Ոչ թե «Գույք պարտքի դիմաց», այլ «Գույք ներդրման դիմաց». միֆ և իրականություն
Ոչ թե «Գույք պարտքի դիմաց», այլ «Գույք ներդրման դիմաց». միֆ և իրականություն
Հայաստանում անընդհատ կեղծվող և բացասական երանգով ներկայացվող թեմաներից մեկը «Գույք պարտքի դիմաց» գործարքն է։ Չգիտես ինչու, այդ գործարքի մասին կեղծիքներ տարածողները միշտ մոռանում են նշել, որ մոտ 100 մլն դոլար պարտքը Ռուսաստանի Դաշնությանը առաջացել էր հիմնականում 1993-1994 թվականներին: Հենց այդ՝ ՀՀՇ-ից մնացած պարտքը մարելու համար 2002 թվականին Հայաստանի կառավարությունը ռուսական կողմին փոխանցեց մի քանի ձեռնարկություններ։ Թեման շահարկողները մոռանում են նաև նշել, որ այդ գործարքի շնորհիվ էր, որ այդ ձեռնարկությունները պահպանեցին իրենց հզորությունները և զերծ մնացին 90-ականներին փլուզված, սարքավորումները որպես մետաղի ջարդոն վաճառված հայկական արդյունաբերական հարյուրավոր այլ ձեռնարկությունների ճակատագրից։ Մոռանում են նաև նշել, որ այդ տարածքներում ստեղծվեցին բազմաթիվ աշխատատեղեր և կատարվեցին ներդրումներ։
Օրինակ «Հարավկովկասյան երկաթուղի» ՓԲԸ-ն պարտավորվել է մինչև 2038 թվականն երկաթուղու ենթակառուցվածքի զարգացմանն ու արդիականացման համար կատարել 174,5 մլրդ դրամի ներդրումներ, որից 122,3 մլրդ դրամը ուղղվելու է ենթակառուցվածքի, իսկ 52,2 մլրդ դրամը՝ շարժակազմի վրա: 2008-2020թթ․-երին ընկերության փաստացի ներդրումների ծավալը գերազանցել է 115 մլրդ դրամը, ինչը կազմում է ներդրումների ընդհանուր ծավալի ավելի քան 66 տոկոսը։ Հայաստանի գազամատակարարման ներկայիս համակարգը կարելի է ասել ստեղծվել է զրոյից, իսկ գազիֆիկացմամբ մեր երկիրը աշխարհում առաջին տեղերում է՝ էապես գերազանցելով անգամ խորհրդային տարիների ցուցանիշին։ Այդ ամենը սկսվել և տեղի է ունեցել 2000-ականերին՝ ռուսական՝ ավելի քան 1 մլրդ դոլարը գերազանցող ներդրումներով: Նման օրինակները շատ են և ցանկության դեպքում համացանցից կարելի է տեղեկանալ, թե ինչ էին և ինչի են այսօր վերածվել ՌԴ-ին փոխանցված ձեռնարկությունները:
Այսպիսով, կարելի է փաստել, որ «Գույք պարտքի դիմաց» գործարքը ՀՀ տնտեսության համար թե՛ կարճաժամկետ, թե՛ երկարաժամկետ հեռանկարում ունեցել է դրական արդյունք՝ դառնալով ավելի շուտ «Գույք ներդրման դիմաց»:
Վերադարձ facebook.com-ի էջից