Կովը ասում է բա՜, կթվորուհին ասում է ջա՜ն․․․
Կես դար առաջվա պատմություն է։ Սովետական տարիներն էին, երբ կովի ու կաթի մասին կթվորուհիներն էին խոսում։ Երբ լրագրողներս գնում էինք որևէ կոլխոզ կամ սովխոզ և կոլխոզի նախագահից հետաքրքրվում կաթնատվության, գլխաքանակի մասին, ձեռքը թափ էր տալիս՝ գնացեք կթվորուհու մոտ, գո՜մ գնացեք, նրանցից հարցրե՜ք․․․ Նոր- նոր էի «Զանգեզուր» թերթում աշխատանքի մտել։ Քննարկման էր դրվել մի հոդված, որը լավագույնն էր ճանաչվել։ Խմբագիրը գովում էր հոդվածագրին՝ տեսե՜ք ինչ իրական, շոշափելի հոդված է ։ Հոդվածագիրը գնացել էր գոմ, շփվել կթվորուհիների ու կովերի հետ և իր նկատառումն արել։ Ներկայացնում եմ միայն մի նախադասությունը, որը մինչև հիմա հիշում եմ․ «Կովը ասում է բա՜ , կթվորուհին ասում է ջա՜ն․․․ Սա՛ է իրական հոդվածը, ,- ասում էր խմբագիրը։ Ինչպես Փաշինյանն է ասում՝ սա՛ է իրական Հայաստանը։ Մենք աշխատողներով ամոթից կախել էինք գլուխներս, որ կովի հետ չենք շփվել։ Մեկ էլ որտեղից որտեղ թերթի գյուղբաժնի վարիչ Գուրգեն Բախշյանը, ով Յուրի Բախշյանի հայրն է և հայտնի էր իր սթափ մտածողությամբ ու քննադատությամբ, սկսեց ծաղրել՝ կովը ասում է բա՜, կթվորուհին ասում է ջան։
Հոդվածն ամբողջությամբ՝ Հրապարակ- ում
Հասմիկ Բաբաջանյան
Հետևեք մեզ Viber-ում
