Րաֆֆիի վերջը
Վաղուց ի վեր հոգեվարքի մեջ հայտնված «Ժառանգություն» կուսակցությունը չի հանձնվում, ապրել է ուզում ու այդ ճանապարհին պատրաստ է «զոհաբերել» կուսակցության «բրենդին» ՝ Զարուհի Փոստանջյանին։ Երկար դեգերումներից հետո Րաֆֆի Հովհաննիսյանի թիմակիցները մի քանի ժամ տեւած վարչության նիստից հետո եկել են որոշման, որ ընտրություններին գնում են դաշինքով, ինչին դեմ է Զարուհի Փոստանջյանը, ով հայտարարել է, որ այդ դեպքում ինքը չի մասնակցի ընտրություններին։ «Որևէ խնդիր չկա, ոչ միայն Փոստանջյանը, այլ անձինք էլ կան, որոնք միանձնյա մասնակցելուն են կողմ։ Քվեարկություն է եղել, և խորհուրդը որոշել է, որ դաշինքով ենք մասնակցելու»,- նիստից հետո պարզաբանել է Արմեն Մարտիրոսյանը։ Մարտիրոսյանի խոսքով՝ իրենց կուսակցության այն տարածքային կառույցները, որոնք դեմ էին դաշինքին, այդուհանդերձ, իրենք կաջակցեն կուսակցությանը ընտրություններին, եթե որոշվի՝ որ դաշինքով են մասնակցելու։ Հիշեցնենք, որ շաբաթներ առաջ Կապանի ու Սիսիանի ժառանգականները բողոքի նոտա հղեցին կուսակցության վերնախավին՝ դաշինքով մասնակցելու ու հատկապես Օհանյան-Օսկանյան զույգի հետ համագործակցելու դեմ, նրանց կարծիքով այդ մարդիկ բազմաթիվ թելերով կապված են գործող ռեժիմին և այլևս անկաշկանդ գործելու հնարավորություն չունեն, և հետևաբար` «կլքեն մեզ ու ժողովրդին, և կամ էլ, մանդատ ստանալով, հետագա համագործակցություն կծավալեն ռեժիմի հետ»: Բայց, փաստորեն,վերնախավում անդրդվելին են, նրանք բանակցելու են Ելք-ի ու Սեյրան Օհանյան-Վարդան Օսկանյան դաշինքի հետ։ Սա, իհարկե, փրկության ճանապարհ չէ Րաֆֆի Հովհաննիսյանի ստեղծած քաղաքական ուժի համար, սակայն գոնե մխիթարանք է, որ իրենք կշարունակեն գոյատևել ուրիշների թեւի տակ։ Սակայն դեռ հարց է, թե այդ որ ուժը եւ ինչո՞ւ պետք է ցանկանա ընդունել բավականին մեծ ախորժակ ունեցող ու այլեւս զինաթափված այս կուսակցությանը։ Չէ՞ որ Ժառանգության վերջին մոհիկաները Անահիտ Բախշյանն ու Զարուհի Փոստանջյանն էին, տիկին Բախշյանը վերջերս հեռացավ կուսակցությունից, հիմա համագործակցում է Ազատ դեմոկրատների հետ, իսկ Զարուհի Փոստանջյանն էլ ամեն դեպքում չի լինի կուսակցության վագոնում։ Բացի դրանից «Ժառանգություն»-ում պահանջում են ավելին, քան «Ժառանգությունն» արժե: Օրինակ, «Ելքի» հետ բանակցությունները իսկզբանե փակուղի մտան այն բանից հետո, երբ քննարկման հիմնական առանցքը հենց ցուցակում համարների դասավորությունը դարձավ ու «Ժառանգությունը» պահանջեց առաջին հորիզոնականը: Կասկած չկա, որ նման հավակնություններ են հետապնդում նաեւ Օսկանյան-Օհանյան դաշինքի դեպքում: Այստեղ առաջնորդվում են ոչ թե գաղափարախոսություններով, այլ նեղ շահերով։Այդ մասին բացահայտ խոստովանել են նաեւ «Ժառանգությունում»։ Վարչության անդամ Սուսաննա Մուրադյանը, պարզ հասկանալի լեզվով շարադրել է, որ կարեւորն այն է, թե դաշինքներում իրենց կուսակցության անդամները որ հորիզոնականը կզբաղեցնեն։ «Իհարկե, կարևոր է, թե մեր կուսակցության առանցքային, կարևոր, հայտնի անդամները, ինչպես նաև կուսակցության այլ ակտիվ անդամներ պետք է որ նորմալ հորիզոնականներում լինեն, որպեսզի հետագայում նաև գործունեություն ծավալեն»։ Իհարկե, վաղուց այս կուսակցության տեղը պետք է լիներ քաղաքական գերեզմանատունը, այն պահից, երբ Րաֆֆի Հովհաննիսյանն իր ձեռամբ կարդաց կուսակցության մահախոսականը ու նախագահական ընտրություններում վստահության կես միլիոն քվեն փոշիացրեց մի քանի օրում ու զորավարի հետ իր աղոթքով էլ այդ փոշիացման գործընթացի վերջին ակորդը խփեց։ Դրանից հետո այդ կուսակցությունից բեկորներ մնացին՝ ի դեմս մի քանի անհատ գործիչների, որոնց մասին վերեւում խոսեցինք։ Բայց այսքանից հետո սելը ճռռալու փոխարեն սելվորն է ճռռում։ Րաֆֆին ունեցած ազատության հետևանք է համարել այն, որ կուսակիցները լքում են «Ժառանգությունը»։ Իսկ գուցե փախչում են վերջնական ինքնասպանությունից։ Անի Սահակյան