Կտրո՞ւմ են ճյուղը, որի վրա նստած են
Կրթության և գիտության նորանշանակ դաշնակցական նախարար Լևոն Մկրտչյանը առաջին «փորձությունը» չհաջողեց: Նախարարը պաշտոնապես հավանության է արժանացրել կառավարության այն եզրակացությունը, որով ըստ ամենայնի բացասական կարծիք է հայտնել բուհերի խորհուրդները ապաքաղաքականացնելու մասին «Ժառանգություն» խմբակցության պատգամավոր Թևան Պողոսյանի ներկայացրած օրենսդրական նախաձեռնությանը կամ ավելի ճիշտ՝ մերժել պատգամավորի ներկայացրած նախագիծը։ Պատգամավորն առաջարկում է զրկել քաղաքական պաշտոններ զբաղեցնող անձանց և քաղաքական կուսակցությունների ղեկավար խորհրդի անդամներին բուհերի խորհրդի անդամ դառնալու հնարավորությունից: ՀՀ կրթության և գիտության նորանշանակ նախարար Լևոն Մկրտչյանը գործադիրի նիստում հայտարարել է, որ բուհերի ինքնակառավարման հարցը շատ կարևոր է ու պետք է լուծվի բոլոնյան գործընթացի չափանիշների շրջանակում։ «Այդ խորհուրդները ձևավորվում են պրոֆեսորադասախոսական կազմի և ուսանողների մասնակցությամբ։ Հետևաբար, պարզ չէ, թե ինչպես կարող են կուսակցությունների ներկայացուցիչներն ազդել որոշումներ կայացնելու վրա։ Այդուհանդերձ, չի կարելի աչք փակել բուհերում քաղաքական ակտիվության վրա։ Մենք կիսում ենք պատգամավորի մտահոգությունը և օրինագիծ ենք մշակում, որը կկատարելագործի բուհերի ինքնակառավարման հարցերը բոլոնյան գործընթացի չափանիշների շրջանակներում»,- ասել է Մկրտչյանը։ Հիշեցնենք, որ Լևոն Մկրտչյանը նախարար նշանակվելու առաջին իսկ օրը, անդրադառնալով առհասարակ կրթական ոլորտի քաղաքականացված լինելու իրողությանը և ընտրական գործընթացներին դպրոցների տնօրենների ակտիվ մասնակցությանը, հայտարարել էր, որ պետք է դպրոցները ապակուսակցականացնել, և վստահեցրել, որն ինքն անձամբ ամեն ինչ անելու է։ Սակայն իր այս հայտարարությունից ընդամենը մեկ շաբաթ հետո նա ճիշտ հակառակ որոշում է կայացնում բուհերի խորհուրդներն ապաքաղաքականացնելու մասին։ Իհարկե, պարոն Մկրտչյանը քաղաքավարի է ձևակերպել իր մերժումը՝ ասելով, թե կիսում է պատգամավորի մտահոգությունը, բայց սրա վերաբերյալ նախարարությունը օրենքի փոփոխություն է մշակում, որը պատրաստ կլինի աշնանը: Սակայն պարզից էլ պարզ է, որ իշխանությունը չի գնա բուհական համակարգի ապաքաղաքականացման: Դրա ամանավառ վկայությունն այն է, որ բոլոր բուհերի կառավարման խորհուրդների նախագահները իշխանության կենտրոնական դեմքերն են՝ նախագահ, վարչապետ, քաղաքապետ, ԱԺ նախագահ և այլն: Այսինքն՝ սա առաջին հերթին քաղաքական կամքի խնդիր է, և այս հարցը, եթե լուծվի, պետք է լուծվի միայն նախագահի մակարդակով: Իսկ ընդհանրապես, ոչ ոքի համար գաղտնիք չենք բացահայտի,եթե ասենք, որ ուսումնական հաստատություններն ընտրություններից առաջ իշխող կուսակցության համար կորցնում են իրենց հիմնական նշանակությունը, այն է՝ կրթել երեխաներին և երիտասարդներին, և վերածվում կուսակցությունների քարոզչավայրերի: Դպրոցներում անցկացվող ընտրություններին քվե կեղծելու զանցանքը եթե չասենք տեղի են ունենում դպրոցների տնօրենների անմիջական մասնակցությամբ, ապա գոնե նրանց «բարձր» հովանավորության ներքո: Հասկանալի է, որ այլ կերպ չեն էլ կարող վարվել, այլապես հաշված րոպեների ընթացքում կկորցնեն աշխատանքը, եթե ակտիվ աջակցություն չցուցաբերեն իշխանության վերարտադրությանը: Բուհերի ուսխորհուրդները ներկայումս բառի բուն իմաստով կուսակցական պատկանելությամբ են ձեւավորվում՝ ոչ ՀՀԿ-ական ուսխորհրդի նախագահ այսօր չկա: Իսկ պրոռեկտորների ինստիտուտն էլ այնքան է վարկաբեկվել, որ այս պոստերում, ի «հատուցումն» կուսակցական աշխատանքների, նշանակվում են անձինք, որոնց ուսերին իշխող կուսակցական գծի կուրացիայի ու ուսանողությանը այս համատեքսոտւմ համակարգելու պարտավրությունն է դրվում: Վկան տնտեսագիտական համալսարանի պրոռեկտոր Սաքուլիկը՝ Սեւակ Խաչատրյանը, որն այդ աթոռին հասավ ընտրական գործընթացներում ցուցաբերած անձնուրաց աշխատանքի համար: Այս կարգի օրինակներ էլի կարելի է բերել: Մնում է սպասել նախագահի խոստացած ժամանակներին, երբ որ բոլոր գործերի հիմքում կդրվի պրոֆեսիոնալիզմը: Անի Սահակյան