Պուտինը չբանակցեց Սարգսյանի ու Ալիևի հետ, կամ` Բիշքեկի «սառը ցնցուղը»
Ղրղըզստանի մայրաքաղաք Բիշքեկում սեպտեմբերի 16-ին ԱՊՀ մասնակից պետությունների ղեկավարների խորհրդի նեղ կազմով նիստն էր: ԱՊՀ-ն այս տարի նշեց կազմավորման 25-ամյակը, Բիշքեկի գագաթնաժողովը հոբելյանական է: Կառույցի անդամ պետությունների ղեկավարները, ի թիվս այլ փաստաթղթերի, ստորագրել են հոբելյանին նվիրված հայտարարություն: 2017թ. ԱՊՀ-ի նախագահությունը Ղրղըզստանից կանցնի Ռուսաստանին, և պաշտոնական Մոսկվան հայտարարել է, որ մշակել է կառույցն արդիականացնելու ռազմավարություն: Գագաթնաժողովի նախօրեին ռուսաստանյան «Վեստի»-ին տված հարցազրույցում Բելառուսի նախագահ Ալեքսանդր Լուկաշենկոն քննադատել էր ԱՊՀ՝ ասելով, թե «արդյունքները հիասթափեցնում են»: Սակայն ԱՊՀ-ն հաճախ անվանում են «հետխորհրդային երկրների ղեկավարների ակումբ»՝ ընդգծելով, որ կառույցի շրջանակներում արդյունավետ գործունեություն չկա: Ինչևէ, Սերժ Սարգսյանն այդ ամբիոնն օգտագործեց Ալիևի վարած քաղաքականությունը քննադատելու համար: Իր ելույթում Ս. Սարգսյանը անդրադարձել է նաև ղարաբաղյան խնդրին` նշելով. «Ցավոք, նաև մեր Համագործակցության տարածքում պահպանվում են լարվածության և դիմադրության օջախներ: Այս տարվա ապրիլին, 1994թ. հաստատված հրադադարից հետո առաջին անգամ Լեռնային Ղարաբաղի տարածաշրջանում վերսկսվել է պատերազմը: Այդ գործողությունները հանգեցրել են ոչ միայն մարտական կորուստների, այլ նաև զոհերի խաղաղ բնակչության շրջանում, ուժեղ հարված հասցրել բանակցային գործընթացին: Ես անդրադառնում եմ այս հարցին, քանի որ հենց այստեղ՝ Բիշկեկում է ստորագրվել հրադադարի արձանագրությունը, որը հիմնված էր 1994թ. ապրիլի 15-ի ԱՊՀ պետությունների ղեկավարների խորհրդի հայտարարության դրույթների վրա: Նուրսուլթան Նազարբաևը վկա է, նա մասնակից է եղել: Այսինքն, ԱՊՀ պետությունները ինչ-որ իմաստով այս անժամկետ համաձայնության իրականացման երաշխավոր են հանդիսանում, որն արձանագրում է հակամարտության ամբողջական կարգավորման ձեռքբերման անհրաժեշտությունը բացառապես քաղաքական միջոցներով: Մենք միշտ հստակ շարադրել ենք մեր դիրքորոշումը ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի համանախագահների դիրքորոշմանը համահունչ. այն է` հակամարտության կարգավորումը խաղաղ բանակցությունների միջոցով՝ հիմնված միջազգային իրավունքի նորմերի և սկզբունքների, ինչպես նաև խելամիտ փոխադարձ փոխզիջումների վրա, ընդգծում եմ՝ փոխադարձ փոխզիջումների»: Այնուհետև երախտագիտություն հայտնելով ՌԴ Նախագահ Վլադիմիր Պուտինին, ռուսաստանյան կողմին, որն ԵԱՀԿ ՄԽ-ի մյուս համանախագահների՝ Ֆրանսիայի և Միացյալ Նահանգների հետ միասին ձեռնարկում է հնարավոր քայլեր Ղարաբաղյան հակամարտության քաղաքական-դիվանագիտական կարգավորման, Վիեննայում ու Սանկտ Պետերբուրգում տեղի ունեցած գագաթնաժողովների ընթացքում ձեռք բերված պայմանավորվածությունների կատարման ուղղությամբ, Սերժ Սարգսյանը, փաստացի, Իլհամ Ալիևին հիշեցրել է, թե որ կետից պետք է շարունակվեն ղարաբաղյան բանակցությունները: Դրանք են` Վիեննայում ու Սանկտ Պետերբուրգում ձեռքբերված պայմանավորվածությունները, որոնց պաշտոնական Բաքուն ոչ մի կերպ համաձայնություն չի տալիս: Սարգսյանն Ալիևի ուղեղը նաև «թարմացրել» է մեկ այլ հիշեցումով. «Դա, նախևառաջ, ռազմական գործողությունների դադարեցման 1994-1995թթ. եռակողմ անժամկետ պայմանավորվածությունների անվերապահ կատարումն է, միջադեպերի հետաքննության մեխանիզմի ստեղծումը, ԵԱՀԿ գործող նախագահի անձնական ներկայացուցչի առաքելության հնարավորությունների ընդլայնումը: Մենք առաջնորդվում ենք նրանով, որ վերոնշյալ պայմանավորվածությունների հետևողական իրագործումը կստեղծի համապատասխան մթնոլորտ բանակցային գործընթացի առաջխաղացման համար»: Բիշքեկում գտնվող Ադրբեջանի նախագահը տարածված լուսանկարներից նկատվում է, թե որքան նյարդային էր: Իհարկե, եռակողմ հանդիպում չանցկացվեց, կարելի է ասել, Պուտինն այս անգամ պատեհ առիթը չօգտագործեց բանակցությունների սեղանի շուրջ նստելու և Մոսկվայի դերը կրկին շեշտելու համար: Ինչու՞... Այս հարցի պատասխանը, թերևս, տվել է Սերժ Սարգսյանն իր ելույթով, և ոչ միայն Ալիևին, նաև` Պուտինին: Հարավային Կովկասում լարվածության օջախի պահպանման մեղավորը ագրեսիայի դիմած կողմն է, իսկ դա նշանակում է նոր իրավիճակում` ստանձնած պարտավորությունների կատարում Ադրբեջանի կողմից: Ալիևը դիմել է ագրեսիայի, նրան առաջարկվել են պայմաններ, դրանք նա պետք է իրականացնի: Հակառակ դեպքում բանակցությունների սեղանի շուրջ նստելն ու լուսանկարվելն, իսկապես, անիմաստ է... Թամար Բագրատունի