«Ցավով եմ արձանագրում, որ Սրբազանների շարքում այսօր կա մարդ, որի կարծիքները այսքան արագ փոխվում են, ով չունի սկզբունքային ուղղություն, անշեղ հավատք և կամք»
Հենրիխ Դանիելյանը ֆեյսբուքյան իր էջում գրում է. «Իրականում խնդիրը միայն նրանում չէ, որ Աջապահյանը ՀՀ 3-րդ նախագահ Սերժ Սարգսյանի մասին իրականության հետ կապ չունեցող ստեր է տարածում։ Խնդիրը շատ ավելի խորն է։
Հայ հասարակության ընկալմամբ «Սրբազան» կոչումը միշտ եղել է և մինչ օրս մնում է բարձրագույն հոգևոր կոչում, որը ենթադրում է պատասխանատվություն, ճշմարտության հետ կապ և բարոյական մաքրություն։ Երբ 2018-ին Աջապահյանը բացահայտ աջակցում էր Նիկոլ Փաշինյանին, իր ետևից տարավ բազմաթիվ հավատացյալների, որովհետև նա Սրբազան էր, և մարդիկ բնականաբար վստահում էին նրան։
Նրա աջակցությունը սնում էր այն պատրանքը, թե իբր եկեղեցին նույնպես սատարում է Նիկոլ Փաշինյանին՝ այդ նույն Նիկոլին, ով փորձում էր Վեհափառ Հայրապետ Գարեգին Բ-ի վրայից պոկել խաչը, իսկ Սարդարապատի միջոցառումներին Վեհափառին փորձ էր արվել խոչընդոտել և թույլ չտալ մասնակցել Սարդարապատի հաղթանակին նվիրված միջոցառմանը։ Այս ամենից հետո Աջապահյանը միայն ասաց, որ սխալվել է Նիկոլ Փաշինյանի ընտրության մեջ 2018-ին, բայց արդեն ուշ էր։
Հետագայում Աջապահյանը հայտարարեց, թե Ռոբերտ Քոչարյանը նույնպես պետք է հեռանա քաղաքական դաշտից, իսկ մի փոքր ժամանակ անց նույն ջանասիրությամբ նրա մասին գովերգող խոսքեր ասում։ Եվ այստեղ առաջանում է հարց՝ ի՞նչն է ստիպում Աջապահյանին այսպես արագ ու արմատապես փոխել իր պատկերացումները, համոզմունքները, ամբողջ գաղափարական աշխարհայացքը։ Այս նույն շղթայի մեջ է տեղավորվում նաև նրա պնդումը, թե իբր Ռուբեն Մխիթարյանը «իրական ընդդիմադիր չէ», որը հետագայում նա մեկնաբանեց այսպես՝ «էսպես ասեցի, որովհետև նա չի եկել ինձ տեսնի՝ թեկնածությունն առաջադրելուց առաջ»։
Աջապահյանն ինքն իր խոսքում ասում է՝ «դե, կարող են ասել՝ Սրբազանն ա, մի բան էլ ասել ա էլի»՝ դրանով կարծես փորձելով ձևավորել պատկերացում, թե իր խոսքը կարելի է լուրջ չընդունել։
Ես սա գրում եմ որպես անձ, ով հավատում է Հայ Առաքելական Եկեղեցուն և համոզված է, որ այն մեր ազգային ինքնության ու պատմության միակ շարունակական կրողներից է։
Ցավով եմ արձանագրում, որ Սրբազանների շարքում այսօր կա մարդ, որի կարծիքները այսքան արագ փոխվում են, ով չունի սկզբունքային ուղղություն, անշեղ հավատք և կամք՝ գոնե սուտ չխոսելու և սեփական փոփոխական ու հակասական խոսքերը չներկայացնելու որպես ճշմարտություն։
Կրկնում եմ՝ հայ ժողովրդի համար «Սրբազան» կոչումը բարձրագույն վստահության խորհրդանիշ է, և այդ խաչը կրող անձը պարտավոր է կրել դրա հետ եկող ամենածանր պատասխանատվությունը»։