Հայերը Ռ․Քոչարյանին կընտրեն մի նպատակով՝ վերականգնել երկիրն ու վերադարձնել կորցրածը․ «Ստարշե Էդդի»

Ռոբերտ Քոչարյանը հիանալի հասկանում է, որ ՀՀ վարչապետի այսօրվա աթոռը էլեկտրական աթոռ է: Այս մասին գրում է «Ստարշե Էդդի» Թելեգրամ ալիքը:

«Չէի ցանկանա անդրադառնալ հայաստանյան այսօրվա թեմաներին, սակայն ինձ համառորեն գրում են քաղաքացիները՝ պահանջելով խոստովանել, որ Քոչարյանին եւ «նախկիններին» չի աջակցում ՀՀ բնակչության 93 տոկոսը: Այդ կապակցությամբ ես որոշեցի վերլուծել, թե ովքեր են նախկինները, ովքեր են ձգտում իշխանության եւ որ միայն արտահերթ ընտրություններից Փաշինյանի հրաժարումը նրանց հնարավորություն չի տալիս խորհրդարան մտնել (չնայած ինչո՞ւ նրանցից վախենալ, եթե բնակչության 93 տոկոսը դեմ է):

Հայաստանի ներկայիս վիճակն այնպիսին է, որ անդունդը վերջնական ընկնելուց բաժանում է միայն մեկ բարակ կարմիր գիծ՝ կազմված ռուս զինվորներից եւ Փաշինյանի անորոշ դիրքից: Ընդ որում, հենց Նիկոլ Փաշինյանի անորոշ դիրքն է տվյալ հարցում գլխավորը: Ինչ էլ ասեն հայերը, Ռուսաստանը չի լուծի բոլոր հարցերը: Եթե ի վերջո ներկայիս իշխանությունը պնդի հանձնել երկրի ներկայիս տարածքները, ապա Ռուսաստանը պարզապես կլվանա ձեռքերը՝ Արցախի ազգային հանրապետությունը թողնելով իր հովանու ներքո եւ նրանց անձնագրեր բաժանելով: Դա հասկանում են բոլոր ադեկվատ մարդիկ՝ թե՛ նախկին, թե՛ ներկա:

Հենց այդ պատճառով այսօր Հայաստանում ցույցեր են ընթանում, եւ հենց այդ պատճառով ընտրություններ են պահանջում:

Ինչ վերաբերում է այսպես կոչված «նախկիններին», որոնք ամբողջ ուժով ձգտում են իշխանության հասնել, որպեսզի գրպանները լցնեն աշխատավորների եւ գյուղացիների փողերով: Իմ կարծիքով՝ Քոչարյանը երբեք իշխանության չէր ձգտի: Միակ բանը, որի համար նա որոշել է այդ քայլին գնալ, այն հասկացությունն է, որ Հայաստանը գրեթե ոչնչացել է: Հաշվի առնելով իր բեքգրաունդը, ինչպես նաեւ այն, որ իշխանությունն իրեն ֆինանսական բարեկեցություն չի բերի, նա կարող էր հանգիստ ապրել: Իսկ եթե ցանկանար քաղաքականության մեջ ներգրավվել, ապա կուղարկեր իր կրտսեր որդուն՝ Լեւոնին, ով իսկապես շատ խելացի է, դաստիարակված եւ հարգված նույնիսկ նրանց կողմից, ովքեր չեն հանդուրժում հենց Ռոբերտին:

Սակայն Քոչարյանը հիանալի հասկանում է, որ ՀՀ վարչապետի այսօրվա աթոռը էլեկտրական աթոռ է: Եվ ես խոսում եմ առանց չափազանցնելու: Նա, ով կզբաղեցնի ՀՀ վարչապետի աթոռը երկիրը ճգնաժամից հանելու եւ կորցրածը վերադարձնելու համար, իրեն մահացու վտանգի կենթարկի: Հասարակությանը համախմբելու եւ բանակը բարեփոխելու քաղաքականությունը պահանջում է ունենալ կոշտ, փորձառու եւ կամային անհատ, ով պատրաստ է այդ ամենին: Հենց այդ պատճառով այսօր ՀՀ վարչապետի պաշտոնը նման է միջնադարյան Նովգորոդում իշխանի պաշտոնին: Նրանից կպահանջվի սահմանների պաշտպանություն եւ թշնամուն պատժում:

Պետք է նոր արյուն, երիտասարդ, հաջողության հասած մարդ, գործողություններում լիովին ազատ, սակայն՝ կոշտ հաշվետվությամբ:

Արդյոք Քոչարյանն ունա՞կ է աշխատանքի նման համակարգ ներդնել եւ կարեւորը՝ արդյոք կցանկանա՞ դա անել: Կարծում եմ, եթե նա որոշի վերադառնալ իշխանության, ապա այլընտրանք չի ունենա: Հայերը նրան կընտրեն մի նպատակով, որն է՝ վերականգնել երկիրն ու վերադարձնել կորցրածը, սակայն առանց այն սխալների, որոնք թույլ են տրվել նրա առաջին նախագահության ժամանակ: Վերոնշյալը միայն իմ ենթադրություններն են: Պետք է ընտրվի մեկը, ով հիմք կստեղծի ոչ միայն իր, այլ Հայաստանի հետագա սերունդների համար»:

Աքսիոմաներ ու դոգմաներ, որոնց վրա հիմնվելով, պետությունը զարգանալու է նրա հեռանալուց հետո: Սա ամենակարեւոր եւ ամենահիմնական խնդիրն է: Հակառակ դեպքում մի քանի տարուց ամեն ինչ կվերադառնա ի շրջանս յուր: Եթե ամփոփենք վերոնշյալը, ապա հետփաշինյանական վարչապետը մարտիկ է եւ նոր Հայաստանի նախակարապետ։ Նրա խնդիրը երկրի եւ հասարակության ամբողջովին վերաձեւավորումն է, ինչպես նաեւ առաջին իսկ հնարավորության դեպքում կորցրածը վերադարձնելը: Ծանր աշխատանք՝ կյանքի մեծագույն ռիսկով:

Եւ ամենակարեւորը՝ հարթակի նախապատրաստումն է ապագայի համար, որին նա այլեւս չի կարողանա մասնակցել: Այս սխեմայի համաձայն ոչ մի գումար վաստակել հնարավոր չի լինի: Միայն քրտինք, արյուն եւ ծանր աշխատանք, ինչպես ասել է Չերչիլը: Ուստի հայերին խորհուրդ եմ տալիս հանգիստ խորհել, թե ով է գնդակահարման այս աթոռի լավագույն թեկնածուն: Խորհել եւ մտածել, ոչ թե կարգախոսներ գոռալ եւ տարածել սեփական վախերը»:Ռոբերտ Քոչարյանը հիանալի հասկանում է, որ ՀՀ վարչապետի այսօրվա աթոռը էլեկտրական աթոռ է: Այս մասին գրում է «Ստարշե Էդդի» Թելեգրամ ալիքը:

«Չէի ցանկանա անդրադառնալ հայաստանյան այսօրվա թեմաներին, սակայն ինձ համառորեն գրում են քաղաքացիները՝ պահանջելով խոստովանել, որ Քոչարյանին եւ «նախկիններին» չի աջակցում ՀՀ բնակչության 93 տոկոսը: Այդ կապակցությամբ ես որոշեցի վերլուծել, թե ովքեր են նախկինները, ովքեր են ձգտում իշխանության եւ որ միայն արտահերթ ընտրություններից Փաշինյանի հրաժարումը նրանց հնարավորություն չի տալիս խորհրդարան մտնել (չնայած ինչո՞ւ նրանցից վախենալ, եթե բնակչության 93 տոկոսը դեմ է):

Հայաստանի ներկայիս վիճակն այնպիսին է, որ անդունդը վերջնական ընկնելուց բաժանում է միայն մեկ բարակ կարմիր գիծ՝ կազմված ռուս զինվորներից եւ Փաշինյանի անորոշ դիրքից: Ընդ որում, հենց Նիկոլ Փաշինյանի անորոշ դիրքն է տվյալ հարցում գլխավորը: Ինչ էլ ասեն հայերը, Ռուսաստանը չի լուծի բոլոր հարցերը: Եթե ի վերջո ներկայիս իշխանությունը պնդի հանձնել երկրի ներկայիս տարածքները, ապա Ռուսաստանը պարզապես կլվանա ձեռքերը՝ Արցախի ազգային հանրապետությունը թողնելով իր հովանու ներքո եւ նրանց անձնագրեր բաժանելով: Դա հասկանում են բոլոր ադեկվատ մարդիկ՝ թե՛ նախկին, թե՛ ներկա:

Հենց այդ պատճառով այսօր Հայաստանում ցույցեր են ընթանում, եւ հենց այդ պատճառով ընտրություններ են պահանջում:

Ինչ վերաբերում է այսպես կոչված «նախկիններին», որոնք ամբողջ ուժով ձգտում են իշխանության հասնել, որպեսզի գրպանները լցնեն աշխատավորների եւ գյուղացիների փողերով: Իմ կարծիքով՝ Քոչարյանը երբեք իշխանության չէր ձգտի: Միակ բանը, որի համար նա որոշել է այդ քայլին գնալ, այն հասկացությունն է, որ Հայաստանը գրեթե ոչնչացել է: Հաշվի առնելով իր բեքգրաունդը, ինչպես նաեւ այն, որ իշխանությունն իրեն ֆինանսական բարեկեցություն չի բերի, նա կարող էր հանգիստ ապրել: Իսկ եթե ցանկանար քաղաքականության մեջ ներգրավվել, ապա կուղարկեր իր կրտսեր որդուն՝ Լեւոնին, ով իսկապես շատ խելացի է, դաստիարակված եւ հարգված նույնիսկ նրանց կողմից, ովքեր չեն հանդուրժում հենց Ռոբերտին:

Սակայն Քոչարյանը հիանալի հասկանում է, որ ՀՀ վարչապետի այսօրվա աթոռը էլեկտրական աթոռ է: Եվ ես խոսում եմ առանց չափազանցնելու: Նա, ով կզբաղեցնի ՀՀ վարչապետի աթոռը երկիրը ճգնաժամից հանելու եւ կորցրածը վերադարձնելու համար, իրեն մահացու վտանգի կենթարկի: Հասարակությանը համախմբելու եւ բանակը բարեփոխելու քաղաքականությունը պահանջում է ունենալ կոշտ, փորձառու եւ կամային անհատ, ով պատրաստ է այդ ամենին: Հենց այդ պատճառով այսօր ՀՀ վարչապետի պաշտոնը նման է միջնադարյան Նովգորոդում իշխանի պաշտոնին: Նրանից կպահանջվի սահմանների պաշտպանություն եւ թշնամուն պատժում:

Պետք է նոր արյուն, երիտասարդ, հաջողության հասած մարդ, գործողություններում լիովին ազատ, սակայն՝ կոշտ հաշվետվությամբ:

Արդյոք Քոչարյանն ունա՞կ է աշխատանքի նման համակարգ ներդնել եւ կարեւորը՝ արդյոք կցանկանա՞ դա անել: Կարծում եմ, եթե նա որոշի վերադառնալ իշխանության, ապա այլընտրանք չի ունենա: Հայերը նրան կընտրեն մի նպատակով, որն է՝ վերականգնել երկիրն ու վերադարձնել կորցրածը, սակայն առանց այն սխալների, որոնք թույլ են տրվել նրա առաջին նախագահության ժամանակ: Վերոնշյալը միայն իմ ենթադրություններն են: Պետք է ընտրվի մեկը, ով հիմք կստեղծի ոչ միայն իր, այլ Հայաստանի հետագա սերունդների համար»:

Աքսիոմաներ ու դոգմաներ, որոնց վրա հիմնվելով, պետությունը զարգանալու է նրա հեռանալուց հետո: Սա ամենակարեւոր եւ ամենահիմնական խնդիրն է: Հակառակ դեպքում մի քանի տարուց ամեն ինչ կվերադառնա ի շրջանս յուր: Եթե ամփոփենք վերոնշյալը, ապա հետփաշինյանական վարչապետը մարտիկ է եւ նոր Հայաստանի նախակարապետ։ Նրա խնդիրը երկրի եւ հասարակության ամբողջովին վերաձեւավորումն է, ինչպես նաեւ առաջին իսկ հնարավորության դեպքում կորցրածը վերադարձնելը: Ծանր աշխատանք՝ կյանքի մեծագույն ռիսկով:

Եւ ամենակարեւորը՝ հարթակի նախապատրաստումն է ապագայի համար, որին նա այլեւս չի կարողանա մասնակցել: Այս սխեմայի համաձայն ոչ մի գումար վաստակել հնարավոր չի լինի: Միայն քրտինք, արյուն եւ ծանր աշխատանք, ինչպես ասել է Չերչիլը: Ուստի հայերին խորհուրդ եմ տալիս հանգիստ խորհել, թե ով է գնդակահարման այս աթոռի լավագույն թեկնածուն: Խորհել եւ մտածել, ոչ թե կարգախոսներ գոռալ եւ տարածել սեփական վախերը»:Ռոբերտ Քոչարյանը հիանալի հասկանում է, որ ՀՀ վարչապետի այսօրվա աթոռը էլեկտրական աթոռ է: Այս մասին գրում է «Ստարշե Էդդի» Թելեգրամ ալիքը:

«Չէի ցանկանա անդրադառնալ հայաստանյան այսօրվա թեմաներին, սակայն ինձ համառորեն գրում են քաղաքացիները՝ պահանջելով խոստովանել, որ Քոչարյանին եւ «նախկիններին» չի աջակցում ՀՀ բնակչության 93 տոկոսը: Այդ կապակցությամբ ես որոշեցի վերլուծել, թե ովքեր են նախկինները, ովքեր են ձգտում իշխանության եւ որ միայն արտահերթ ընտրություններից Փաշինյանի հրաժարումը նրանց հնարավորություն չի տալիս խորհրդարան մտնել (չնայած ինչո՞ւ նրանցից վախենալ, եթե բնակչության 93 տոկոսը դեմ է):

Հայաստանի ներկայիս վիճակն այնպիսին է, որ անդունդը վերջնական ընկնելուց բաժանում է միայն մեկ բարակ կարմիր գիծ՝ կազմված ռուս զինվորներից եւ Փաշինյանի անորոշ դիրքից: Ընդ որում, հենց Նիկոլ Փաշինյանի անորոշ դիրքն է տվյալ հարցում գլխավորը: Ինչ էլ ասեն հայերը, Ռուսաստանը չի լուծի բոլոր հարցերը: Եթե ի վերջո ներկայիս իշխանությունը պնդի հանձնել երկրի ներկայիս տարածքները, ապա Ռուսաստանը պարզապես կլվանա ձեռքերը՝ Արցախի ազգային հանրապետությունը թողնելով իր հովանու ներքո եւ նրանց անձնագրեր բաժանելով: Դա հասկանում են բոլոր ադեկվատ մարդիկ՝ թե՛ նախկին, թե՛ ներկա:

Հենց այդ պատճառով այսօր Հայաստանում ցույցեր են ընթանում, եւ հենց այդ պատճառով ընտրություններ են պահանջում:

Ինչ վերաբերում է այսպես կոչված «նախկիններին», որոնք ամբողջ ուժով ձգտում են իշխանության հասնել, որպեսզի գրպանները լցնեն աշխատավորների եւ գյուղացիների փողերով: Իմ կարծիքով՝ Քոչարյանը երբեք իշխանության չէր ձգտի: Միակ բանը, որի համար նա որոշել է այդ քայլին գնալ, այն հասկացությունն է, որ Հայաստանը գրեթե ոչնչացել է: Հաշվի առնելով իր բեքգրաունդը, ինչպես նաեւ այն, որ իշխանությունն իրեն ֆինանսական բարեկեցություն չի բերի, նա կարող էր հանգիստ ապրել: Իսկ եթե ցանկանար քաղաքականության մեջ ներգրավվել, ապա կուղարկեր իր կրտսեր որդուն՝ Լեւոնին, ով իսկապես շատ խելացի է, դաստիարակված եւ հարգված նույնիսկ նրանց կողմից, ովքեր չեն հանդուրժում հենց Ռոբերտին:

Սակայն Քոչարյանը հիանալի հասկանում է, որ ՀՀ վարչապետի այսօրվա աթոռը էլեկտրական աթոռ է: Եվ ես խոսում եմ առանց չափազանցնելու: Նա, ով կզբաղեցնի ՀՀ վարչապետի աթոռը երկիրը ճգնաժամից հանելու եւ կորցրածը վերադարձնելու համար, իրեն մահացու վտանգի կենթարկի: Հասարակությանը համախմբելու եւ բանակը բարեփոխելու քաղաքականությունը պահանջում է ունենալ կոշտ, փորձառու եւ կամային անհատ, ով պատրաստ է այդ ամենին: Հենց այդ պատճառով այսօր ՀՀ վարչապետի պաշտոնը նման է միջնադարյան Նովգորոդում իշխանի պաշտոնին: Նրանից կպահանջվի սահմանների պաշտպանություն եւ թշնամուն պատժում:

Պետք է նոր արյուն, երիտասարդ, հաջողության հասած մարդ, գործողություններում լիովին ազատ, սակայն՝ կոշտ հաշվետվությամբ:

Արդյոք Քոչարյանն ունա՞կ է աշխատանքի նման համակարգ ներդնել եւ կարեւորը՝ արդյոք կցանկանա՞ դա անել: Կարծում եմ, եթե նա որոշի վերադառնալ իշխանության, ապա այլընտրանք չի ունենա: Հայերը նրան կընտրեն մի նպատակով, որն է՝ վերականգնել երկիրն ու վերադարձնել կորցրածը, սակայն առանց այն սխալների, որոնք թույլ են տրվել նրա առաջին նախագահության ժամանակ: Վերոնշյալը միայն իմ ենթադրություններն են: Պետք է ընտրվի մեկը, ով հիմք կստեղծի ոչ միայն իր, այլ Հայաստանի հետագա սերունդների համար»:

Աքսիոմաներ ու դոգմաներ, որոնց վրա հիմնվելով, պետությունը զարգանալու է նրա հեռանալուց հետո: Սա ամենակարեւոր եւ ամենահիմնական խնդիրն է: Հակառակ դեպքում մի քանի տարուց ամեն ինչ կվերադառնա ի շրջանս յուր: Եթե ամփոփենք վերոնշյալը, ապա հետփաշինյանական վարչապետը մարտիկ է եւ նոր Հայաստանի նախակարապետ։ Նրա խնդիրը երկրի եւ հասարակության ամբողջովին վերաձեւավորումն է, ինչպես նաեւ առաջին իսկ հնարավորության դեպքում կորցրածը վերադարձնելը: Ծանր աշխատանք՝ կյանքի մեծագույն ռիսկով:

Եւ ամենակարեւորը՝ հարթակի նախապատրաստումն է ապագայի համար, որին նա այլեւս չի կարողանա մասնակցել: Այս սխեմայի համաձայն ոչ մի գումար վաստակել հնարավոր չի լինի: Միայն քրտինք, արյուն եւ ծանր աշխատանք, ինչպես ասել է Չերչիլը: Ուստի հայերին խորհուրդ եմ տալիս հանգիստ խորհել, թե ով է գնդակահարման այս աթոռի լավագույն թեկնածուն: Խորհել եւ մտածել, ոչ թե կարգախոսներ գոռալ եւ տարածել սեփական վախերը»:Ռոբերտ Քոչարյանը հիանալի հասկանում է, որ ՀՀ վարչապետի այսօրվա աթոռը էլեկտրական աթոռ է: Այս մասին գրում է «Ստարշե Էդդի» Թելեգրամ ալիքը:

«Չէի ցանկանա անդրադառնալ հայաստանյան այսօրվա թեմաներին, սակայն ինձ համառորեն գրում են քաղաքացիները՝ պահանջելով խոստովանել, որ Քոչարյանին եւ «նախկիններին» չի աջակցում ՀՀ բնակչության 93 տոկոսը: Այդ կապակցությամբ ես որոշեցի վերլուծել, թե ովքեր են նախկինները, ովքեր են ձգտում իշխանության եւ որ միայն արտահերթ ընտրություններից Փաշինյանի հրաժարումը նրանց հնարավորություն չի տալիս խորհրդարան մտնել (չնայած ինչո՞ւ նրանցից վախենալ, եթե բնակչության 93 տոկոսը դեմ է):

Հայաստանի ներկայիս վիճակն այնպիսին է, որ անդունդը վերջնական ընկնելուց բաժանում է միայն մեկ բարակ կարմիր գիծ՝ կազմված ռուս զինվորներից եւ Փաշինյանի անորոշ դիրքից: Ընդ որում, հենց Նիկոլ Փաշինյանի անորոշ դիրքն է տվյալ հարցում գլխավորը: Ինչ էլ ասեն հայերը, Ռուսաստանը չի լուծի բոլոր հարցերը: Եթե ի վերջո ներկայիս իշխանությունը պնդի հանձնել երկրի ներկայիս տարածքները, ապա Ռուսաստանը պարզապես կլվանա ձեռքերը՝ Արցախի ազգային հանրապետությունը թողնելով իր հովանու ներքո եւ նրանց անձնագրեր բաժանելով: Դա հասկանում են բոլոր ադեկվատ մարդիկ՝ թե՛ նախկին, թե՛ ներկա:

Հենց այդ պատճառով այսօր Հայաստանում ցույցեր են ընթանում, եւ հենց այդ պատճառով ընտրություններ են պահանջում:

Ինչ վերաբերում է այսպես կոչված «նախկիններին», որոնք ամբողջ ուժով ձգտում են իշխանության հասնել, որպեսզի գրպանները լցնեն աշխատավորների եւ գյուղացիների փողերով: Իմ կարծիքով՝ Քոչարյանը երբեք իշխանության չէր ձգտի: Միակ բանը, որի համար նա որոշել է այդ քայլին գնալ, այն հասկացությունն է, որ Հայաստանը գրեթե ոչնչացել է: Հաշվի առնելով իր բեքգրաունդը, ինչպես նաեւ այն, որ իշխանությունն իրեն ֆինանսական բարեկեցություն չի բերի, նա կարող էր հանգիստ ապրել: Իսկ եթե ցանկանար քաղաքականության մեջ ներգրավվել, ապա կուղարկեր իր կրտսեր որդուն՝ Լեւոնին, ով իսկապես շատ խելացի է, դաստիարակված եւ հարգված նույնիսկ նրանց կողմից, ովքեր չեն հանդուրժում հենց Ռոբերտին:

Սակայն Քոչարյանը հիանալի հասկանում է, որ ՀՀ վարչապետի այսօրվա աթոռը էլեկտրական աթոռ է: Եվ ես խոսում եմ առանց չափազանցնելու: Նա, ով կզբաղեցնի ՀՀ վարչապետի աթոռը երկիրը ճգնաժամից հանելու եւ կորցրածը վերադարձնելու համար, իրեն մահացու վտանգի կենթարկի: Հասարակությանը համախմբելու եւ բանակը բարեփոխելու քաղաքականությունը պահանջում է ունենալ կոշտ, փորձառու եւ կամային անհատ, ով պատրաստ է այդ ամենին: Հենց այդ պատճառով այսօր ՀՀ վարչապետի պաշտոնը նման է միջնադարյան Նովգորոդում իշխանի պաշտոնին: Նրանից կպահանջվի սահմանների պաշտպանություն եւ թշնամուն պատժում:

Պետք է նոր արյուն, երիտասարդ, հաջողության հասած մարդ, գործողություններում լիովին ազատ, սակայն՝ կոշտ հաշվետվությամբ:

Արդյոք Քոչարյանն ունա՞կ է աշխատանքի նման համակարգ ներդնել եւ կարեւորը՝ արդյոք կցանկանա՞ դա անել: Կարծում եմ, եթե նա որոշի վերադառնալ իշխանության, ապա այլընտրանք չի ունենա: Հայերը նրան կընտրեն մի նպատակով, որն է՝ վերականգնել երկիրն ու վերադարձնել կորցրածը, սակայն առանց այն սխալների, որոնք թույլ են տրվել նրա առաջին նախագահության ժամանակ: Վերոնշյալը միայն իմ ենթադրություններն են: Պետք է ընտրվի մեկը, ով հիմք կստեղծի ոչ միայն իր, այլ Հայաստանի հետագա սերունդների համար»:

Աքսիոմաներ ու դոգմաներ, որոնց վրա հիմնվելով, պետությունը զարգանալու է նրա հեռանալուց հետո: Սա ամենակարեւոր եւ ամենահիմնական խնդիրն է: Հակառակ դեպքում մի քանի տարուց ամեն ինչ կվերադառնա ի շրջանս յուր: Եթե ամփոփենք վերոնշյալը, ապա հետփաշինյանական վարչապետը մարտիկ է եւ նոր Հայաստանի նախակարապետ։ Նրա խնդիրը երկրի եւ հասարակության ամբողջովին վերաձեւավորումն է, ինչպես նաեւ առաջին իսկ հնարավորության դեպքում կորցրածը վերադարձնելը: Ծանր աշխատանք՝ կյանքի մեծագույն ռիսկով:

Եւ ամենակարեւորը՝ հարթակի նախապատրաստումն է ապագայի համար, որին նա այլեւս չի կարողանա մասնակցել: Այս սխեմայի համաձայն ոչ մի գումար վաստակել հնարավոր չի լինի: Միայն քրտինք, արյուն եւ ծանր աշխատանք, ինչպես ասել է Չերչիլը: Ուստի հայերին խորհուրդ եմ տալիս հանգիստ խորհել, թե ով է գնդակահարման այս աթոռի լավագույն թեկնածուն: Խորհել եւ մտածել, ոչ թե կարգախոսներ գոռալ եւ տարածել սեփական վախերը»:Ռոբերտ Քոչարյանը հիանալի հասկանում է, որ ՀՀ վարչապետի այսօրվա աթոռը էլեկտրական աթոռ է: Այս մասին գրում է «Ստարշե Էդդի» Թելեգրամ ալիքը:

«Չէի ցանկանա անդրադառնալ հայաստանյան այսօրվա թեմաներին, սակայն ինձ համառորեն գրում են քաղաքացիները՝ պահանջելով խոստովանել, որ Քոչարյանին եւ «նախկիններին» չի աջակցում ՀՀ բնակչության 93 տոկոսը: Այդ կապակցությամբ ես որոշեցի վերլուծել, թե ովքեր են նախկինները, ովքեր են ձգտում իշխանության եւ որ միայն արտահերթ ընտրություններից Փաշինյանի հրաժարումը նրանց հնարավորություն չի տալիս խորհրդարան մտնել (չնայած ինչո՞ւ նրանցից վախենալ, եթե բնակչության 93 տոկոսը դեմ է):

Հայաստանի ներկայիս վիճակն այնպիսին է, որ անդունդը վերջնական ընկնելուց բաժանում է միայն մեկ բարակ կարմիր գիծ՝ կազմված ռուս զինվորներից եւ Փաշինյանի անորոշ դիրքից: Ընդ որում, հենց Նիկոլ Փաշինյանի անորոշ դիրքն է տվյալ հարցում գլխավորը: Ինչ էլ ասեն հայերը, Ռուսաստանը չի լուծի բոլոր հարցերը: Եթե ի վերջո ներկայիս իշխանությունը պնդի հանձնել երկրի ներկայիս տարածքները, ապա Ռուսաստանը պարզապես կլվանա ձեռքերը՝ Արցախի ազգային հանրապետությունը թողնելով իր հովանու ներքո եւ նրանց անձնագրեր բաժանելով: Դա հասկանում են բոլոր ադեկվատ մարդիկ՝ թե՛ նախկին, թե՛ ներկա:

Հենց այդ պատճառով այսօր Հայաստանում ցույցեր են ընթանում, եւ հենց այդ պատճառով ընտրություններ են պահանջում:

Ինչ վերաբերում է այսպես կոչված «նախկիններին», որոնք ամբողջ ուժով ձգտում են իշխանության հասնել, որպեսզի գրպանները լցնեն աշխատավորների եւ գյուղացիների փողերով: Իմ կարծիքով՝ Քոչարյանը երբեք իշխանության չէր ձգտի: Միակ բանը, որի համար նա որոշել է այդ քայլին գնալ, այն հասկացությունն է, որ Հայաստանը գրեթե ոչնչացել է: Հաշվի առնելով իր բեքգրաունդը, ինչպես նաեւ այն, որ իշխանությունն իրեն ֆինանսական բարեկեցություն չի բերի, նա կարող էր հանգիստ ապրել: Իսկ եթե ցանկանար քաղաքականության մեջ ներգրավվել, ապա կուղարկեր իր կրտսեր որդուն՝ Լեւոնին, ով իսկապես շատ խելացի է, դաստիարակված եւ հարգված նույնիսկ նրանց կողմից, ովքեր չեն հանդուրժում հենց Ռոբերտին:

Սակայն Քոչարյանը հիանալի հասկանում է, որ ՀՀ վարչապետի այսօրվա աթոռը էլեկտրական աթոռ է: Եվ ես խոսում եմ առանց չափազանցնելու: Նա, ով կզբաղեցնի ՀՀ վարչապետի աթոռը երկիրը ճգնաժամից հանելու եւ կորցրածը վերադարձնելու համար, իրեն մահացու վտանգի կենթարկի: Հասարակությանը համախմբելու եւ բանակը բարեփոխելու քաղաքականությունը պահանջում է ունենալ կոշտ, փորձառու եւ կամային անհատ, ով պատրաստ է այդ ամենին: Հենց այդ պատճառով այսօր ՀՀ վարչապետի պաշտոնը նման է միջնադարյան Նովգորոդում իշխանի պաշտոնին: Նրանից կպահանջվի սահմանների պաշտպանություն եւ թշնամուն պատժում:

Պետք է նոր արյուն, երիտասարդ, հաջողության հասած մարդ, գործողություններում լիովին ազատ, սակայն՝ կոշտ հաշվետվությամբ:

Արդյոք Քոչարյանն ունա՞կ է աշխատանքի նման համակարգ ներդնել եւ կարեւորը՝ արդյոք կցանկանա՞ դա անել: Կարծում եմ, եթե նա որոշի վերադառնալ իշխանության, ապա այլընտրանք չի ունենա: Հայերը նրան կընտրեն մի նպատակով, որն է՝ վերականգնել երկիրն ու վերադարձնել կորցրածը, սակայն առանց այն սխալների, որոնք թույլ են տրվել նրա առաջին նախագահության ժամանակ: Վերոնշյալը միայն իմ ենթադրություններն են: Պետք է ընտրվի մեկը, ով հիմք կստեղծի ոչ միայն իր, այլ Հայաստանի հետագա սերունդների համար»:

Աքսիոմաներ ու դոգմաներ, որոնց վրա հիմնվելով, պետությունը զարգանալու է նրա հեռանալուց հետո: Սա ամենակարեւոր եւ ամենահիմնական խնդիրն է: Հակառակ դեպքում մի քանի տարուց ամեն ինչ կվերադառնա ի շրջանս յուր: Եթե ամփոփենք վերոնշյալը, ապա հետփաշինյանական վարչապետը մարտիկ է եւ նոր Հայաստանի նախակարապետ։ Նրա խնդիրը երկրի եւ հասարակության ամբողջովին վերաձեւավորումն է, ինչպես նաեւ առաջին իսկ հնարավորության դեպքում կորցրածը վերադարձնելը: Ծանր աշխատանք՝ կյանքի մեծագույն ռիսկով:

Եւ ամենակարեւորը՝ հարթակի նախապատրաստումն է ապագայի համար, որին նա այլեւս չի կարողանա մասնակցել: Այս սխեմայի համաձայն ոչ մի գումար վաստակել հնարավոր չի լինի: Միայն քրտինք, արյուն եւ ծանր աշխատանք, ինչպես ասել է Չերչիլը: Ուստի հայերին խորհուրդ եմ տալիս հանգիստ խորհել, թե ով է գնդակահարման այս աթոռի լավագույն թեկնածուն: Խորհել եւ մտածել, ոչ թե կարգախոսներ գոռալ եւ տարածել սեփական վախերը»:

Պատրաստեց 7or.am-ը