Եւ այդ մեկ հաջորդ պլյուս-մինուսը հենց դու ես

Եվ այդ մեկ հաջորդ պլյուս-մինուսը հենց դու ես լինելու, դու ես լինելու, դու ես լինելու.

Քանի որ, երբ ՝ Լավրովի պլանը իրակամացավ նոյեմբերի 10-ին ։ Դու ջայլամի նման գլուխդ մցրեցիր հողի մեջ ։ Հիմա Իլհամի պլանը` հունիսի 20-ին իրականացավ։

Եվ դու պատրաստվում ես գնալ ՝ Հանրապետության հրապարակ նշելու ։ Քեզ են միանում , նաև մի խումբ Ադրբեջանցիներ, ովքեր քեզ հետ հավասար ուրախ են , որ հողատուն կարողացավ ձեզ հերթական անգամ ՝ «նախկինների» վախով մոլորեցնել և ձայն կորզել ։

Երբ գնաք կանգնեք ՝ հողատուի մոտ հիշեք ՝ Գ․ Նժդեհի այս խոսքերը․

«Ապերախտ ժողովուրդ:

Դու ուզեցիր այն, ինչ ուզում էր թշնամին…

Վա՜յ քեզ, ժողովուրդ, ինչ պատասխան պիտի տաս աստծուդ, խղճիդ, պատմությանը…

Ներում եմ, թեև պատմությունը չի ների քեզ…

Աստված և իմ սերը քեզ հետ, ապերախտ ժողովուրդ…»։Այդ խոսքերը հիշելուց հետ, հիշեք, որ երեկ Շուշիում հրավառություն են արել թշնամիները։ Նրանք էլ են ուրախ, որ վերարտադրվում է Նիկոլը։

Շնորհավորում եմ բոլոր նրանց, ովքեր իրենց քվեով հաստատեցին Շուշիի ու Քարվաճառի վաճառքը, մոտ 5000 հայ զինվորի սպանությունը, Թուրքիայի հետ սահմանի բացմամբ Հայաստանի թուրքականացումը։

Սակայն չեմ մեղադրում, որովհետև Հայաստանում երբեք իշխանությունը ընտրություններով չի զիջել իր աթոռը։

Օրինակ՝ Քվեարկության արդյունքները հաշվելիս հոսանքազրկումների ու կնիք գողանալու մեթոդները գործել են նախկին բոլոր ընտրությունների ժամանակ, ինչի դեմ պայքարը դրոշակ դարձրած նիկոլիզմը եկավ իշխանության։

Երեկ հոսանքազրկումների ու կնիք գողանալու արարքին դիմում էին այն մարդիկ, ովքեր մի քանի տարի առաջ դա համարում էին անբարոյականություն։

Իշխանությունը փոխում է արժեքները։ Գուցե ոչ թե փոխում, այլ բացահայտում է։

Եվ երեկ բացահայտեց, որ Նիկոլը ամեն գնով խանգառեց խորհրդարանական կոալիցիաների ձևավորմանը, և շախ և մատ արեց ընդդիմությանը։

Դրանում նրան օգնեցի նախկինաֆոբ հասարակությունը։

Այդ հասարակությունը մեր ազգային հաղթանակների ձեռքը կրակ է ընկել: Ամեն ինչ անում են, որ դրանք չպահպանեն, կորցնեն: 88-ի ազգային զարթոնքը մարեցինք, Արցախը հանձնեցինք, անկախության հանձման սկիզբը դրեցինք… Ոնց հասկանում եմ` բոլորով ահավոր չեն սիրում իրենց գալիք սերունդներին, սեփական թոռներին ու կոռներին: Եվ խնդիրը ոչ թե անհատական դաշտում է, այլ միասնական, ազգային, կոլեկտիվ: «Մենք» արժեք չստեղծեցինք, եղած «Մենք»-ն էլ չենք սիրում:Աղբյուր՝ Esse.am