Ինչո՞ւ Սեյրան Օհանյանը հենց հիմա հիշեց Քոչարյանին
Պաշտպանության նախկին նախարար Սեյրան Օհանյանը քաղաքական հայտից հետո առաջին գրառումն է կատարել իր՝ քաղաքականություն մուտք գործելու առիթով բացած ֆեյսբուքյան էջում.«Իմ խորին համոզմամբ՝ Հայաստանում քաղաքական գործունեության հայտ ներկայացնող յուրաքանչյուր գործիչ պարտավոր է առաջին հերթին իր դիրքորոշումը հայտնել տարածաշրջանի անվտանգության համար հույժ կարևոր նշանակություն ունեցող Ղարաբաղյան հակամարտության վերաբերյալ, որն իր էությամբ անկյունաքարային հարց է մեր պետության և ժողովրդի համար: Եվ այս կապակցությամբ սկզբունքային դիրքորոշումս ուզում եմ ներկայացնել հստակ և առանց երկիմաստությունների», հայտարարում է Սեյրան Օհանյանը ու ծավալուն շարադրում Արցախի վերաբերյալ իր մոտեցումները, որոնք տրամագծորեն տարբերվում են առաջին նախագահ Լեւոն Տեր-Պետրոսյանի՝ ՀԱԿ համագումարի ժամանակ ելույթում հնչեցրածից: Սեյրան Օհանյանը տասը կետով ներկայացնում է իր մոտեցումը, ընդհանուր առմամբ կարմիր թելի պես ձգվում է միտքը, որ Հայաստանը կարող է զարգանալ առանց Արցախի խնդրի լուծման, եւ այդ խնդիրը ոչ միայն Հայաստանի զարգացման խոչընդոտ է, այլեւ հենց Հայաստանի զարգացումն է, որ կնպաստի Հայաստանի շահի եւ անվտանգության օգտին լուծել այն. «Տեսակետը, թե Հայաստանը չի կարող զարգանալ առանց Ղարաբաղյան խնդրի շուտափույթ լուծման, ֆունդամենտալ սխալ է կամ անկեղծ մոլորության հետևանք։ Այն ոչ միայն հեռու է իրականությունից (մենք չկարգավորված հակամարտության պայմաններում երկար տարիներ ունեցել ենք երկնիշ տնտեսական աճ, ինչպես նաև արձանագրել ենք ներգաղթ), այլև ուղղակի թուլացնում է Հայաստանի դիրքերը բանակցային գործընթացում», հայտարարում է Օհանյանը անուղղակիորեն ակնարկելով Քոչարյանի պաշտոնավարման շրջանում արձանագրված ներգաղթի ու տնտեսական աճի մասին: Արդեն իսկ մամուլում տեղեկություններ կան Քոչարյան-Օհանյան համագործակցության ու նոր տանդեմի ձեւավորման մասին, որը, ըստ ամենայնի, հաստատվում է պաշտպանության նախկին նախարարի կողմից: Օհանյանը մի զարկով երկու նապաստակ է խփում՝ նախ թիրախավորելով Սերժ Սարգսյանին ու վկայակոչելով քոչարյանական ժամանակաշրջանի վիճակագրություն, ապա հակադարձում է նաեւ Տեր-Պետրոսյանին ու հայտարարում , որ սխալ է մոտեցումը, թե Հայաստանը չի կարող զարգանալ առանց Ղարաբաղի խնդրի կարգավորման: Նրա խոսքով՝ Հայաստանը պետք է զարգանա, որը մեխանիկորեն կհանգեցնի նաեւ Ղարաբաղի հարցի լուծմանը. <<Հայաստանի և Արցախի անվտանգության մակարդակն էականորեն բարձրացնելու և բանակցային գործընթացում ուժեղի դիրքերից հանդես գալու համար անհրաժեշտ է ստեղծել զարգացող և մրցունակ տնտեսական համակարգ։Մեր երկիրը պետք է դուրս գա տնտեսական հարաբերությունների այսօրվա թակարդից և ունենա կայուն զարգացում, երկրում պետք է հաստատվի հանդուրժողականության և արդար մրցակցության մթնոլորտ, իրական առաջընթաց՝ կյանքի բոլոր ոլորտներում: Պետք է լինի իրական քվեով ձևավորված, հանրային լայն վստահություն ունեցող իշխանություն>> ասում է Օհանյանը:Այդուհանդերձ նա մանեւրում է՝ չներկայացնելով Արցախի խնդրի կարգավորման իր տեսլականը: «Փոխհամաձայնության շրջանակներում իսկապես կարող են լինել փոխադարձ զիջումներ՝ հիմնված բացառապես ռազմական և այլ ոլորտի փորձագիտական գնահատականների վրա։ Այս պահին, սակայն, շրջանառության մեջ առկա «փոխզիջումային» սցենարներն անտրամաբանական են և անընդունելի, հատկապես որ պաշտոնական Բաքուն իր կողմից որևէ փոխզիջման մասին չի խոսում և ունի ագրեսիվ կեցվածք, ինչը վտանգ է ներկայացնում մեզ համար: Չնկատել այդ վտանգը նշանակում է տրվել ինքնախաբեության», ասում է Սեյրան Օհանյանը՝ չհստակեցնելով «հնարավոր փոխզիջումների» իր պատկերացումը: Մեծ հաշվով պաշտպանության նախկին նախարարը իրավացի է իր գնահատականներում եւ Արցախի խնդիրն, անշուշտ, անկյունաքարային է հայկական պետականության համատեքստում եւ դրա լուծման բանալին միանշանակ ուժեղ տնտեսությունն է, բայց ինչու է Սեյրան Օհանյանը այս մասին բարձրաձայնում իր պաշտոնանկությունից հետո: Ընդ որում այն ժամանակ, երբ օդում կախված են իր եւ առհասարակ իր ղեկավարության ժամանակ առաջ եկած հղփացած գեներալիտետի հարստության մասին լուրերը, նրանց դղյակների, ավտոմեքնենաների ու շքեղ ծախսերի: Սեյրան Օհանյանը նախ պարտավոր է բացատրել իր պաշտոնավարման ընթացքում գնումների կոռումպացված գործընթացի մասին, որի շնորհիվ Հայաստանում դոլլարային միլիարդատերեր են ձեւավորվել ու այս ամենն ինքնին սպառնալիք են ոչ միայն երկրի տնտեսության զարգացմանը, այլեւ դրանից բխող անվտանգությանը: Մնացյալը ածանցյալ են ու նաեւ պարզ, որ Սերժ Սարգսյանը իր բազմաթեւ իշխանությանը փորձում է հակակշռել նաեւ նույնպիսի ընդդիմությամբ, որի արդյունքում էլ ասպարեզ են մտնում սեյրանօհայնանները, վիկտորդալլաքյաններն ու այլք: Անի Սահակյան