Համեցեք մատաղի․․․ գառնուկը՝ Արցա՞խ, Հայաստա՞ն, թե՞ Արցախ-Հայաստան-Սփյուռք

Թե օժտված լինեի գեղանկարչի կամ ծաղրանկարչի, ընդհանրապես նկարչի ձիրքով՝ վերջին տարիներին երկրիս, ազգիս պատուհասած արհավիրքը կփորձեի արտահայտել մի պատկերով։
Նախ կջնջեի նախկինում արված ուրվագիծը, որտեղ հիպնոսացած ճագարը սրընթաց նետվում է վիշապի երախը։ Ապա կպատկերեի դյուրահավատ հայացքով, ճաղերից ներս հայտնված մի գառնուկի, որին մատաղի ծիսակատարությանը մի փոքր շուտ ներկայացած մասնակիցները ճաղերի արանքից մերթընդմերթ մի փունջ թարմ խոտ են մատուցում, աչքի պոչով հետևելով՝ նկատվեց արդյոք շրջապատում իրենց գթասիրտ վերաբերմունքը։ Գուցե այլևս անիմաստ կլիներ ետնաբեմում պատկերել խանդավառ հայացքով կիսալուսին դաշույնը սրող, կիսալուսնով արնագույն շապիկը հագին մսագործին(ղասաբին)։

Կարևորը, որ հնարավոր լիներ պատկերել այդ պճնված հրավիրյալների էությունը, որոնք ոչ միայն մատաղի արարողություններին, այլ ընդհանրապես բոլոր իրադարձություններին հայտնվում են մի փոքր մեկնարկից շուտ, համարելով, որ իրենք ժամանակի առաջատարներն են, կամ նույնիսկ ժամանակ ուղղորդողները։ Իսկ անհոգ զրույցների ընթացքում քննարկում են, թե ում նախապես նոբելյան խաղաղության մրցանակ շնորհել, քանի դեռ չի սեղմել պատերազմի կոճակը։ Կամ թե որ ցեղատեսակը նախապես սևագրել «Կարմիր գրքում» և բնաջնջելուց հետո «ցավով» մաքրագրել։

Ի վերջո՝ կդժվարանայի ընտրել գառնուկի անունը, ինչի համար կփորձեի խորհուրդ հարցնել ասենք BBC-ի,կամ Charlie Hebdo-ի խմբագրականներից։

Գառնուկին անվանել Արցախ՞, Հայաստան՞, թե Արցախ-Հայաստան-Սփյուռք։

Արա Սամսոնյան
Ինժեներ
Գերմանիա