Քոչարյանի գերխնդիրը
Տեւական դադարից հետո տեղի ունեցավ հանրահավաք, որը գլխավորում էր Հայաստան դաշինքի առաջնորդ, ՀՀ երկրորդ նախագահ Ռոբերտ Քոչարյանը: Նոյեմբերի 8-ին կայացած հանրահավաքից առաջ Երկրորդ նախագահի գլխավորած ուժը մտավախություն էր հայտնել, թե գործող իշխանությունը գնալու է նոր զիջումների: «Հայաստան» դաշինքը վստահ է` միայն ազգային դիմադրություն ձևավորելով է հնարավոր երկրում իրավիճակ փոխել` ազգային հարցերից սկսած մինչև սոցիալ-տնտեսական հարցեր:
Ինչպես սպասվում էր, հանրահավաքի վերաբերյալ բուռ քննարկումներ ծավալվեցին՝ նպատակի, շարունակականության եւ այլնի հետ կապված, սրանք հարցեր են, որոնք ժամանակի ընթացքում կգտնեն իրենց պատասխանները, իսկ մինչ այդ հանրահավաքից կարեւոր մի քանի արձանագրում պետք է անել: Անկախ տարբեր իշխամահպատակ իրավապաշտպանների ու լրատվամիջոցների հաշվարկներից, ակնհայտ էր, որ Ազատության հրապարակում ստվար բազմություն կար, այսինքն հանրության մեջ կա թեկուզ մի փոքր շերտ, որը պատրաստ է մինչեւ վերջին շունչը պայքարելուն: Քիչ էին նրան, թե շատ, դա ոչ այնքան չափելի, որքան բնականոն ցուցիչ է, աշխարհում սա օրինաչափություն է, ազգերի փոքրամասնությունն է հայրենիքի ու պետության կրողը , եթե անգամ դա ժողովրդի 1-2 տոկոսն է կազմում, բայց հենց դա է սերուցքը, որը պատրաստ է մինչեւ վերջ տանել իր պայքարը եւ պետությունը մաքրել ապազգային տարրերից:
Երկրորդ կարեւոր արձանագրումն այն է, որ շարժումն այլեւս առաջնորդ ունի: Հանրահավաքի հարթակից պարզ հայտարարվեց, որ Ռոբերտ Քոչարյանն է առաջորդելու դիմադրության շարժումը: Մինչ այդ ներկայացվում էր, թե մեզանից յուրաքանչյուրը կարող է առաջնորդել այս շարժումը, իսկ եթե ավելի հետ գնանք Հայրենիքի փրկության շարժման առաջնորդ էին կարգել Վազգեն Մանուկյանին, նոյեմբերի 8-ի հանրահավաքով սկիզբ է դրվում շարժման նոր փուլ, որը փասռտացի առաջնորդելու է երկրորդ նախագահը:
Քոչարյանն անձամբ հայտարարեց, որ ինքը լինելու է բարիկադի առաջնագծում, չեն հանդուրժելու Հայաստանի թրքացումը պայքարելու են, բարիկադներ են ձեւավորելու եւ, ինքը լինելու է առաջնագծում:
Սակայն կա մի բաց, որին առանձնահատուկ ուշադրություն է պետք դարձնել երկրորդ նախագահի թիմում, դա հանրահավաքի հռետորիկան է, լեքսիկոնը, որով պետք է խոսել իշխանության հետ: Երկրորդ նախագահը չպետք է դիմացինին վերաբերի իր արշինով եւ դուրս կա քաղաքակիրթ բանավեճի սահմաններից: Պետք է նաեւ ժողովրդի մեջ ամրապնդել այն գիտակցումը, որ առանց Արցախը Հայաստան գոյություն չունի: Պատերազմը ցույց տվեց, որ առանց Արցախ աշխարհի տարբեր անկյուններում հայն այլեւս հաշմանդամ ու խեղված է հոգեբանական տեսանկյունից: Քոչարյանի թիմի գերխնդիրն է շեշտել Արցախի գերկարեւորությունը եւ կետ առ կետ անդրադառնալ վերջին ժամանակներին իրականացված հակաարցախյան քարոզչությանը եւ օրակարգի կիզաետ դարձնել այն, որ հիմա Հայաստանի ոչնչացման հարցն է դրված:
Պիտի հասկանալ, որ եթե այս իշխանությանը հաջողվել է ժողովրդի մոտ ոչնչացրել ազգային գոյի պահպանության կոդը, ապա առաջնային հարցը այդ կոդի վերականգնումն է, իսկ դա հնարավոր է անել բոլորովին նոր կոչերով, նոր տեխնալոգիաներով: Քանզի ազգային ցասման պահն արդեն կորսված է, այն, ինչ մի քանի հազարով հնարավոր էր անել անցած տարվա նոյեմբեր-դեկտեմբերին, հիմա հարյուր հազարներով գուցե չհաջողվի: Ուստի ժամանակն է նոր մարտավարության:
Անի Սահակյան