Կիսելյովի «միամիտ» հարցն ու Սերժ Սարգսյանի «սառը ցնցուղը»
Հայաստանի նախագահ Սերժ Սարգսյանը «Ռոսիա սեգոդնյա» լրատվական գործակալությանը, Դմիտրի Կիսելյովին տված հարցազրույցում անդրադարձել է հայ-ռուսական զորքերի միացյալ խմբավորմանը, մասնավորապես նշելով, որ զորամիավորումը նորություն չէ, և ստեղծվել է դեռևս 1990-ականների սկզբին։ «Գոյություն ունի հրամանատարություն, կան ուժեր և միջոցներ։ Մենք, իհարկե, մանրամասն կուսումնասիրենք այն նորությունները, որոնք ՌԴ նախագահի հրամանագրով կներառվեն համաձայնագրերում», - ասել է Սերժ Սարգսյանը: Կիսելյովի ճշտող հարցին, թե ո՞րն է այդ դեպքում նորությունը, Սարգսյանը պատասխանել է. - «Բայց սա զարգացում է, դրական զարգացում, որովհետև պարբերաբար համալրվում է նաև մեր ռազմատեխնիկական, ռազմաքաղաքական համագործակցությունը։ Այսինքն` սա լավ նորություն է, և մենք աշխատելու ենք այնքան ժամանակ, մինչև այդ միավորված խմբավորումը դառնա այնպիսին, ինչպիսին մենք ենք ուզում»։ Սարգսյանը ավելացրել է, թե չի կարծում, որ Գյումրիից բացի նոր ռազմակայանի ստեղծման անհրաժեշտություն կլինի: - «Փոքր Հայաստանում մեկ ռազմակայանը բավարար է, պարզապես պետք է ռազմական հզորությամբ հագեցնել այն», - նշել է Հայաստանի նախագահը։ Հիշեցնենք, որ օրեր առաջ այս զորամիավորման ստեղծման մասին հայտնի դարձավ ռուսական պաշտոնական աղբյուրից, ըստ որի Վլադիմիր Պուտինը հավանություն էր տվել Հայաստանի հետ միացյալ զորախումբ ստեղծելու՝ Ռուսաստանի կառավարության առաջարկին և հանձնարարել է հայկական կողմի հետ բանակցել և ստորագրել այն։ Նախ` բոլորի համար պարզ է, որ, եթե մի բան հարցնում է Կիսելյովը, ուրեմն, այդպես են մտածում Կրեմլում, հետևաբար «երկրորդ ռազմաբազայի» թեման առաջ քաշելն, ամենևին էլ պատահական թեման չի: Իսկ որևէ մեկը կասկածո՞ւմ է, որ նոր համաձայնագրում, եթե ռուսական կողմը հարկ համարի «երկրորդ ռազմաբազայի» ստեղծման մասին հիշատակել` Հայաստանի իշխանություններն ու քաղաքական դաշտի 90 տոկոսը լռելյան ընդունելու են և դեռ հպարտ հայացքով «բացատրելու» են, թե որքան ճիշտ քայլ է ևս մեկ ռազմաբազա կառուցելը: Այն, որ Ռուսաստանը կցանկանար երկրորդ, երրորդ ու չորրորդ ռազմաբազա ստեղծել Հայաստանում, դա զարմանալի ձգտում չէ, այն էլ հիմա, երբ Ռուսաստանը բավական բացահայտ է իր ձգտումներն արտահայտում նախկին Խորհրդային Միության հանրապետություններում ազդեցության մեծացման առումով: Խնդիրն այն է, որ Հայաստանը չունի ինքնիշխանության համար անհրաժեշտ ռեսուրսները, որպեսզի մեզ չպարտադրեն երկրորդ, երրորդ ու չորրորդ ռազմաբազա ստեղծել Հայաստանում: Ու ամենևին էլ չի բացառվում, որ մի «գեղեցիկ օր» բոլորս կարող ենք արթնանալ և ռուսական մամուլից տեղեկանալ, որ Հայաստանն ու Ռուսաստանը մեկ գրչի հարվածով որոշել են երկրորդ ռազմաբազա ստեղծել մեր երկրում: Ու այդ ժամանակ կհայտնվեն տասնյակ «գործիչներ», որոնք մի մամլո ակումբից մեկ այլ մամլո ակումբ կվազեն ու կբացատրեն, թե որքան կենսական նշանակության անհրաժեշտ քայլ է դա Հայաստանի անվտանգության պահպանման համար: Իրականում, Սերժ Սարգսյանն, իսկապես անկեղծ է եղել, երբ Դմիտրի Կիսելյովի անսպասելի հարցին ի պատասխան ասել է, որ «փոքր Հայաստանում մեկ ռազմակայանը բավարար է»: Սերժ Սարգսյանի պատասխանն էլ, գուցե, անսպասելի է եղել Կիսելյովի համար: Գոնե հարցազրույցի տեսագրությունից բացահայտ նկատվում է, որ Ս.Սարգսյանն ավելի ինքնավստահ էր, իսկ Կիսելյովը, փոքր-ինչ վախվորած ու ընկճված: Սերժ Սարգսյանն ամենից լավ է գիտակցում, թե ինչ կնշանակի երկրորդ ռազմաբազայի ստեղծումը Հայաստանի համար` այս բարդ ժամանակներում: Դա կնշանակի փոքր երկիրը դարձնել մի մեծ ռուսական ռազմաբազայի տարածք` փոքրաթիվ բնակչությամբ, որտեղ առաջին հերթին ճնշելու են Հայաստանի իշխանություններին ամեն` փոքր թվացող հարցում որոշումներ կայացնելիս: Թամար Բագրատունի