«Կանաչ լույս»՝ ոստիկանության առջեւ
Այսօր կառավարությունն ԱԺ էր ներկայացրել մի նախագիծ, որով սահմանվում է, որ հանցագործություններ բացահայտելիս կամ կանխելիս հասարակական կարգի պահպանումը, այդ թվում՝ ճանապարհային երթեւեկության անվտանգությունն ապահովելիս պետք է ոստիկանության ծառայողներին իրավունք վերապահել օգտագործել տեսանկարահանող կամ լուսաձայնագրող տեխնիկական միջոցներ: Փոխոստիկանապետ Վարդան Եղիազարյանը նախագիծը ներկայացնելիս ասաց, որ պարտավորվելու են ապահովել տեղեկությունների հավաքման եւ օգտագործման նպատակի լեգիտիմությունը, կհստակեցվեն մասնավոր կյանքի ոլորտ ոստիկանական միջամտության սահմանները: Հանրային վայրերում կսահմանվեն անշարժ տեսանկարահանող կամ լուսանկարահանող տեխնիկական միջոցների, ինչպես նաեւ ոստիկանների կողմից օգտագործվող տեխնիկական շարժական միջոցների առանձնահատկությունները: Այդ տեսանկարահանող սարքերով ոստիկանները չեն կարող կանգնեցնել տեսանկարահանումը եւ իրենց ուզած րոպեին միացնել: Տվյալների հրապարակման վրա եւս արգելք է գործելու, 7 օր պահպանվելու է, հետո ոչնչացվի։ Նախագիծն արժանացավ «Ելք» և «Ծառուկյան» դաշինքի բուռն քննադատությանը։ «Ելք» խմբակցության պատգամավոր Արտակ Զեյնալյանը նկատեց, որ դա միջամտություն է անձնական կյանքի հարգանքի իրավունքին, կարո՞ղ ենք ասել, որ մինչեւ այս տեղի ունեցած նկարահանումները եղել են օրենքով չնախատեսված կարգով: Նիկոլ Փաշինյանն էլ հայտարարեց․«Այս նախագծում ուղիղ գրած է, որ այս օրենքով առնվազն չի բացառվում, որ ՀՀ յուրաքանչյուր քաղաքական գործչի, քաղաքացիական ակտիվիստի դիմացի հարեւանի հետ պայմանագիր կնքեք եւ նրա ամբողջ տունը, գրասենյակը վերցնեք տեսանկարահանման տակ: Այս օրենքի ո՞ր կետն է բացառում, որ ոստիկանությունը այդպիսի գործողություններ կարող է կատարել»: Ծառուկյան խմբակցության քարտուղար Նաիրա Զոհրաբյանի կարծիքով ՝ այդպես շարունակվելու դեպքում հերթը կհասնի մարդկանց վրա ժուչոկներ դնելուն․«Ցավոք, դեռ լինելու են, քանի դեռ մենք չունենք անկախ դատական համակարգ, որը չլինի իշխանության բուրգի կրունկի տակ: Մենք բոլորս իրավունք ունենք ունենալու ողջամիտ կասկածներ, որ սա ոստիկանները կօգտագործեն ի չարս: Կարող է մի հատ էլ նախագիծ բերեք, որ մարդկանց վրա տեղադրենք ժուչոկներ, որովհետեւ մարդը պատահաբար ինչ-որ մի տեղ, ինչ-որ մի հանցագործության մասնակից լինի: Այստեղ մենք ունենք վստահության լրջագույն ճգնաժամի խնդիր»: Ոստիկանությունը ներկայումս էլ օգտվում է տեսանկարահանման կամ լուսանկարահանման տեխնիկական հնարավորությունից։ Թե ինչքանով է դրա արդյունքում փոխվել ճանապարհային երթեւեկության անվտանգության մակարդակն ու նվազել զոհերի և վիրավորների թիվն ու ավելացել երթևեկության անվտանգության մակարդակը, վիճակագրությունը հուսադրող չէ։ Իրականում պարզ է, որ որեւէ տեսանկարահանող, լուսանկարող սարքի կիրառման մեջ չէ ոստիկանության գործունեության արդյունավետության խնդիրը, որեւէ մեկը կասկածում է, որ այդ օրենքի դեպքում էլ արտոնյալ խավը ոչ միայն չի «նկարահանվելու», այլեւ նրանց ապօրինությունները «վրիպելու» են ոստիկանության աշխատակիցների աչքից։ Իսկ այս օրենքով իշխանությունը ընդամենը նպատակ է հետապնդում մեծացնել հանրության վրա վերահսկողությունը։ Անի Սահակյան