Ինչո՞ւ հենց Ռուբեն Վարդանյանը դարձավ Բաքվի հիմնական թիրախը
Ինչո՞ւ հենց Ռուբեն Վարդանյանը դարձավ Բաքվի հիմնական թիրախը
Սա պատահականություն չէ և ունի շատ կոնկրետ պատճառներ։
Վարդանյանը կոտրում էր Ադրբեջանի հիմնական նարատիվը
Ադրբեջանի պաշտոնական թեզը սա էր․
«Արցախում կան միայն անօրինական զինված խմբեր և Երևանի կողմից վերահսկվող ռեժիմ»
Վարդանյանը՝
միջազգային ճանաչում ունեցող գործիչ,
գլոբալ կապերով, ոչ Հայաստանի գործող իշխանության ներկայացուցիչ,
քանդում էր այդ թեզը։
Նա ցույց էր տալիս, որ Արցախը միայն «զինված հարց» չէ, այլ՝ մարդասիրական,
քաղաքացիական, ինքնակառավարման խնդիր։
Սա վտանգավոր էր Բաքվի համար։
Նա միջազգային ուշադրություն էր բերում Արցախին
Վարդանյանը ակտիվ էր՝
արտասահմանյան մեդիայում,
փորձագիտական շրջանակներում,
դիվանագիտական ոչ ֆորմալ կապերով։
Բաքվի համար ամենավտանգավոր բանը ոչ թե զենքն է, այլ ուշադրությունը։
Ադրբեջանի ռազմավարությունը 2022–2023-ին սա էր․
«Լռության մեջ մաքրել Արցախը»
Վարդանյանը այդ լռությունը խախտում էր։
—
Նա չէր փախել, մնացել էր մինչև վերջ
Սա շատ կարևոր հոգեբանական հանգամանք է։ Շատ պաշտոնյաներ հեռացան, շատերը լռեցին, շատերը հարմարվեցին։
Վարդանյանը մնաց Արցախում շրջափակման, սովի ու ճնշման պայմաններում։
Բաքվի համար սա վտանգավոր նախադեպ էր․
«Եթե մեկը մնում է, նշանակում է՝ դիմադրությունը կարող է շարունակվել»
—
Նա հարմար «քավության նոխազ» էր
Ադրբեջանին պետք էր մեկը, որի վրա կարող էր․
բարդել «սեպարատիզմը»,
ներկայացնել որպես «արտաքին ղեկավար»,
դատել ցուցադրաբար։
Վարդանյանը իդեալական էր այդ դերի համար, որովհետև․
ճանաչված էր, ազդեցիկ, չէր պաշտպանվում որևէ պետության կողմից։
Ռուբեն Վարդանյանի աջակիցներ
Հետևեք մեզ Viber-ում
