«Հայ Դատ»-ի նվիրյալների մուտքը դեպի Հայաստան փակող Սինանյանը ԱՄՆ «Հայ դատ»-ի գրասենյակում պաղատում էր օգնել իրեն՝ դառնալու Գլենդելի քաղաքապետ. Հարութ Սասունյան
«Երբ Սինանյանն անընդհատ խոսում է «Հայ Դատ»-ի և Հայ Հեղափոխական Դաշնակցության դեմ, փնովում նրանց, չգիտես ինչպես, մոռանում է, որ ԱՄՆ-ում ապրելու տարիներին, անընդհատ գալիս էր «Հայ Դատ»-ի գրասենյակ և աղաչում – պաղատում, որպեսզի օգնենք իրեն՝ դառնալու Գլենդելի քաղաքապետ, քաջ գիտակցելով, որ, առանց մեր օգնության և օժանդակության, երբեք չէր ընտրվելու», - «Փաստինֆո»-ի հետ զրույցում ասում է «Կալիֆորնիա կուրիեր» թերթի հրատարակիչ և խմբագիր Հարութ Սասունյանը, ով երկար տարիներ եղել է նաև Արևմտյան Ամերիկայի՝ «Հայ դատ»-ի հանձնախմբի անդամ։
Սասունյանը նկատում է՝ թիկունք են կանգնել Զարեհ Սինանյանի թեկնածությանը՝ հասնելու Գլենդելի քաղաքապետի պաշտոնին, միայն մեկ պատճառաբանությամբ, որպեսզի քաղաքի համար այդպիսի կարևոր պաշտոնում ունենան ազգությամբ հայ պաշտոնյայի, սակայն, այդքան ջանք գործադրելուց հետո էլ՝ նրանից որևէ օգտակար գործ կամ աշխատանք, այդպես էլ հայ համայնքը չի տեսել.«Ինչպես այստեղ՝ Գլենդելի քաղաքապետի պաշտոնում, այնպես նաև ՀՀ-ում, որպես Սփյուռքի հանձնակատար, Զարեհ Սինանյանը, հավանաբար, այդպես էլ չի հասկացել, թե ո՞րն է իր կոչումն ու անելիքը։ Հավանաբար, Սինանյանին թվում է, թե ինքը իշխող վարչախմբի և դրա ղեկավար Փաշինյանի անձնական խոսափողը կամ կամակատարն է, այդ պաշտոնում առաջ տանելու համար այն վտանգավոր գաղափարներն ու ծրագրերը, որ իրեն հանձնարարում է անձամբ Փաշինյանը։ Թե ո՞վ է, իր հերթին, հանձնարարում Փաշինյանին, ասենք, հայկական օրակարգից հանել Ցեղապանության ճանաչման հարցը, կարծում եմ պարզ է։ Դա այն կողմն է, որին սա առավելապես ձեռնտու է՝ Թուրքիան»։
Հարութ Սասունյանը նկատում է՝ բոլորովին պատահական չէ, որ ամեն երկիր, ուր այցելում է Սինանյանը, խայտառակ մերժման և նվաստացման է հանդիպում հայ համայնքերի հեղինակավոր մեծամասնության կողմից. «Այդպես եղավ Ռուսաստանի Դաշնություն, Գերմանիա, Ֆրանսիա և անգամ այստեղ՝ ԱՄՆ կատարած այցելության արդյունքում, որտեղ այդ մարդը ապրել և պաշտոնավարել է։ Արդեն, առանց որևէ կասկածի, պետք է ասել, որ ՀՀ Սփյուռքի հանձնակատարը ոչ թե մոտեցնում, այլ պառակտում է հայկական Սփյուռքը, այսպիսով՝ խիստ վտանգավոր ծառայություն մատուցելով մեր թշնամիներին։ Թե ինչո՞ւ հենց նրա անձի վրա կանգ առավ ՀՀ իշխանությունների ընտրությունը՝ որպես Հայաստանի և Սփյուռքի միջև հարաբերությունների միջնորդ, կարծում եմ, այս հարցն, արդեն, միանշանակ պարզ է»։
Խոսելով անվանի սփյուռքահայերին Հայաստանում անցանկալի անձ ճանաչելու խնդրի մասին՝ Հարութ Սասունյանը նկատում է. «Ինչ վերաբերում է Սփյուռքում ապրող անվանի հայերի նկատմամբ վարվող քաղաքականությանը՝ անցանկալի անձեր հայտարարել, հատկապես, նրանց, ովքեր այս տարիների ընթացքում անուրանալի ավանդ են ներդրել և շնորհակալ աշխատանք կատարել «Հայ Դատ»-ի կայացման և Ցեղասպանության պատշաճ իրազեկման գործում, ապա Սինանյանի գործուն մասնակցությունն այս հարցում, ևս ակնհայտ է։ Որպես պետական պաշտոնյա, նա պարտավոր էր աշխատել և արդյունավետ կերպով համագործակցել բոլոր կողմերի հետ, անկախ նրանից՝ սիրո՞ւմ կամ ընդունո՞ւմ է ինքն այս կամ այն անձին, թե՞ ոչ։ Դժբախտաբար, մենք տեսնում ենք հակառակը»։
Ամփոփելով զրույցը, Հարություն Սասունյանն ընդգծում է՝ նախ, Սինանյանին և նրա ղեկավար Փաշինյանին պետք է տեղեկացնել, որ Հայաստանի Հանրապետությունն իրենց անձնական օգտագործման տարածքը չէ, որտեղ իրենք կարող են կամայական կերպով որոշել՝ ում մուտքն է ցանկալի, իսկ ումը՝ ոչ, սա համայն հայության Հայրենիքն է։ Հետո՝ այս ամենը խոսում է միայն մեկ փաստի մասին՝ մենք գործ ունենք հակահայ շահն առաջ տանող վտանգավոր մի իշխանության հետ, որի արագ հեռացումից հետո, ըստ բանախոսի, պետք է զբաղվել նրանց թողած քաղաքական հակահայկական հետքերը մաքրելու և անվավեր ճանաչելու կարևոր աշխատանքով, այլապես մենք կկորցնենք ոչ միայն Արցախն ու կենսունակ Սփյուռքն, այլև Հայաստանը՝ որպես պետական միավոր։