«Կարմիր գծերը» ընկալելու համար անպատրաստ, ունակություններից զուրկ, ինքնահավան անձի միապետություն

Օրերս ՀՀ երկրորդ նախագահ Ռոբերտ Քոչարյանը, քաղաքագետների հետ հանդիպման ժամանակ, խոսեց այն մասին, թե ինչ է իրենից ներկայացնում երկրի ղեկավարի, իշխանության պատասխանատվությունը, այն մասին, որ շատ կարևոր է ոչ միայն այն թե ինչ´ է հարկավոր անել, կամ խոսել, այլ և ինչ´ անել չի կարելի, և որոնք են «կարմիր գծերը»:

Ընդ որում հասկանալի էր, որ դա չի վերաբերվում միայն Արցախի հարցում դիրքորոշմանը, այլ և մնացած բոլոր հարցերին, ոլորտներին:

Երեկ Նիկոլ Փաշինյանը ելույթ ունեցավ ՄԱԿ-ի 75-ամյա տարեդարձի կապակցությամբ: Ելույթը, ըստ բովանդակության, կենաց էր, բաժակաճառ, կարծես թե մի անխնդիր, երկու թշամի հարևաններ չունեցող, սահմաններին զինված լարվածություն չունեցող, ծաղկող, անհոգ մի երկրի ղեկավար եկել էր ՄԱԿ-ի ծնունդը շնորհավորելու, կենած ասելու և վերջ:
Նույնիսկ անտեսելով այդ նույն, արդեն իսկ մեր երկրի հանդեպ միահամուռ լարվածություն ցուցադրող, երկու հարևան երկների ղեկավարների ելույթները:
Ու անտեսելով այն հանգամանքը, որ Էրդողանն ու Ալիևը իրենց ելույթը կառուցել են իրենց «խնդիրները» նշելու շուրջ՝ Փաշինյանը կրկին դատարկ կենաց արտասանեց: Կրկին կորցնելով միջազգային բարձրագույն ամբիոնից ելույթ ունենալուց մեր խնդիրները առաջ քաշելու հնարավորությունը:

Նկատե՞լ եք`
Փաշինյանի բոլոր միջազգային ամբիոններից ելույթները մնան են միմյանց ընդհանուր սկզբունքով` կարծես թե մի գավառական թերթի լրագրողի պատվիրված հոդվածներ լինեն, կամ միջնակարգ դպրոցի միջակ շրջանավարտի ազատ ոճով շարադրության:
Ենթադրում եմ, որ իր մեծամտությունը հասել է այն աստիճանի, որ իր ճառերը անձամբ է գրում, առանց դիվանագետների օգնության, այդ իսկ պատճառով էլ ունենք այն, ինչ ունենք` օդում` օդաչու, ջրում` նավաստի...

«Կարմիր գծերը» ընկալելու համար անպատրաստ, ունակություններից զուրկ, ինքնահավան անձի միապետություն...

Քրիստինա Նազարյանի ֆեյսբուքյան էջից