Ո՞ւմ դժբախտությունն է Կարեն Կարապետյանը
Պաշտոնավարման 100 օրվան նվիրված մամուլի ասուլիսում վարչապետ Կարեն Կարապետյանն արձանագրել է լրջագույն տապալում առաջին հերթին իբրև քաղաքական գործիչ: Պատասխանելով լրագրողների հարցին՝ վարչապետը հայտարարել է, թե ինքը առաջարկի դեպքում չի համաձայնվի գլխավորել ՀՀԿ նախընտրական շտաբը: «Կարծում եմ՝ նման առաջարկ չի լինի, եթե լինի, չեմ համաձայնվի»,- ասել է վարչապետը: Անդրադառնալով սեփական թիմին՝ Կարեն Կարապետյանը նաև ասել է, որ որդեգրել է հետևյալ կարգախոսը. «Մենք գիտենք՝ ինչ ենք ուզում անել, գիտենք՝ ումով ենք անելու, և մենք հետևողական ենք լինելու»: Քաղաքական տեսանկյունից սա, մեղմ ասած, լրջագույն վրիպում է. Կարեն Կարապետյանը առ այսօր չի գիտակցում և չի կարողանում հարմարվել այն մտքին, որ թիմը Հայաստանի հանրապետական կուսակցությունն է, որովհետև ինքը՝ որպես վարչապետ, առաջադրվել և ընտրվել է այդ կուսակցության կողմից: Հետևաբար Կարեն Կարապետյանը, որպես այդպիսին, առանձին թիմ ունենալ չի կարող, այն պարզ պատճառով, որ ինքը՝ Կարեն Կարապետյանը, Սերժ Սարգսյանի թիմի անդամ է: Այլ հարց, որ Կարեն Կարապետյանը չի կարողանում ինտեգրվել այդ թիմում և անընդհատ խոսում է իր թիմի մասին: Թիմ ասելով՝ նա նկատի ունի իր շրջապատի ներկայացուցիչներին, որոնց նա՝ իբրև պրոֆեսիոնալների, բերել է կառավարություն և վստահել պատասխանատու պաշտոններ: Կարեն Կարապետյանի թիմակիցները, սակայն, հիմնականում անգլիախոս, բիզնեսում հաջող կարիերա արած, սակայն քաղաքականության մեջ բացարձակապես անփորձ կադրեր են, զուրկ մեր իրականության համար չափազանց կարևոր լիդերության հատկանիշներից: Գաղափարական նորամուծությունների և կրեատիվ ծրագրային առաջարկների առումով ևս Կարապետյանի թիմակիցներն առանձնապես չեն փայլել: Բայց եթե անգամ նրա պրոֆեսիոնալ թիմը շատ բարձրակարգ լիներ, միևնույնն է, քաղաքական պատասխանատվությունը քաղաքական թիմին է վերապահված: Կհաջողի Կարապետյանը՝ դա կլինի ՀՀԿ-ի քաղաքական հաղթանակը, կձախողի՝ դա ևս ՀՀԿ-ի ձախողումը կլինի: Այս տեսանկյունից, երբ Կարեն Կարապետյանը հայտարարում է, թե ինքը կհրաժարվի նախընտրական շտաբի ղեկավար լինելուց, թերևս նկատի ունի, որ ընտրությունների կազմակերպման պատասխանատվություն չի ուզում կրել: Ընտրությունը, որպես այդպիսին, քաղաքական պրոցեսի մի մասն է միայն: Այդ նույն պրոցեսի մի մասն է նաև կառավարության, վարչապետի և նրա կաբինետի ձևավորումը: Քաղաքական պրոցեսի պատասխանատվությունը Կարեն Կարապետյանն արդեն իսկ ստանձնել է՝ նա համաձայնվել է դառնալ Հայաստանի վարչապետ, հետևաբար հայտարարությունը, թե ինքը չի համաձայնվի դառնալ նախըտրական շտաբի պետ, նույնն է, թե նորապսակները հայտարարեն, թե իրենք նույն ննջասենյակում չեն գիշերելու: Պատասխանելով հարցին, թե ինչ պաշտոն է զբաղեցնելու ինքը ընտրություններից հետո, Կարեն Կարապետյանն ասել է, որ ինքն այդ հարցին կպատասխանի 2018 թվականից հետո. <<Ինչո՞ւ եք շտապում. երբ որ կգա 2018 թվականը, այն ժամանակ էլ այդ հարցին կպատասխանեմ>>: Սա Սերժ Սարգսյանի հայտնի հայտարարությունն է, որը նա մի քանի անգամ արդեն արել է՝ պատասխանելով այն հարցին, թե 2018-ից հետո, երբ կսպառվի նրա նախագահության ժամկետը, ինքը պատրաստվում է դառնալ ՀՀ վարչապետ՝ հաշվի առնելով, որ նոր սահմանադրությամբ գլխավոր քաղաքական պաշտոնը դառնում է վարչապետի պորտֆելը: Հիմա նույն բանը ասում է Կարեն Կարապետյանը: Սերժ Սարգսյանը ըստ էության չի հրաժարվել իշխանությունն իր ձեռքում պահելու մտադրությունից և 2018-ից հետո շատ հնարավոր է, որ ցանկություն հայտնի դառնալ վարչապետ: Վարչապետի պաշոտնը ստանձնելու սկզբնական փուլում Կարեն Կարապետյանը հայտարարեց, որ հաջողելու դեպքում ինքը մտադիր է երկար աշխատել, իսկ եթե չհաջողի, ապա կհեռանա: Լավ աշխատելն ու հաջողելը, իհարկե, հարաբերական հասկացություն են. առայժմ հայտնի է միայն, որ նոր վարչապետի գալուց հետո 3000 հոգի ազատվել է աշխատանքից, փոխարենը հայտնի չէ որևէ փաստ թեկուզ մեկ նոր աշխատատեղի ստեղծման մասին: Կարեն Կարապետյանը նաև նշել է, որ եթե ինքը Հայաստանում հինգ տարվա մշտական բնակության վերաբերյալ օրենքի պահանջին չհամապատասխանի, ապա ՀՀԿ-ի ցուցակում չի ընդգրկվի: Իսկ ցուցակում չընդգրկվելու դեպքում նա դեֆակտո չի կարող լինել ՀՀԿ-ի վարչապետի թեկնածուն, կամ էլ կարող է լինել, եթե ՀՀԿ-ն նման քաղաքական առաջադրում անի: Կարապետյանը թեպետ քաղաքական գործիչ չէ, բայց նա վստահաբար հասկանում է, որ իր քաղաքական ապագան անորոշ է, և այն մեծապես կախված է Սերժ Սարգսյանից, ուստի ինքը ստիպված է գործել նրա ցանկությունների և հրամանների տիրույթում: Եվ սա թերևս Կարեն Կարապետյանի, ՀՀԿ-ի, ինչու չէ նաև Հայաստանի դժբախտությունն է: Դավիթ Մանուկյան