Հայաստանն ու Ռուսաստանը հետախուզվողներին դժվարությամբ են միմյանց փոխանցում․ «Հետք»

Hetq.am-ը գրում է․

Վերջին 5 տարվա ընթացքում Հայաստանի արդարադատության նախարարությունը մարդկանց արտահանձնելու մասին օտար երկրների 452 պահանջ է մերժել: Արտահանձնելու պահանջով Հայաստանին դիմել է 23 երկիր։ «Մերժվածների» առաջին եռյակում են՝ Ռուսաստանը (305 պահանջ), Իրանը (48 պահանջ), Վրաստանը (20 պահանջ)։

2025թ. մարտի 12-ին, ՀՀ քաղաքացիություն ստանալու գործընթացի ժամանակ, Երևանում ձերբակալվել էր Ռուսաստանի Դաշնությունում զինծառայությունից խուսափելու համար մեղադրվող 30-ամյա Նիկոլայ Զոնովը։

Նիկոլայ Զոնովի կինը՝ Արևիկ Զոնովան, սոցիալական ցանցերում հրապարակումներ էր արել, որ վախենում է՝ ամուսնուն քրեական հետապնդման ենթարկեն ու հաշվեհարդար տեսնեն, քանի որ նա չի աջակցում Ուկրաինայի դեմ Ռուսաստանի մղած պատերազմին։

Ընտանիքը Ռուսաստանից դուրս էր եկել 2023թ. սեպտեմբերին, երբ երկրում ակտիվ զորահավաք էր սկսվել։

Կարճ ժամանակ անց ՀՀ դատախազությունը հայտնեց, որ Նիկոլայ Զոնովն ազատ է արձակվել։ Այսինքն՝ ՌԴ քաղաքացու արտահանձնման գործընթաց չի սկսվել։

Սա օրինակներից մեկն է, երբ Հայաստանը մերժել է Ռուսաստանին փոխանցել հետախուզման մեջ գտնվող անձին։ Նույնն անում է Ռուսաստանը։ 2020-2024թթ. Ռուսաստանը մերժել է Հայաստանին արտահանձնման 24 պահանջ: Ըստ Արդարադատության նախարարության՝ խոսքը վերաբերել է խարդախության, սպանության կամ սպանության փորձի, գողության, համակարգչային ցանցի ներթափանցման, մաքսանենգության, թմրամիջոցների ապօրինի շրջանառության, ճանապարհային երթևեկության կանոնների խախտում կատարելու մեջ մեղադրվող անձանց արտահանձնելուն:

Արդարադատության նախարարությունից «Հետքին» փոխանցում են, որ հանձնումների չիրականացումը պայմանավորված է եղել Հայաստանի և օտարերկրյա պետությունների միջև գործող բազմակողմ և երկկողմ պայմանագրերով, ներպետական օրենսդրությամբ սահմանված՝ հանձնումը մերժելու մի շարք հիմքերով: Օրինակ՝ հանձնման դեպքում անձի կյանքին և առողջությանը սպառնացող վտանգը, դատավճռով նշանակված պատժի կամ քրեական պատասխանատվության ենթարկելու համար նախատեսված ներպետական օրենսդրությամբ սահմանված վաղեմության ժամկետների սպառվելը, քաղաքացիությունը, հետախուզումը դադարեցնելը, քրեորեն պատժելի արարք չհանդիսանալը, ապաստան տրամադրելը, արարքը որպես ռազմական, քաղաքական, ֆինանսական հանցագործություն որակելը, տուժողի բողոքի հիման վրա քրեական գործ հարուցելը, հանձնման միջնորդությունների բացակայությունը և այլն։

Մանրամասն՝ սկզբնաղբյուրում։