս Ցռան Վերգոյի շառավիղն է նրան հետ պահում այդ հարձակումից։
Խաչիկ Մանուկյան
Բանաստեղծ