Ինը ամսվա տանջանքները, ու Լոքյանի երկնածը
Հայտնի է, որ Կառավորության ղեկավարը բոլոր նախարարներին հանձնարարել էր հանդես գալ իրենց պաշտոնավարման ժամանակահատվածն ամփոփող ասուլիսներով: Հերթը Տարածքային կառավարման և զարգացման ՀՅԴ-ական նախարար Դավիթ Լոքյանինն էր, ով պարզվեց ինը երկար ու ձիգ ամիսներ շարունակ տքնել է համայնքների համար պատրաստած ձեռնարկների վրա, որոնք հստակեցնում են տարբեր ուղղություններով, թե ինչպես պետք է աշխատեն համայնքները: Սա է թերեւս Լոքյանի ամենահանրօգուտ գործը, որի մասին էլ առավել էնտուզիազմով է խոսել ՀՅԴ-ական նախարարը: Լոքյանի ղեկավարած նախարարությունը 9 ամիս շարունակ համայնքների ղեկավարների համար ուղղիչ աշխատանքային գաղութի գործառույթ է ստանձնել, իր վրա վերցրել մարզպետների, համայնքապետների կրթման և լուսավորման սուրբ գործը: Հասկանալ կարելի է պարոն նախարարին, երկար ու ձիգ ինը ամիսների չարչարանքից ու տքնանքից հետո ճիշտ է մարդկային կյանք չի արարարել, սակայն տպել է հույժ կարեւոր մի բուկլետ, որով համայնքապետերի միջոցով լուսավորելու է հայ գյուղացուն՝ ինչպես ապրել, ինչպես խնայել միջոցները: Կարելի է կարծել, թե մեր խեղճուկրակ համայնքները հարստության ու միլիոնների մեջ լող են տալիս, ինչպես քաղաքական էլիտան, Լոքյանն էլ նրանց պիտի սովորեցներ, որ տնտեսեն գումարները: Մինչդեռ նույն Լոքյանը բոլորից լավ գիտի այդ մարզպետների՝ համաքաղաքացիների հետ կոռուպցիոն գործարքների մասին, եթե չասենք, որ այդ գործարքներից անմասն չի նաեւ մարզերի ռեվիզոր նախարարը: Լոքյանի միսիան այդուհանդերձ ուսուցչական աշխատանքով չի ավարտվում, նա հունի մեջ է գցել համայնքների խոշորացման չարաբաստիկ ծրագիրը, որի նպատակների եւ հետեւանքների մասին, նախարարն, իհարկե, ամեն անգամ խուսափում է պատասխանել, սակայն բոլորը հրաշալի հասկանում են, որ համայնքների խոշորացման հիմնական նպատակն է՝ խնայված միջոցներով լցնել դատարկվող բյուջեն: Որ Հայաստանի քաղաքական վերնախավն աչքածակ է կամ այնպես է մսխել ֆինանսական պահուստները, որ մնացել է համայնքապետի կամ համայնքապետարանի հույսին, դա մի կողմից, բայց մյուս կողմից՝ միթե քաղաքական այնքան հասունություն չկա հասկանալու համար, որ պետության գոյատեւման ու պահպանման հիմքը գյուղն է, հայ գյուղացին: Մի քանի կոպեկ տնտեսելու դիմաց խոշորացման ծրագրով վտանգի տակ է դրվում հայ գյուղը, քանզի առաջ է գալիս դպրոցների, աշխատատեղերի եւ բազում այլ հարցեր, որոնց լուծումը որպես կանոն մեր համաքաղաքացիները գտնում են Հայաստանից դուրս: Սակայն պարզվում է Լոքյանը պետք չէ ոչ միայն երկրին, այլեւ սեփական կուսակցությանը: Ինչպես հայտնի է նոյեմբերի 5-ին հանրապետության 59 խոշորացված համայնքներում ՏԻՄ ընտրություններ են, ՀՅԴ-ն ընդամենը չորս թեկնածու է առաջադրել, սա այն դեպքում, երբ կուսակցության նախարարն է ստանձնել մարզերի ղեկավարման պոստը, ակտիվ շփումների մեջ է բոլոր համայնքի բնակիչների հետ: Բայց ոչ միայն չի կարողացել լեզու գտնել թեկնածուների հարցում, այլեւ քիչ տեղերում առաջարդրումների համար տեսնում է Դաշնակցության թերացումը .<Լավ չեն աշխատել, դրա համար էլ նշված համայնքներում թեկնածուներ չունեն: Որտեղ չեն առաջադրվել դաշնակցական թեկնածուներ, այդտեղ ՀՅԴ-ն լավ չի աշխատել>,- ասել է նա՝ չգիտակցելով, որ հենց ինքը պետք է աշխատեր: Անի Սահակյան