Նիկոլ Փաշինյանն որոշե՞լ է գնալ Սաակաշվիլիի ճանապարհով
Նիկոլ Փաշինյանը վերջին ժամանակաշրջանում որոշել է շեշտակիորեն մեծացնել իր հակառուսական քայլերը, պատճառաբանելով, որ Մոսկվան պատշաճ ձևով չի պաշտպանում Հայաստանը Ադրբեջանի հարձակումներից:
Որպես օրինակ նա առաջ բերեց այն պնդումը, թե Հայաստանն ունի բավարար գումարներ զենք գնելու համար, սակայն ՀԱՊԿ-ի կապանքնմերը դա թույլ չեն տալիս:
Թե ինչու՞ նա որոշեց հենց ՀԱՊԿ-ից սկսել Մոսկվայի հասցեին քննադատությունը այլ հարց է: Սակայն նրա այս պնդումը հերքեցին միանգամից, թե ՀՀ երկրորդ նախագահն իր ասուլիսում, և թե նախկին ՀՀ պաշտպանության նախարար Դավիթ Տոնոյանը: Երկուսն էլ պնդեցին, որ ՀԱՊԿ-ի անդամակցությունը երբեք չի խանգարել, որ Հայաստանը զենք ու զինամթերք գնի այլ երկրներից: Ռոբերտ Քոչարյանը նույնիսկ կոնկրետ օրինակ բերեց, թե ի՞նչ են գնել իր կառավարման տարիներին: ՀՀ երրորդ նախագահ Սերժ Սարգսյանի կառավարման ժամանակ էլ Հայաստանը զենքի մի քանի տեսակներ էր գնել Չինաստանից: Իսկ այսօր լուրեր կան, որ Հայաստանը պատրաստվում է զենք ու զինամթերք գնել Հնդկաստանից:
Ստացվում է, որ Նիկոլ Փաշինյանի այդ պնդումը, որն սուտ էր, անհրաժեշտ էր, որպեսզի ՀԱՊԿ-ին քննադատելով նա կարողանա լուծել բոլորովին այլ խնդիրներ:
Այն որ ՀԱՊԿ-ը ձևական կառույց է, գիտեն բոլորը: Կոնկրետ Հայաստանի համար միշտ կարևոր է եղել ՀԱՊԿ-ի անդամակցությունը, որպեսզի մենք կարողանանք էժան զենք և զինամթերք ստանալ Ռուսաստանից: Ի դեպ հենց այդպես էլ եղել է: Հակառակ դեպքում, մենք չէինք կարող դիմակայել ավելի հարուստ Ադրբեջանին, ով իր նավթադոլարների միջոցով բազմամիլիարդանոց զենք և զինամթերքի գնումներ էր կատարում վերջին քսան տարվա ընթացքում:
Ինչ վերաբերվում է Փաշինյանի ներկայիս քայլերին, ապա կասկած է առաջանում, որ նա հող է նախապատրաստում, որ Հայաստանը դուրս բերի այդ կառույցից: Թե ինչ վտանգների կարող է բերել մեզ համար նրա այդ քայլը, կխոսենք մեկ այլ անգամ:
Պարզապես ակներև է, որ Փաշինյանն իր այդ որոշումը խոստացել է «դրսում» որոշ շրջանակներին, փորձելով իր այդ քայլով սիրաշահել, ինչպես որ դա անում էր Վրաստանի նախկին նախագահ Միխեիլ Սաակաշվիլին այդ երկրում:
Բայց ի տարբերություն Վրաաստանի, մենք շատ ավելի մեծ գին կարող ենք վճարել իր այդ քայլի համար, որի հետևանքների ծանրությունը նույնիսկ դժվար կլինի գնահատել:
Թե ինչու է նա որոշել գնալ այդ քայլին, արդեն հասկանալի է դառնում: Բայց դա արդեն այլ խոսաքցության թեմա է:
Սա է իրականությունը:
Արտակ Հակոբյան