Ինչու՞ է Փաշինյանն ուզում Հայաստանը դուրս հանել ՀԱՊԿ-ի կազմից
Եթե ուշադիր հետևենք այս չորս-հինգ տարվա Նիկոլ Փաշինյանի կառավարման ժամանակաշրջանին, ապա տեսանելի կդառնա, թե ինչ քայլերի միջոցով է Փաշինյանը տարել Հայաստանի անվտանգության կազմաքանդման գործընթացը:
2018-ից մի քանի ամիս չանցած, Փաշինյանն արդեն քրեական գործ հարուցեց այն ժամանակվա ՀԱՊԿ գլխավոր քարտուղար Յուրի Խաչատուրովի դեմ: Շատերը կարծում էին, թե դա Մարտի 1-ի գործոնով էր պայմանավորված: Մինչդեռ իրականում, Խաչատուրովի դեմ գործընթացը դա Հայաստանի անվտանգության համակարգի կազմաքանդման առաջին քայլերից էր:
Հետո եղան բանակի վարքաբեկման քայլերը, մայիսի 8-ին արցախյան հերոսներին դատարանի առջև կանգնեցնելը, հետո հնչեցվեց այն միտքը, որ 2018-ի շարժումը ավելի մեծ նշանակություն ուներ, քան արցախյան հաղթանակները, հետո ՌԴ նախագահ Վլադիմիր Պուտինին ծաղրելը և այդպես շարունակ:
Փաշինյանն այս ամենը իրականացնում էր հետևողական քայլերով և իր քայլերի այս շղթան չի կարելի համարել պատահականություններ: Քանզի այդ չափ պատահականություններ չեն լինում:
2020 թվականի Ադրբեջանի ագրեսիան նույնպես այդ շղթայի օղակներից մեկն էր: Այն չէր լինի, եթե մինչ այդ չլինեին Փաշինյանի վերը նշված քայլերը:
Թվում էր թե 2020 թվականից հետո հայ հանրությունը պիտի կարողանար վռնդել Փաշինյանին քաղաքական ասպարեզից, քանզի ցանկացած այլ երկրում Փաշինյանի քայլերի նույնիսկ 10 տոկոսը կգնահատեին, որպես պետական դավաճանություն:
Սակայն հայկական քաղաքական վերնախավն այդ խնդիրը չկարողացավ լուծել, բոլոր խնդիրները բարդելով, իբր «անհասկացող ժողովրդական զանգվածների վրա»։
Հենց դրա պատճառով էլ Փաշինյանը ռիսկ է անում անցնել իր քայլերի, այսպես ասած, երկրորդ սերիային, որը պայմանականորեն կարելի է կոչել Հայաստանի կործանման գործընթացի վերջնամաս:
Առաջին փուլում նրան հաջողվել է գրեթե ամբողջովին կազմաքանդել Արցախի պետականությունը, որը կառուցվել էր 30 տարիների քրտնաջան աշխատանքի միջոցով:
Այսօր նա բացահայտորեն անցել է Հայաստանի անվտանգության համակարգի կազմաքանդման գործին, ընդ որում երկրի քաղաքական վերնախավի գրեթե լռելյալն պայմաններում:
Սա, իհարկե, աննախադեպ երևույթ է մի ազգի համար, ով ցեղասպանություն է վերապրել և այսօրվա այս իրավիճակը միաժամանակ և խայտառակություն է, անամոթություն, և քաղաքական դատարկության ցուցանիշ: Քանզի մարդիկ նույնիսկ չեն հասկանում, թե ինչ է հետևելու, երբ պարզվի, որ Հայաստանի վրա այլևս չի գործում անվտանգության որևէ բարձիկ:
Իհարկե, ոմանք կարող են նշել, թե ՀԱՊԿ-ը մեզ համար այդպես էլ այդպիսի բարձիկ չդարձավ, և նման ասողներին կարելի կլինի հիշացնել այն ժամանակ, երբ գա ժամանակը և բոլոր ՀՀ քաղաքացիները տեսնեն, թե ինչ աստիճանի են մենակ մնացել:
Սա է իրականությունը:
Դավիթ Մկրտչյան
Հետևեք մեզ Telegram-ում