Լեւոն Մկրտչյանը «սարքե՞լ» է Սերժ Սարգսյանի գլխին, թե՞ հարվածն իր վրա վերցրել
Կրթության, գիտության դաշնակցական նախարար Լեւոն Մկրտչյանը, փաստորեն, ոչ միայն անուղղելի դաշնակ է, այլեւ արդեն տպավորություն է ստեղծում, որ կրթության ոլորտից կիլոմետրերով հեռու մեկն է։ Հրազդանի տխրահռչակ քաղաքապետի նույնքան տխրահռչակ որդուն պարգեւատրելու առիթով պարոն նախարարի մեկնաբանություն-արդարացումները շշմեցնող են։ Պարոն Մկրտչյանը հայտարարել է, որ քաղաքապետի որդին մեդալը ստացել է իր ցուցաբերած գիտելիքների համար, եւ ամենակարեւորը՝ Լևոն Մկրտչյանը հայտարարել է, որ Սերժ Սարգսյանը տեղյակ չի եղել, երբ աշակերտներին իր տված պարգևների շարքում պարգևատրել է նաև Արամ Դանիելյանի որդուն: Նախարարն ասել է, որ ընդհանուր ցանկով պարգևատրման ենթակա աշակերտների անուններն իրենք են ներկայացրել: Ստացվում է, որ Լևոն Մկրտչյանը կամ նրանք, որոնք կազմել են այդ ցանկը, այսպես ասած, «սարքել» են Սերժ Սարգսյանի գլխին, վերջինիս դրել, մեղմ ասած, աննախանձելի վիճակում։ Կամ էլ աղմուկից հետո դաշնակ նախարարը հարկադրված իր վրա է ընդունել սվինները։ Քանի որ հիշեցնենք՝ Հրազդանի քաղաքապետի անչափահաս որդին կասկածվում է Հրազդանի 58-ամյա մի քաղաքացու մահացու ելքով վրաերթի ենթարկելու մեջ: Շատերը կասկած չունեին, որ անչափասահ երեխային կձերբակալեն իր հանցավոր «չարաճճիության» համար, կամ գոնե հորը քաղաքական-բարոյական պատասխանատվության կենթարկեին պաշտոնական դիրքը չարաշահելու, ծառայողական մեքենան անչափահաս որդուն տալու համար, բայց ոչ մի պատիժ էլ տեղի չունեցավ։ Տղան պայմանական ազատում ստացավ, հայրն էլ շարունակում է քաղաքապետի իր լիազորությունները։ Ու սա բավարար չէ, հիմա էլ, երբ քննությունը դեռ չի ավարտվել, Սերժ Սարգսյանը պարգեւատրում է Արամ Դանիելյանի որդուն։ Իհարկե, վթարը դժբախտ պատահար է, սակայն այս դեպքի նրբությունն այն է, որ անչափահաս երեխան պարզապես ավտոմեքենա վարելու իրավունք չունի։ «Մեդալը 12 տարվա գիտելիքի արդյունք է՝ անկախ նրանից՝ երեխան պաշտոնյանի որդի է, թե ոչ», - փոխարենը պաշտպանում է նախարարը, կոչ անում առանձնացնել վրաերթի թեման մեդալ ստանալու թեմայից: «Իսկ եթե պատժեինք ու երեխային զրկեինք մեդալից, շատ ավելի մեծ հարված չէի՞նք հասցնի մեր հասարակությանը, մարդը կատարում է քրեական բնույթի խնդիր և դու նրան պատժում ես այլ դաշտում՝ իր ուսումնառության դաշտում»,- ասում է նախարարն ու նեղսրտած հարցնում՝ ինչ է, որ պաշտոնյայի երեխա է, պիտի պարգեւ ստանալու իրավունք չունենա։ Նախ պարոն նախարար, հենց դուք եք, որ պետք է գերազանց իմանաք, թե մեր երկրում պաշտոնյայի երեխան ինչ կատեգորիա է, ինչպես եւ ինչ ճանապարհով են բարձր «առաջադիմություն» ցուցաբերում եւ ինչի համար, ինչ հեռահար նպատակներով։ Երբ հրապարակվեց զինվորական ծառայությունից ազատված պաշտոնյաների երեխաների ցուցակները, թերեւս տվեց այս հարցի պատասխանը։ Սակայն, եթե պնդում եք, թե մեկը մյուսի հետ կապ չունի, պետք է ասենք, որ ինքներդ էլ թերեւս կապ չունեք ոլորտի հետ։ Որպես ԿԳ նախարար, չեք կարող չիմանալ, որ ոսկե մեդալով պարգևատրվում են ոչ միայն ուսման առաջադիմության, այլև օրինակելի վարքի համար: Արդյոք քաղաքապետի որդին օրինակելի վարք է դրսեւորել՝ խախտելով օրենքը, չունենալով վարորդական իրավունք, այնպիսի «գոնկաներ» է արել, որը ողբերգական ելք է ունեցել։ Եւ անկախ այս ամենից, գուցե բարոյահոգեբանական տեսանկյունից էր պետք դիտարկել, որ այս պահին, երբ դեռ գործի քննությունը չի ավարտվել, երբ մարդկային կյանք է խլվել մի անչափահասի կողմից, որը վարելու իրավունք առհասարակ չունի, ուղղակի մեծագույն ամոթ էր ոսկի դնել մի երեխայի դոշին, որը եթե անգամ ուսման առաջամարտիկ է, բայց կյանքում անամոթ ու անօրեն է, ինչպես հայրը։ Անի Սահակյան