Այս գոյանքն ինչքան շատ է խոսում, այնքան շատ է ինքնաբացահայտվում
ՄԻ՜ ԽԱՆԳԱՐԵՔ, ԹՈՂԵ՜Ք, ԹՈՂ ԽՈՍԻ
Այս գոյանքն ինչքան շատ է խոսում, այնքան շատ է ինքնաբացահայտվում։ Օրինակ՝ ՀՀ ԵՐԿՐՈՐԴ ՆԱԽԱԳԱՀ ՌՈԲԵՐՏ ՔՈՉԱՐՅԱՆԻ մասին սրանց մոգոնած միֆերը, նրա առասպելական հարստության մասին հրաշապատում հեքիաթները հօդս ցնդեցին իրենց իսկ ապաշնորհ ու հորինովի դատավարությունների ընթացքում։ Հետո այս քարոզարշավին հետևող ցանկացած մարդ, որ դույզն-ինչ պահել է մտածելու ունակությունը, անմիջապես կհասկանա, որ իշխանությունը բռնազավթած ու երեք տարում ծաղկող երկիրը «դժբախտ ու դժգույն» մարզի վերածած այս աղետը իրականում գիժ չէ, այլ այդպիսին ներկայանում է։ Ինքն է խոստովանում։ Այս իմաստով փաստենք՝ մեղսունակ է։
Ապա՝ շատերն են փաստում՝ այս կենդանատեսակը հմուտ աճպարար է ու նույնքան հմուտ դերասան։ Հիտլերն անգամ կնախանձեր։ Ճղճղոցը, փրփրաերախ սպառնալիքները, հայհոյախառն վայրահաչոցները անգամ սրա մոլի հետևորդներին բերում են այն եզրահանգման, թե սա ղեկավարացու չէ։
Արդեն քանի օր է՝ տողերիս հեղինակը Արմավիրի մարզում զրուցում է տարբեր տարիքի, դիրքի ու զբաղմունքի տեր մարդկանց հետ։ Խոստովանեմ՝ սա դեռ հետևորդներ ունի։ Անուններ չտամ։ Գյուղերից մեկում մի շատ համակրելի, դաշտ ու այգի մշակելուց արևախանձ շինական գրեթե նույնությամբ ծոր էր տալիս թալանի, հողերը ծախած լինելու,պատերազմը նախկինների պատճառով տանուլ տալու, գերիներին չազատելու, հայ զինվորի աճյունները անարգելու մասին հին ու մաշված երգը։ Առանց փաստարկման և ապացույցների։
Եվ այս մարդը մեղավոր չէ։ Նա նիկոլախտի ու նրա Հ1-ի զոհն է։
Հետաքրքիր է՝ հայ շինականի այս տեսակը կարթնանա՞ լեթարգիայից, թե՞ կմնա նիրվանայի մեջ՝ «դավին անտեղյակ, ցավին անտարբեր»։
Հիմա, երբ այլևս պարզ է, որ ինքն է իրեն գժի տեղ դրած պատերազմը բերել մեր տուն (իր խոստովանությամբ), երբ իր իսկ նշանակած հրամանատարների ապաշնորհության կամ դավաճանության պատճառով 5000-ից ավելի զոհեր ենք տվել, երկիր ենք կորցնում, պետականությունն էլ «հրեն, հա՜, երկնքից կախված», շարունակելու ե՞ն հետևել դավաճան, խուլիգան, հայհոյաբերան, զինվորատյաց, երկրաքանդ, թշնամասեր, ստախոս, վախկոտ, թուլակամ (էս ճոխ ու հարուստ հայոց լեզուն անգամ չունի այնքան բացասական իմաստ ունեցող բառեր՝ սրան սպառիչ բնութագրելու համար) , վարչապետին։ Նրան ձայն է տալու՞։ Դա կնշանակի, որ հայության մի ինչ-որ հատված դադարել է հայ լինելուց։
Լսի՛ր հայ ժողովուրդ, կոչ չեմ անում։ Ես ԱՀԱԶԱՆԳ եմ հնչեցնում։ Քեզ կործանում են։ Քո երկիրը աճուրդի է հանել նիկոլախեղկատակների խունտան։ Քո փրկությունը քո ձեռքերում է։ Գնա՛ ընտրատեղամաս, դե՛մ քվեարկիր թուրքթաթարական ՔՊ աղետին։ Քո փրկությունը ՈՒԺԵՂ ՀԱՅԱՍՏԱՆՆ:
Մի՛ հավատա սրան ու սրա «դամքյաշների» «սենսացիոն, հզոր, կոշտ» «բացահայտումներին»։ Նրանք խաբում են քեզ, նրանք ավելի վտանգավոր են, քան թշնամին։ Թշնամին թշնամու դեմքով է և ճանաչելի։ Սրանք «սիրում եմ բոլորիդ» դեմքով են և անճանաչելի։
Գրել է Սերժ Սրապիոնյանը
Հետևեք մեզ Viber-ում
