Յոթ շրջան չհանձնելու բանաձեւ
Նախագահականը պարզաբանել է Ադրբեջանին «յոթ շրջաններ թողնելու» մասին Սերժ Սարգսյանի հայտարարությունը:«Ազատություն» ռադիոկայանի հետ զույցում ՀՀ նախագահի խոսնակ Վլադիմիր Հակոբյանը մասնավորապես նշել է՝ «Ղարաբաղի անկլավային կարգավիճակի մասին խոսք անգամ լինել չի կարող:Որևէ տարածք վերադարձնելու մասին հարցը կարող է առարկայական լինել միայն Լեռնային Ղարաբաղի կարգավիճակի որոշման պարագայում»։ Հակոբյանը՝ ընդգծել է, որ հանգուցալուծման առաջարկի փաթեթն ամրագրում է Հայաստանի և Լեռնային Ղարաբաղի միջև ցամաքային կապի անհրաժեշտությունը, որևէ անկլավային կարգավիճակի մասին խոսք անգամ լինել չի կարող: «Խոսքը Հայաստանը Լեռնային Ղարաբաղին միացնող սոսկ ցամաքային ճանապարհի մասին չէ, այլ լայն, անվտանգ և անխափան ցամաքային այնպիսի կապի, որը լիարժեք ապահովված կլինի Ադրբեջանի կողմից որևէ ոտնձգությունից»: Ըստ Հակոբյանի, «հատկապես ապրիլյան պատերազմից հետո անվտանգության գոտի հանդիսացող հարակից տարածքների ներկա կարգավիճակն ավելի քան արդարացված է՝ հաշի առնելով Լեռնային Ղարաբաղի ժողովրդին սպառնացող շարունակական և անմիջական սպառնալիքը»: Հիշեցնենք, որ Ռուսաստանյան Россия сегодня լրատվական գործակալությանը մոտ երկու շաբաթ առաջ տված հարցազրույցում Սերժ Սարգսյանը հայտարարել էր՝ հինգ տարի առաջ Հայաստանն ու Լեռնային Ղարաբաղը պատրաստ են եղել Ադրբեջանին զիջել յոթ շրջաններ՝ Ղարաբաղի կարգավիճակը որոշող հանրաքվեի դիմաց, անգամ նման բովանդակության փաստաթուղթ է եղել, սակայն, Իլհամ Ալիևը հրաժարվել է այն ստորագրել: Մոդուս Վիվենդի» վերլուծական կենտրոնի ղեկավար, փորձագետ Արա Պապյանն, անդրադառնալով նախագահի մամլո խոսնակի մեկնաբանությանն, ասաց, որ խոսնակը հաստատել է Սերժ Սարգսյանի խոսքերը։ -Կիսիլյովին տված հարցազրույցին Սերժ Սարգսյանը հո չէր ասում Ղարաբաղը պետք է անկլավ լինի, ասում էր՝ յոթ շրջանները կտանք, բացի Լաչինի միջանցքից, ինչպես օրինակ Կազանի փաստաթուղթն է սահմանում։ Եթե Լաչինի միջանցը մնում է իբրեւ պորտալար ՀՀ-ի եւ Ղարաբաղի միջեւ, բնականաբար, անկլավային կարգավիճակ Ղարաբաղը չի ստանում, բայց խոսնակը, փաստորեն, չի հերքում, որ յոթ շրջանը հանձնելու մասին խոսք է եղել, նման խոսակցություններ, ի դեպ, միշտ է եղել եւ հերթական անգամ նախագահը հաստատեց։ -Իսկ ի՞նչ պետք է անի Սերժ Սարգսյանը այս իրավիճակում,Ձեր կարծիքով բանակցային գործընթացի շարունակությունը ինչպե՞ս պետք է տարվի, որ նման խնդիր չառաջանա։ -Նախագահը պետք է արմատապես փոխի բանակցության սկզբունքները. եթե մենք որպես բանակցային սկզբունք ընդունում ենք «տարածքներ կարգավիճակի դիմաց», ապա այդ տարածքները, բնականաբար, պետք է հանձնվեն, եթե հիմք ենք ընդունում, որ Ղարաբաղը օրինապես մաս է կազմում Ադրբեջանին ինքնորոշման ճանապարհով, Ղարաբաղի ժողովուրդը պետք է որոշի իր ճակատագիրը եւ անկախանալով միանա Հայաստանի, կրկին մենք ունենում ենք այն, ինչ ունենք, այդ տարածքների հանձնումը, որովհետեւ 88 թվականի վիճակով հայերը մեծամասնություն են կազմում միայն ներկայիս վերահսկվող տարածքի չորս շրջանի վրա։ Այսինքն, պիտի արմատապես փոխվի , առաջինը փաստերով ասվի եւ միջազգային իրավունքներով ցույց տրվի, որ Լեռնային Ղարաբաղը, նկատի ունեմ մեծ տարածք, ոչ թե ԼՂԻՄ, չի եղել Ադրբեջանի մաս,այսինքն, Ադրբեջանի սուվերենության ներքո չի գտնվել։ Այո, այն գտնվել է Ադրբեջանի վարչական տարածքի ներքո որպես ՍՍՀՄ վարչատարածքային միավոր, ինչպես հայկական ու ադրբեջանական ՍՍՀՄ-ն, բայց ոչ ավելին, ու դա հետեւանք է բոլշեւիկյաթուրքական գործարքի, որի հետեւանքում անօրինապես օկուպացվել է ՀՀ-ն եւ ,ի հակադրություն Ազգերի լիգայի 1920 թվականի փետրվարի 24-ի զեկույց-առաջարկին, ՀՀ տարածքները եւ ԼՂ-ն տրվել են Ադրբեջանին։Սրա մասին պետք է խոսել։ -Ապրիլյան պատերազմի օրերին ու դրանից հետո ՀՀ իշխանությունները հայտարարեցին, որ Ղարաբաղի հետ ռազմական փոխօգնության պայմանագիր է մշակվում, ամիսներ են անցել, այդ պայմանագրի մասին խոսք չկա։ Փոխօգնության պայմանագրի անհրաժեշտություն տեսնո՞ւմ եք։ -Դրա անհրաժեշտությունը կա այնքանով, որ իրավական հիմքի վրա պետք է դրվի Հայաստանի ու Լեռնային Ղարաբաղի հանրապետության հարաբերությունները, բայց անձամբ ես դրա ստորագրման անհրաժեշտությունը չեմ տեսնում, որովհետեւ Ղարաբաղը համարում եմ Հայաստանի մաս, այս մասին մեր Սահմանադրությունը հղում է անում նաեւ անկախության հռչակագրին, իսկ վերջինն իր մեջ ներառում է դեկտեմբերի 1-ի որոշումը, դեռեւս որեւէ մեկը այդ որոշումը չեղյալ չի համարել։ Եթե իշխանությունները իսկապես համարում են Ղարաբաղն անկախ պետություն, դրա անհրաժեշտությունը կա, բայց այստեղ ուրիշ խնդիր է առաջանում, ստորագրելուց առաջ պետք է ճանաչել Ղարաբաղը, բայց մերոնք դա չեն անում, վախենում են՝ ասելով, որ եթե ճանաչեն, աշխարհը մեզանից կնեղանա։ Անի Սահակյան