Մարկեդոնովը Երեւանի մասին. ռուսասիրության համար տեղ նույնպես կա՝ տաքսու վարորդներից մինչեւ պրոֆեսորներ

Ռուսաստանցի քաղաքագետ Սերգեյ Մարկեդոնովը Facebook սոցցանցի իր էջում թարմ տպավորություններ է տեղադրել Հայաստանի մասին։

«Մի քիչ թարմ տպավորություններ Հայաստանի մասին։

Ասել, որ դրանք հակասական եւ բարդ, նշանակում է ոչինչ չասել։ Բայց ես կփորձեմ։

Այսօր Հայաստանը փորձագիտական հաբ է։ Ուրիշ էլ որտեղ միաժամանակ կտեսնես փորձագետներ Նահանգներից, ԵՄ երկրներից եւ միաժամանակ Իրանից, Հնդկաստանից (այս ուղղությունն առհասարակ առանձին ուշադրություն է պահանջում, խոսքը միայն փորձագետների մասին չէ, այլեւ «առօրեականության», հնդիկ աշխատողներն այսօրվա երեւանյան լանդշաֆտի մի մասն են)։

Միեւնույն ժամանակ, հիշո՞ւմ եք Եվգենի Լեոնովի հերոսի (Ռյազանովի ֆիլմի դերասան Աֆանասի Բուբենցովի) հանրահայտ խոսքերը. «Ստուգումը բոլորի համար է ստուգում»։ Ի՞նչ նկատի ունեմ։ Մարդիկ, որոնց ես գիտեմ 10-20 տարի, հանկարծ հրաժարվում են նկատել Քեզ։ Մահացել է Մաքսիմը, դե ս...-ն նրա հետ։ Այսպիսի փիլիսոփայություն, հա՞։ ՕԿ, արի, խարանիր ինձ խայտառակությամբ, արտահայտիր, այսպես ասած, վերաբերմունքդ։ Ոչ, ընտրվում է մի ինչ-որ զզվելի սցենար, մոտեցիր ու խոսիր անգլերեն պարզապես to say hello! Շնորհակալություն, հարազատս, որ մռթիդ չխփեց՝ դա արդեն լավ է։ Ընդ որում՝ սույն «օտարերկրացին» առհասարակ ռուս է ծագումով... Միեւնույն ժամանակ, երկու օրինակ. լեհն ու ամերիկացին վազում են գրկախառնվելու, իբր, մենք էլ էինք «ձիուն», ու լավ ժամանակներ էլ են եղել, երբ հանգիստ շփվում էինք։ Բանն անձնագիրը չէ, ոչ էլ քաղաքացիությունը, համոզված եմ, այլ մարդու որակը։

Ինչ վերաբերում է ռուսատյացությանը։ Այսօր չէ, որ այս ամենն սկսվել է, ոչ էլ վաղն ավարտվելու է։ Եվ ահա միայն թե պետք չէ տրվել խուճապարարությանը, ռուսասիրության տեղ նույնպես կա։ Տաքսու վարորդներից մինչեւ պրոֆեսորներ։ Ով ցանկացել է պահպանել մարդկային շփումը եւ պատրաստ է երկխոսության, թող որ դժվար, նրանք պատրաստ են։ Եվ շնորհակալություն նրանց դրա համար։ Ոմանք պատրաստ չեն, կուրծք են դեմ տալիս։ Ոչ մեկին չեմ դատում, ժամանակը կդատի...

Համոզված եմ մի բանում։ Պետք է գնալ, շփվել պետք է, լսել բոլորին, այդպես պրոֆեսիոնալ կարգավիճակի համար ավելի անհրաժեշտ է։ Հույզեր, ամեն բան չափից ավելի մարդկային է, հասկանում եմ։ Գլխավորը մարդկային եզրը չանցնելն է։

Երեւան, սիրում եմ Քեզ հարազատ Ռոստովիս պես, ես մեծացել եմ հայերի մեջ («Դոնշչինա, Դոնշչինա, Դու իմ Արարատ, իմ տափաստանի Երկիր»), դա իմ ինքնության մի մասն է մինչեւ մահ ու գերեզման, այստեղ ես խիստ աչառու եմ։ Համոզված եմ. մեզ կհաջողվի վերացնել ջրի բերածն ու թողնել ամենագլխավորը, ինչը մեզ միշտ մոտեցրել է։ Արդեն կանխավայելում եմ նոր հանդիպումը»,- գրել է ռուս քաղաքագետը։

NEWS.am