Սպառնալիքի դեմ համատեղ պայքար, թե՞ սովորական արկածախնդրություն
Թեպետ «Սասնա ծռերն» ինքնակամ հանձնվել են ու ընդվզման ալիքն էլ նոսրացել, այդուհանդերձ քաղաքական կրքերը շարունակում են շիկացած մնալ։Հատկապես Նիկոլ Փաշինյանն է տղաների ու նրանց թիմի կիզակետում, կոչեր ու պարզաբանումներ են հնչում, արանքներում փոխադարձ կսմիթներ, մի կողմից շարժումը չադաջնորդելու, մյուս կողմից՝ Սերժ Սարգսյանի հրաժարականի պահանջից նահանջելու ու իշխանափոխության ծրագիրն անիրագործելի դարձնելու մեջ։ Փոխադարձ մեղադարանքներից հետո հերթը հասել է խնդրանք-կոչերին։ Շաբաթ Ժիրայր Սեֆիլյանն է նամակ հրապարակել, հորդորել Նիկոլին ու ընդդիմադիր գործիչներին «ընկալել պահի լրջությունը ու ամեն ինչ անել իմաստավորելու Սասնա Ծռերի զոհողությունը, իմաստավորել հուլիսի 17-ից սկսյալ նրանց աջակցող մեր ապստամբ ժողովրդի զոհողության պատրաստակամությունը, և առաջնահերթորեն իրար հետ համախմբված և համերաշխ լինել»: Այսօր չի ուշացել նաեւ Նիկոլ Փաշինյանի պատասխանը, նա հերթական անգամ հանգամանալից բացատրում է իր քայլերի հիմնավորվածությունը, թե ինչու որոշեց գնալ Խորենացի, կանգնել Սերժ Սարգսյանի հրաժարականին աջակից ժողովրդի շարքերում, եւ որ հեռացավ այն պահից, երբ խմբի գործողություններն անհասականալի դարձան ու գլխավորապես եղավ նահանջ Սերժ Սարգսյանի հրաժարականի պահանջից։ Այս անգամ Փաշինյանը հղում է անում խմբի տղաների ելույթներին՝ հիմնավորելով այդ պնդումը։ «Այսպիսով՝ Ժիրայր Սեֆիլյանը եւ «Սասնա ծռերը» հրաժարվեցին ՊՊԾ գնդի շուրջ ստեղծված իրավիճակը Սերժ Սարգսյանի հրաժարականով հանգուցալուծելու իրենց բարձրացրած եւ մեր կողմից քաղաքականապես ձեւակերպված տարբերակից, եւ ընտրություն կատարեցին զենքերը վայր դնելու օգտին. (hիմա ակնհայտ է, որ եթե չլիներ «Սասնա ծռեր» խմբի մի քանի անդամների դիմադրությունը, զենքերը վայր էին դրվելու ավելի վաղ)» նման եզրահանգում է անում Փաշինյանը ընդգծելով, որ նման պայմաններում ՊՊԾ գնդի շուրջ ստեղծված իրավիճակի հանգուցալուծման իրենց առաջ քաշած սցենարն ու ճանապարհային քարտեզը դառնում էր անիրագործելի՝ Ժիրայր Սեֆիլյանի եւ «Սասնա ծռերի» քաղաքական ղեկավարների դիրքորոշումների փոփոխության պատճառով: «Ի դեպ, ուզում եմ նշել, որ Ժիրայր Սեֆիլյանն ու իր ընկերները Սերժ Սարգսյանի հրաժարականի պահանջից հրաժարվել էին ոչ թե ընդհանրապես, որպես քաղաքական պահանջ, այլ հրաժարվել էին որպես ՊՊԾ գնդի շուրջ ստեղծված իրավիճակի հանգուցալուծման գործնական միջոց: Այսուհանդերձ, այս մոտեցումը փոխեց քաղաքական իրավիճակը եւ անխուսափելի դարձրեց շարժման թուլացումը»,- իրավացիորեն նկատում է Փաշինյանը։ Մի կողմ թողնելով երկուստեք մեղադրանքները «Սասնա ծռերի» գործողություններում բազում անհասկանալի դրվագներ կան, որոնք պարզաբանման կարիք ունեն։ Առաջին արձանագրումը հետեւյալն է, որ մի ուժը, որը մերժում էր Հայաստանում ընտրությունները ու համակարգը համարում ամբողջովին չկայացած, մի ուժ, որը քաղաքական հայտի առաջին իսկ օրվանից հայտարարել է, որ չի մասնակցելու ընտրական գործընթացներին, հանկարծ ընդունելի է համարում թեկուզեւ միջանկյալ լուծմանը, որի պայմաններից մեկն էլ արտահերթ խորհրդարանական ընտրություններն են, վստահության կառավարության գործողությունները։ Ժիրայր Սեֆիլյանն ու Հիմնադիր խորհրդարանի բոլոր անդամները պնդում էին, որ Հայաստանում հնարավոր չէ ընտրություններով փոփոխության հասնել, որ միակ ճանապարհը փողոցն է, այդտեղ պետք է պայքարը հասունացնել հիմա առնվազն պետք է բացատրեն, թե ինչու ինչ-որ պահի հնարավոր համարեցին։ Ամիսներ շարունակ հրապարակները զբաղեցրած, պարբերաբար հանրահավաքներ անող այս ուժը փաստ է, որ մինչեւ Խորենացի չի ունեցել հանրային այնպիսի աջակցում, ինչպիսին տեսանք ՊՊԾ գնդի գրավման օրերին։ Ինչն էր խանգարում, այն պահին, երբ կրիտիկական զանգվածն ապահովված էր, գնալ ռադիկալ քայլերի, այլ ոչ թե զենքը վայր դնել։ Պատասխանն, անշուշտ, արյունահեղության բացառումն էր, բայց միթե նման քայլի գնացողները տեղյակ չէին, թե ում դեմ են «կռվի» գնում, չէին հաշվարկել, թե ինչ զարգացումներ կարող են լինել, եթե ոչ, ապա տեղին է պնդումը, որ «Սասնա ծռերը» սովորական արկածախնդիրներ էին եւ հիմա էլ փորձում են տապալման մեղքն իրենցից վանել, ինչը անհավանական է, անհամոզիչ։ Եւ հատկապես, նկատի ունենալով, որ այսքանից հետո գործընթացները թեժ են պահվում, տպավորություն է, թե այս ամբողջ պրոցեսը ձեռնտու է միայն իշխանություններին, սկզբնապահանջ ունենալով տարածքներ չհանձնելու հարցը, կարելի է ասել, որ համախմբված գործընթաց է գնում մոսկովյան հանդիպմանն ընդառաջ պինդ պահել իշխանության թիկունքը՝ սպառնալով նոր ընդվզումով։ Անի Սահակյան