Դուք լռեք, գործերը խոսում են
«Անահիտ Բախշյանը կուսակցությունում առանցքային անդամ երբեք չի եղել, նրա տարիքի համար, իր կորցրած ամուսնու հետ կապված, իրեն հարգում էին: Նրա գնալով չի լուծարվելու կուսակցությունը: Եվ որևէ մեկի գնալով չի լուծարվելու, որովհետև այդ մանդատ ունեցող մի քանի հոգին չեն կուսակցությունը: Մեծ կուսակցություն է, որտեղ շատ առողջ հարաբերություններ են: Բախշյանի գնալը իր անձնական գործն է, կարծում եմ, ինքը սխալ է արել, հետո կհասկանա»,- այս խոսքերի հեղինակը Րաֆֆի Հովհաննիսյանի Ժառանգություն խմբակի մի տիկնոջ՝ ոմն Սուսաննա Մուրադյանի են , որոնք րոպեների ընթացքում պայթեցրեցին համացանքը՝ ոտքի հանելով Անահիտ Բախշյանի՝ իբրեւ քաղաքական եզակի գործչի, կնոջ ու առհասարակ պայքարող տեսակի համակիրներին: Տիկինը փորձել էր փրկել կուսակցության վաղուց կորցրած պատիվը, այդկերպ հիմնավորելով, թե Անահիտ Բախշյանի հեռացումը կուսակցության հիմքերը չի սասանել: Տիկին Բախշյանը այս հարցում էլ չի իջել իր բարձունքից․․««Մարդ է, մի բան ասել է: Այդ թեմայով չեմ ուզում խոսել: Իրեն հարցրեք՝ ինչո՞ւ է իմ մասին նման բաներ խոսել: Ես ո՞նց իր մտածածը մեկնաբանեմ: Իր մակարդակին չեմ ուզում իջնել»,- ասել է նա: Չքննարկելով տիկին Բախշյանի որոշումը և չխառնվելով կուսակցության հարցերին, չենք կարող չասել, որ առնվազն կույր կամ անամոթ է պետք լինել, ասելու համար, թե տիկին Բախշյանն առանցքային անձ չի եղել...մնացյալի մասին կրկնելը նույնիսկ անամոթություն է: Կարելի էր անգամ չանդրադառնալ խնդրին, չքննարկել բացառիկ ու բացարձակ արժեքները, բայց քանի որ նախընտրական թոհուբոհը բզկտված այս կուսակցության հետեւորդների ձեռքերը կարող է ավելի տաքացնել, եւ ուրեմն «Ժառանգության» պեղված տիկնոջը՝ Սուսաննա Մուրադյանին եւ առհասարակ բոլորին մտերմաբար կհուշենք միայն՝քարոզչությունը խաբելու արվեստ է, երբ ավելի շատ խաբվում են կողմնակիցներդ, քան հակառակորդներդ։ Ճիշտ էր ասում հայտնի մտածողը, որովհետեւ այն քարոզչությունը, այն էլ սեւ, որը տիկին Բախշյանի դեմ է արվում նախկին կուսակիցների կողմից, խաբել է միմիայն այն իրականացնողներին ու նրանց կողմնակիցներին: Իսկ հակառակ թեւում նորին գերազանցություն ճշմարտությունն է: Այն ճշմարտությունը, որի մասին գիտեն բոլորը։ Գիտեն, որ վաստակաշատ տնօրենի պաշտոնը թողած տիկին Բախշյանը նետվեց քաղաքական հորձանուտներ ու տարիների ընթացքում հասցրեց վեր կանգնել քաղաքական գործչի նեղ կարգավիճակից։ Նա ոչ միայն բարեխղճորեն կատարել է իր առջեւ դրված մասնագիտական խնդիրները, այլ դարձել «շտապօգնություն»՝ կանգնելով յուրաքանչյուր քաղաքացու կողքին, ով օգնության կարիք է զգացել, ով խնդիր է ունեցել պետական, մասնավոր եւ նույնիսկ անձնական տիրույթում։ Այդ «տարիքով» կինը հազարավոր անգամներ իր մաշկի վրա զգացել այս իշխանությունների բիրտ հարվածները, պայքարել իր, ամենքիս ու օրինավոր Հայաստանի համար։ Իր համառությամբ մնացել շատերի կոկորդում, բայց երբեք չի նահանջել, չի ընկրկել ու շարունակել է տեղ հասցնել սկսած գործը։ Պետք է պայքարել՝ Բախշյանը պայքարում է, պետք է գործել՝ գործում է, նա այն բացառիկներից է, որ անշահախնդրորեն ու հոգով է զբաղվում իր գործով ու պատվով կատարում այն: Այսօրվա քաղ գործիչների մասին խոսելիս գրեթե բոլորի գործին կարող ես անուն կպցնել, իսկ տիկին Բախշյանին ոչինչ չի կպչում։ Մարդուն հարգում են իր արած գործերի , իր սկզբունքների , իր վաստակի և իր տեսակի համար։ Տիկին Բախշյան, լռելն իսկապես լավագույն պատասխանն է, քանզի ձեր փոխարեն խոսում են ձեր գործերը: Անի Սահակյան