Ի՞նչ է մոռացել ԲՀԿ-ն. А теперь я Наташа!

«Ծառուկյան» դաշինքն օրերս ներկայացրեց այն առաջնահերթ 15 քայլերը, որոնք  պատրաստվում են իրականացնել, եթե ապրիլի 2-ի խորհրդարանական ընտրությունների ժամանակ հաղթանակ տանեն: Այդ 15 քայլերից մեկը վերաբերում էր կուտակային կենսաթոշակի սառեցմանը և քաղաքացիներից գանձված գումարների վերադարձմանը. «Սառեցնել հանրային դժգոհություններով ընդունված կուտակային կենսաթոշակային համակարգի գործունեությունը և դրան ուղղված պետական բյուջեի տարեկան 28-30 մլրդ ՀՀ դրամի հասնող գումարներով բարձրացնել կենսաթոշակները: Իսկ քաղաքացիների ներդրած գումարները վերադարձնել»,- նշված է «Ծառուկյան» դաշինքի 15 քայլանոց ծրագրի 8-րդ կետում: Այն, որ ընդդիմադիր կամ ոչ իշխանական քաղաքական ուժերի առաջատարներից մեկը պատրաստվում է հրաժարվել մեր հասարակությանը, բառիս ամենաուղիղ իմաստով, պարտադրված կուտակային կենսաթոշակի ռեֆորմից, իհարկե դրական է:  Բայց մինչ «Ծառուկյան» դաշինքի խոստման իրատեսությանն անդրադառնալը, թերևս պետք է վերհիշել՝ իսկ ի՞նչ վարքագիծ է դրսևորել «Բարգավաճ Հայաստան» կուսակցությունը այդ տխրահռչակ գործընթացի փուլում, այն ժամանակ, երբ երկրում այդ հարցի դեմ սոցիալական լուրջ շարժում էր սկսվել: Եվ այսպես՝ 2010 թվականի դեկտեմբերին, երբ ընդունվում էր Հայաստանում կուտակային կենսաթոշակային համակարգը ներդնելու մայր փաթեթը, ԲՀԿ-ն իշխող կոալիցիայի մաս էր: Ավելին՝ այդ ժամանակ կառավարությունում սոցիալական ոլորտի պատասխանատվությունը վերապահված էր հենց այս կուսակցությանը, որի ներկայացուցիչը համապատասխան քվոտայով զբաղեցնում էր աշխատանքի և սոցիալական հարցերի նախարարի պորտֆելը: Բնականաբար այդ ժամանակ մայր օրենքի ընդունմանը ԲՀԿ-ն կողմ է քվեարկել, ուստի որպես ոլորտի պատասխանատվությունն ստանձնած քաղաքական ուժ՝ ՀՀԿ-ի հետ հավասար կրում է այդ համակարգի ներմուծման ողջ պատասխանատվությունը: 2010 թվականին ընդունված օրենքով՝ 2011 թվականից Հայաստանում ներդրվեց կամավոր կենսաթոշակային կուտակման համակարգը: Նույն օրենքով նախատեսվում էր, որ 2014 թ.-ից կուտակային բաղադրիչի ներդրումը պարտադիր է դառնում բոլորի համար:  Հիշեցենեք՝ այս օրենքին ԲՀԿ-ն կողմ է քվեարկել: 2012 թվականին՝ հերթական խորհրդարանական ընտրությունների փուլում, նույն փաթեթում լրացումներ ու փոփոխություններ առաջարկող նախագծերին ԲՀԿ-ն դեմ քվեարկեց՝ հիմնա­վորելով, թե պարտադիր կուտա­կային համակարգին պետք է անցնել միայն  «այն ժամանակ, երբ երկրում մի քանի տարի անընդմեջ տնտեսա­կան աճ գրանցվի»: Արդեն 2013թ. ԲՀԿ-ն միացավ «Դեմ եմ» շարժմանը. սա այն փուլն էր, երբ ԲՀԿ-ն ակտիվ համագործացում էր ՀԱԿ-ի հետ, իսկ Լևոն Տեր-Պետրոսյանը Գագիկ Ծառուկյանից ակնկալում էր բուրժուադեմոկրատական հեղափոխություն: Հովիկ Աբրահամյանի վարչապետ նշանակվելով՝ այդ հեղափոխությունը Սերժ Սարգսյանը կանխեց, որից հետո՝ 2014 թվականին, երբ արդեն վարչապետ Հովիկ Աբրահամյանն էր,  ԲՀԿ-ն օրենքի հերթական փոփոխությանը քվեարկեց ձեռնպահ և ոչ թե դեմ: Արդյունքում կուտակային համակարգը ներդրվեց, և Հովիկ Աբրահամյանի բառերով ասած՝ դարձավ կամավոր, միաժամանակ պարտադիր: Եվ հիմա, երբ «Ծառուկյան» դաշինքը հայտարարում է կուտակային գանձումները սառեցնելու, իսկ քաղաքացիներից գանձված գումարները վերադարձնելու մասին, սա ոչ թե սկզբունքային քաղաքականության, այլ սովորական պոպոլիզմի դրսևորում է, որը կարող է որպես դասական օրինակ ուսուցանվել քաղաքական դպրոցներում:   Հայկ  Դավթյան