Ինչ առաքելությամբ է Դալլաքյանը գործուղվում ընդդիմադիր դաշտ
Քաղաքական դաշտը իր նոր հայտով ցնցած Վիկոտր Դալլաքյանի առաջին քայլերը Արթուր Բաղդասարյանի նմանությամբ եղավ: Ժամանակին Արթուր Բաղդասարյանն էլ էր իրավապահների ու Հայաստանում օտարերկրյա դիվանագետների ուշադրությունը հրավիրում իր եւ ընտանիքի անվտանգության համար՝ հայտարարելով, որ եթե իրենց մի բան պատահի, անմիջական պատասխանատուն Սերժ Սարգսյանն է: Քաղաքական-հասարակական հանրույթը քննարկում է, թե ինչ հաշվարկով է իշխանության շարքերում չորս տարի ծվարած անձը ընդդիմադիր դաշտ տեղափոխվում, նա է՞լ արթուրբաղդասարյանական, արտաշեսգեղամյանական սինդրոմով ասպարեզ մտնում, թե իսկապես ՀՀԿ-ից քցվածներից մեկն է, որը որոշել է քաղաքական արեւի տակ իր տեղն ունենալ: Բայց օրվա կեսից որոշակի լույս սփռվեց իրողությունների վրա, Հանրապետականները ողջ ներուժով անցան հակահարձակման, Վիկտոր Դալլաքյանի հայտարարություններին ու ապագա պլաններին անդրադարձան ոչ միայն ամենացածր կալիբրի ՀՀԿ-ականները, այլեւ վերին էշելոններից, օրինակ Վահրամ Բաղդասարյանը՝ ՀՀԿ խմբակցության ղեկավար, ԱԺ փոխնախագահ Էդուարդ Շարմազանովը, ՀՀԿ-ի քարտուղար Գագիկ Մելիքյանը եւ այլք: 2003թ. նախագահական ընտրությունների ժամանակ իշխանությունը նույն մեթոդներով«ռասկրուտկա» էր անում Արտաշես Գեղամյանին։ «Ազգային միաբանության» առաջնորդի համար բացվել էին բոլոր հեռուստաընկերությունները, նրա հետ հեռահար բանավեճի էին մտնում բոլոր ՀՀԿ-ականները ու էլ ավելի ցցուն էր դառնում իրավիճակը, և «ընդդիմադիր» Գեղամյանը, օգտվելով առիթից, անխնա քննադատում էր իշխանությանը։ Սերժ Սարգսյանը նույնիսկ հեռուստաբանավեճի գնաց իր կողմից հետագայում «դատարկ դհոլ» որակված այդ գործչի հետ և գիտակցաբար պարտվեց, որպեսզի Գեղամյանը կարողանա վարկանիշ հավաքել, ձայներ փախցնել ընդդիմադիր դաշտի առաջատար Ստեփան Դեմիրճյանից ու ընտրության երկրորդ փուլից առաջ գնալ տուն։ 2007-ին Արթուր Բաղդասարյանի օրինակն ավելի շատ նմանություն ունի Դալաքյանին քաղաքական հայտի մեկնարկին: Բարձր պաշտոնը թողնելուց հետո Արթուր Բաղդասարյանն թունդ ընդդիմադիր գործունեություն ծավալեց, բայց ընտրություններին ստացած քվեները դավաճանելով կոալիցիա կազմեց իշխանության հետ: Իհարկե, ժամանակը ցույց կտա իշխանության իրական վերաբերմունքը Դալլաքյանի հանդեպ, բայց այս համատեքստում սկիզբը խոստումնալից է: Հատկապես նկատի ունենալով Դալլաքյանի թիրախը, նա իր ասուլիսի առյուծի բաժինը նվիրեց Էդմոն Մարուքյանին ու Լուսավոր Հայաստան կուսակցությանը, կարելի է գուշակել, թե ինչ առաքելությամբ է նախկին ՀՀԿ-ականը ընդիմադիր դաշտ գործուղվում: Ակնհայտ է, որ <<բաժանիր, որ տիրես>> -ը շարունակում է մնալ իշխանությունների առանցքային սկզբուքներից մեկը, այս դեպքում իշխանության ձեռամբ 2017-ի խորհրդարանական ընտրությունների շեմին հերթական անգամ կտրոհվի ընդդիմադիր դաշտը, պայքարը կգնա այստեղ, միգուցե Դալլաքյանին հաջողվի ընդդիմադիր խայտաբղետության մեջ իր ուրույն գույնը կերտել, գուցե կարողանա հաջողակ դաշինքների մեջ տեղ զբաղեցնել ու վաստակել քաղաքական արեւի տակ ուրույն տեղ ունենալու իրավունքը, բայց մեծ հաշվով ընդդիմության խլրտոցներից շահողը լինելու է Հանրապետականը: Հ.Գ.-Համառորեն պնդումներ կան, որ պաշտպանության այլեւս նախկին նախարար Սեյրան Օհանյանի եւ Վիկտոր Դալլաքյանի համագործակցությունը միֆ է եւ որ Սեյրան Օհանյանը որեւէ պարագայում չի անդամակցի այդ կուսակցությանը որեւէ կարգավիճակով: Անի Սահակյան