Պատերազմով է «թասիբի գցում»
«Ազատությունը» զրուցել է ԼՂ Պաշտպանության նախկին նախարար Սամվել Բաբայանի հետ: Նա պարզաբանել է, որ Ադրբեջանի` կրկին ակտիվացման պատճառները քաղաքական են, որ Ադրբեջանը չի համաձայնելու զիջումների գնալ. «Ադրբեջանն ուզում է ընդհանրապես Ղարաբաղը, ոչ թե ինչ-որ ազատագրված տարածքներ: Եվ գտնում է, որ ավելի շուտ ինքը դա ստանալու է ռազմական ճանապարհով: Ադրբեջանը գնում է պատերազմի, պարզապես մենք չենք ուզում դա ճիշտ վերլուծել»: Ս.Բաբայանի կարծիքով` Ադրբեջանը պատրաստվում է լայնամասշտաբ և երկարատև պատերազմական գործողությունների: «Խնդիրն այն է, որ երբ նա գործարան է դնում, որ արկեր արտադրի կամ հրթիռներ արտադրի, դա խոսում է այն մասին, որ նա չի վստահում իր գործընկերներին, որոնք մատակարարում են, մտածելով, որ կարող է ինչ-որ մի փուլում իրենց չմատակարարեն: Եվ ինքը փորձում է, զենք գնելով՝ հրթիռային, արկային և այլ արտադրանքը, ինչը հետագայում պիտի մատակարարվի, իր մոտ արտադրվի»: Պատերազմով «ամենը հետ վերադարձնելը» մշտապես Ալիևի զինանոցի հիմանական գործիքն է եղել, որով Բաքուն մշտապես սպառնացել է: Հայկական կողմը, վստահաբար, պետք է ունենա իր ռազմավարությունը` թե՛ պատերազմի հավանականության, թե՛ ռազմական գործողությունների ռեալ վտանգի, թե՛ պատերազմի քարոզչության և սպառնալիքի գործոնների դեպքում: Այսօր ևս պատերազմն Ալիևի համար միակ ուղին է` «ստանալ ամեն ինչ»: Բայց թե ինչպիսին կարող է լինել նրա սանձազերծած պատերազմի արդյունքը` Ալիևը չի էլ փորձում մտածել: Սա հարցի մի մասն է: Սակայն կա նաև խնդրի քաղաքական մասը: Ալիևը պատերազմի սպառնալիքով փաստում է, որ բանակցություններում, իսկապես, որևէ զիջման չի գնալու: Այսինքն` բանակցությունները Բաքվի համար ադրբեջանանպաստ լուծում չեն նախատեսում: Ի՞նչ է նրան մնում` պատերազմով «լուծել հարցը»: Ալիևն իր հայտարարություններով նաև միջնորդներին է «թասիբի գցում»: Մոտավորապես այսպես` «Տվեք մեզ Ղարաբաղը, այլապես պատերազմ կսկսենք»: Այսօր Բաքուն կրկին սպառնում է պատերազմով: Լեռնային Ղարաբաղի հակամարտության սառեցումը կարող է ցանկացած պահի պատերազմի հանգեցնել, ասված է Ադրբեջանի նախագահի աշխատակազմի ղեկավարի տեղակալ Նովրուզ Մամեդովի հոդվածում, որը լույս է տեսել այսօր «Ադրբեջան» թերթում։ «ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի միջնորդությամբ անցկացվող բանակցություններում մինչև այժմ առաջընթաց չի գրանցվել։ Հայաստանը շահագրգռված չէ հակամարտության լուծմամբ և փորձում է պահպանել ոչ պատերազմ, ոչ խաղաղություն դրությունը»,- շարունակել է Նովրուզ Մամեդովը՝ միջազգային միջնորդներին մեղադրելով «ոչ միանշանակ դիրքորոշում» որդեգրելու մեջ։ Վերջինս նշել է, որ Ադրբեջանը միջնորդներից և միջազգային հանրությունից կոնկրետ քայլեր է ակնկալում՝ հակամարտության «արդար կարգավորման համար»։ Իսկ Ադրբեջանի նախագահ Իլհամ Ալիևը երկրի անկախության 25-ամյակի կապակցությամբ մասնակցել է Հեյդար Ալիևի կենտրոնում կազմակերպված պաշտոնական ընդունելությանը, որտեղ ասել է, որ եթե 1990-ական թվականների սկզբին իշխանության ղեկին լիներ մեծ առաջնորդ Հեյդար Ալիևը, ապա երբեք չէր սկսվի հայ-ադրբեջանական պատերազմը։ «Մենք երբեք թույլ չէինք տա դա։ Սակայն այսօր մենք պետք է լուծենք այդ խնդիրը։ Մենք ունենք ինչպես դիվանագիտական, այնպես էլ՝ այլ ուղիներ։ Ադրբեջանը շատ մեծ ջանքեր է գործադրել բանակաշինության ուղղությամբ։ Մենք գիտենք մեր ուժը, վստահ ենք նրանում, պարզապես ձգտում ենք հարցը լուծել խաղաղ ճանապարհով», նշել է նա։ Մի կողմից Ալիևը, կարծես, միջազգային հանրությանն ասում է, թե դեմ է պատերազմին, և եթե իր հայրը լիներ` 1990-ականների պատերազմ չէր սկսվի, մյուս կողմից` ինքը շարունակում է խոսել դիվանագիտականից բացի` «այլ ուղիների» մասին: Իսկ ո՞վ սանձազերծեց ապրիլյան պատերազմը: Իլհամ Ալիևը` հետին թվով հորը «խաղաղության աղավնի» ներկայացնելու փոխարեն, վատ չէր լինի, պատասխաներ այս հարցին` ապրիլյան պատերազմի հեղինակն ո՞վ էր... Թամար Բագրատունի