Սիրտը վատացավ ու չկարողացան փրկել. ինչից է մահացել Սամվել Կարապետյանը
Ինչպես արդեն տեղեկացրել էինք, այսօր լուր տարածվեց, որ մահացել է հուշարձանագետ Սամվել Կարապետյանը։
Կարապետյանն արդեն տևական ժամանակ հրաժարվում էր տաղավարային հարցազրույցներից ու նկարահանումներից և գերադասում լրագրողներիս հարցերին մեկնաբանություն տալ հեռախոսով։
ArmDaily.am-ի հետ զրույցում Կարապետյանի դուստրը ասաց, որ հայրը տևական ժամանակ տառապում էր քաղցկեղով։ «Լեյկոզ էր, 4-րդ աստիճանի։ Այսօր աղիքը խցանվել էր, ճնշումը իջել էր, սիրտը վատացավ ու չկարողացան փրկել»,-ասաց Կարապետյանի դուստը։
Կարապետյանի մահվան առնչությամբ համցանցում ցավակցություններ են հայտնում նրան ճանաչողներն ու անծանոթները։
«Սամվելը բացառիկ ճիշտ, կոռեկտ, սկզբունքային ու շիտակ մարդ ու ընկեր էր։ Հազվադեպ են նման շիտակ մարդիկ։ Խորապես ցավում եմ; Թեկուզ գիտեի, որ հիվանդ է, բայց մտածում էի, որ առողջանալու է ու նորից սկսելու է մասնակցել մեր գործունեությանը։ Հավատս չի գալիս, որ էլ մեզ հետ չէ»,-գրել էր օգտատերներից Արթուր Արմինը։
«Էնքա՛ն կարևոր գործ էր անում հայրենիքի համար, դեռ էնքա՛ն անելիք ուներ ու գնաց, ընդամենը 58 տարեկանում։ Շատ, շատ ցավալի լուր էր․․․»,-գրել է Սրբուհի Համբարձումյանը
Հրանտ Շահբազյանն էլ նշել էր, որ եթե գոյություն ունեն անփոխարինելի մարդիկ, ապա Սամվելին կարելի էր անվարան դասել նրանց շարքում, հազար ափսոս:
Սամվել Կարապետյանը ծնվել է 1961 թ. հուլիսի 30-ին։ Արմատներով Արճեշ գավառի Բերդաղ գյուղից է։
1978 թ. ավարտել է Երևանի Միսաք Մանուշյանի անվան թիվ 48 դպրոցը։
Սկսած 1975 թվականից՝ ճամփորդել է Հայկական ԽՍՀ տարածքով բնությունը ուսումնասիրելու նպատակով, իսկ 1978 թվականից սկսած լուսանկարում, չափում և նկարագրում է հայկական հուշարձանները ամբողջ Պատմական Հայաստանի տարածքով։ Երեք տասնամյակի ընթացքում հետազոտում և ցուցակագրում է Պատմական Հայաստանի հայ ճարտարապետության հազարավոր նմուշներ։
Կարապետյանը հայտնի էր որպես հարևան պետություններում հայկական հուշարձանների նկատմամբ վերաբերմունքի քննադատ։ Նա կարծում է, որ Թուրքիայի, Ադրբեջանի, Վրաստանի իշխանությունները նպատակաուղղված կերպով իրականացնում են հայկական հուշարձանների ոչնչացման քաղաքականություն։
Իր փաստերը 2007 թ. ներկայացրել է ԱՄՆ կոնգրեսին և 2008 թ. Մարդու իրավունքների Եվրոպական դատարանին։