Փորձված գայլը զույգ ոտքով է թակարդն ընկնում․ Արմեն Սարգսյանի վերջը
Սահմանադրական լիազորությունները կատարելու փոխարեն, պետության գլխի գործառույնթերով օժտված Արմեն Սարգսյանը հերթական անգամ, մարտի 9-ի կեսգիշերին մոտ ինչ-որ անհասկանալի հայտարարություն է տարածել, որտեղ մասնավորապես նշվում է․
<<Տարբեր քաղաքական ուժերի, գործիչների և անձանց կողմից հնչում են ամենատարբեր մեկնաբանություններ, պարզաբանումներ և վերլուծություններ՝ Հանրապետության նախագահի կողմից Սահմանադրական դատարան դիմելու ժամկետների վերաբերյալ: Այս հարցը շահարկելով՝ ձևավորվում է թյուր կարծիք, թե մարտի 9-ը ՍԴ դիմելու վերջնաժամկետն է:
ՀՀ նախագահի աշխատակազմը հայտնում է, որ նման կարծիքներն անհիմն են՝ ՍԴ դիմելու վերջնաժամկետ չկա, և Հանրապետության նախագահն առաջիկայում դիմելու է Սահմանադրական դատարան՝ «Զինվորական ծառայության և զինծառայողի կարգավիճակի մասին» օրենքի՝ Սահմանադրության համապատասխանության հարցը որոշելու խնդրանքով, ինչի մասին արդեն իսկ հայտարարվել է:
Հանրապետության նախագահը կրկին հանդարտության, սթափության ու զսպվածության կոչ է անում բոլորին>>,- նշված է հայտարարության մեջ:
Ի՞նչ է նշանակում՝ վերջնաժամկետ չկա և նախագահն առաջիկայում դիմելու է ՍԴ։ Եթե վերջնամակետ չկա, ինչո՞ւ էր նախագահը, նշված հայտարարությունից ժամեր առաջ հայտարարում, թե Գլխավոր շտաբի պետ Օնիկ Գասպարյանի ազատումը վարչապետի իրավասությունների ներքո գտնվող հարց է։
Փաստորեն, երբ ցուցարարները շրջափակեցին Արմեն Սարգսյանի կեցավայրը, հողը նրա ոտքերի տակ սկսեց դողալ, առավել ևս, որ չկա վստահություն, թե ոստիկանները նախագահին կպաշտպանեն նույն նվիրվածությամբ, ինչպես վարչապետին, Արմեն Սարգսյանը որոշեց ՍԴ դիմել և սթափության հորդորներ հղել։
Ու՞մ են ուղղված հանդարտության և սթափության հորդորները․ ինքը՝ Արմեն Սարգսյանը, որպես պետության գլուխ, որևէ քայլ չի արել հանրային լարվածության թոթափման և վերահաս պետական ճգնաժամի հանգուցալուծման ուղղությամբ։ Եթե անգամ մի կողմ դնենք այս պահին վարչապետի աթոռը զբաղեցնող Նիկոլ Փաշինյանի պետականակործան քայելերի հաջորդական շղթան, որի հետևանքով մենք այսօր աղետալի վիճակում ենք հայտնվել, միևնույնն է, ցանկացած պարագայում, եթե սահմանադրական երկու կարևորագույն ինստիտուտների միջև առաջացել է վեճ, այն պետք է լուծում ստանա Սահմանադրական դատարանում։ Տվյալ պարագայում առաջացել է հակասություն վարչապետի ինստիտուտի և Զինված ուժրերի գլխավոր շտաբի միջև, որն ուղղակիորեն սահմանադրական պատասխանտվություն է կրում պետության անվտանգության և սահմանների անառիկության համար, ապա էլ որտե՞ղ, եթե ոչ Սահմանադրական Դատարանում, պետք է տրվի այս հակասության պատասխանը։ Այս հարցով ՍԴ դիմելու լիազորությունը վերապահված է նախագահի ինստիտուտին։
Արմեն Սարգսյանը իր ինստիտուցիոնալ գործառույթը չի կատարել՝ հասկանալով, որ չեզոքությունն ու անգործությունը բերելու է հանրային լարվածության, պետական և քաղաքական ճգնաժամի։
Այդ ի՞նչ գաղտնի պայմանավորվածություն կա, որի դիմաց Արմեն Սարգսյանը գերադասում է պետությունը տանել կործանման, քան թե գործել՝ կատարելով սեփական իրավասությունները։ Նախագահի ինստիտուցիոնալ անգործությունն այս պահին պետության համար ավելի լուրջ վտանգ է, քան Նիկոլ Փաշինյանի գոյությունն ու ազգակործան գործունեությունը։ Գոնե Փաշինյանի վտանգավորությունն ակնհայտ է։ Մինչդեռ նախագահ Արմեն Սարգսյանն շարունակում է սատանի մայլում քյանդրբազություն անել՝ խաղալով բոլոր հնարավոր լարերի վրա։ Բրիտանական լրետասական ցանցի գործիքակազմին տիրապետող սույն պարոնին, սակայն, չէր խանգարի հիշել, որ փորձված գայլը զույգ ոտքով է թակարդն ընկնում։ Արդեն հասունանում է այն պահը, երբ հրապարակի բազմությունը և զինված ուժերի հրամկազմը պետք է պահանջի ոչ միայն Նիկոլ Փաշինյանի, այլ նաև Արմեն Սարգսյանի հրաժարականը։
Հայկ Դավթյան