Բակո Սահակյանի ենթատեքստը
Լեռնային Ղարաբաղի նախագահ Բակո Սահակյանը հարցազրույց է տվել Ֆրանսիայի խորհրդարանի էլեկտրոնային թերթին։ «Ղարաբաղի հիմնախնդրի լուծմանն ուղղված բանակցությունների համար նոր փուլ կբացվի, եթե Ադրբեջանը հարգի 1994թ. հրադադարի համաձայնագիրը, Լեռնային Ղարաբաղը նորից միանա բանակցություններին և հաղթահարվեն հոգեբանական արգելքները, որոնք գալիս են Ադրբեջանի վրեժխնդիր քաղաքականությունից», - ասել է ԼՂՀ նախագահը: «Ադրբեջանը պետք է կարողանա հրաժարվել ղարաբաղցիների և հայերի հանդեպ իր ազգատյաց քաղաքականությունից, իր անհեռանկար արկածախնդրությունից և հանձն առնի հարգելու մյուս ժողովուրդների հիմնական ազատություններն ու իրավունքները», - ասել է Սահակյանը։ ԼՂՀ նախագահը ապրիլյան քառօրյա պատերազմը որակել է հայերի հանդեպ Ադրբեջանի «հայատյաց գաղափարախոսության և իշխանությունների բռնապետության արդյունք»։ Պատասխանելով փոխզիջումների մասին հարցին, Լեռնային Ղարաբաղի նախագահն ասել է, որ որևէ հակամարտության լուծում, հատկապես երբ դա այնքան բարդ է, որքան Լեռնային Ղարաբաղինը, կարող է իրականացվել միայն փոխզիջումների միջոցով. «Ողջամիտ, իրավացի և համարժեք փոխզիջումներն անհրաժեշտ են», - հավելել է նա՝ շարունակելով․ «Մենք պատրաստ ենք անել փոխզիջումներ, եթե դրանք չեն խաթարում մեր երկրի անվտանգությունը, եթե դրանք չեն հանդիսանում պատեհ առիթներ մեր հակառակորդի համար՝ մեզ վրա նոր հարձակումներ գործելու»։ Անդրադառնալով միջազգային հանրության կողմից Լեռնային Ղարաբաղի ճանաչման հարցին և այդ ուղղությամբ արձանագրած հաջողություններին՝ Բակո Սահակյանը վստահություն է հայտնել, որ Ղարաբաղի ճանաչումը մոտ ապագայում շարունակվելու է ավելի մեծ հաջողությամբ՝ իր դրական հետևանքներն ունենալով Հարավային Կովկասի կայունության վրա։ Բակո Սահակյանի հարցազրույցը կրքեր է բորբոքել, նա քննադատության է արժանանում այն բանի համար, որ խոսել է` «ողջամիտ, իրավացի և համարժեք փոխզիջումների» անհրաժեշտության մասին: Թեև նա չի մանրամասնվել, թե որն է օրինակ ԼՂՀ-ում համարում համարժեք ու ողջամիտ փոխզիջումը, սակայն միևնույն ժամանակ նա վստահեցրել է, որ Ղարաբաղի ճանաչումը մոտ ապագայում շարունակվելու է: Բակո Սահակյանի կողմից փոխզիջումների մասին խոսելն, իհարկե, կարող է որոշակի հարցականներ առաջացնել, մասնավորապես այն առումով, որ հնարավոր է, որ Հայաստանից են խնդրել խոսել նրան հիշատակել հնարավոր փոխզիջումների մասին, որպեսզի քննադատության սլաքը միայն Հայաստանի իշխանությունների ուղղությամբ չլինի: Սակայն այս ամենի մեջ կա նաև մի երևույթ, որի մասին չի խոսվում: Իրականում, երբ Ստեփանակերտն է խոսում Ադրբեջանի հետ բանակցելու, երկխոսելու մասին, սա որպես ԼՂՀ-ի բանակցային կողմ դառնալու կոնկրետ հայտ է: Այսինքն` ԼՂՀ իշխանությունը շեշտում է, որ ոչ թե Սերժ Սարգսյանը, այլ Բակո Սահակյանն է, որ պետք է բանակցի Ադրբեջանի իշխանությունների հետ և փորձի ընդհանուր հայտարարի գալ: Իհարկե, լավ կլիներ, եթե Լեռնային Ղարաբաղի իշխանությունները դեռ Ռոբերտ Քոչարյանի իշխանավարման տարիներից սկսած ընդդիմանային Ղարաբաղին բանակցային գործընթացից դուրս թողնելու պատճառով: Գուցե այդ դեպքում այսօրվա իրավիճակը բոլորովին այլ լիներ: Խնդիրն այն է, որ այսօր Բաքուն այլևս որևէ փոխզիջման պատրաստ չէ, տարիներ շարունակ հասարակությանը սնելով մաքսիմալիստական քարոզով, Ալիևն արդեն չի էլ կարող իր հասարակությանը բացատրել, որ Բաքուն այս, կամ այն զիջումն է պատրաստ անել, որպեսզի վերջնական խաղաղություն հաստատվի: Այդ իսկ պատճառով էլ նրան այլ բան չի մնացել, քան միջազգային հանրությանը շանտաժի ենթարկելն ու ագրեսիվ քաղաքականություն վարելը: Թամար Բագրատունի