Դասեր կքաղե՞ն սխալներից
«Սասնա ծռերի» կողմից Հայաստանում հուլիսի 17-ից ի վեր հաստատված իրավիճակը կարծես մոտենում է հանգուցալուծման, որքան էլ ցավալի է, կանխատեսվում է ոչ խաղաղ հանգուցալուծում, որում մեղքի բաժին ունեն ինչպես իշխանությունները, այնպես էլ իրավիճակի համակարգումը ստանձնած լիդերները։ Երեկ գիշեր ՊՊԾ գունդը գրաված «Սասնա ծռեր» ջոկատի տղաների հանդեպ իրավապահները կիրառեցին հատուկ գործողություն: Արդյունքում խմբի սիմվոլ հանդիսացող Պավլիկ Մանուկյանն ու իր որդին՝ Արամը հրազենային վիրավորում ստացան ու ոստիկանները նրանց դուրս բերեցին ՊՊԾ գնդի տարածքից, ինչպես նաեւ դեռեւս չպարզված հանգամանքներում եւս երկուսը նրանց հետ ընկան իրավապահների ձեռքը։ Ոստիկանությունը հայտարարում է, թե տղաները հանձնվել են, մինչդեռ հակառակ կողմը՝ հերքում է, մեկնաբանելով, թե նրանց առեւանգել են ոստիկանները։ Խմբի անդամները հերքել են նաեւ, թե ոստիկանությունը հատուկ գործողություն է իրականացրել եւ որ Պավլին ու իր որդին վիրավորվել են այն ժամանակ, երբ համաձայնություն է ձեռք բերվել գնդի տարածքում գտնվող վիրավորներից մեկին իրավապահներին հանձնելու եւ հիվանդանոց տեղափոխելու ընթացքում։ Ինչեւէ, չհաշված երեկվա միջադեպը, կարելի է արձանագրել, որ անցնող տասը օրերը ըստ էության պահվում էին իշխանություն-հասարակություն որոշակի հավասարակշռության, մինչդեռ երեկ գիշերը խախտվեց այդ հավասարակշռությունն իշխանության օգտին: Դատելով կողմերի պարզաբանումներին, կարելի է եզրահանգել, որ իշխանությունը ընտրել է շարժումը մաշեցնելու ճանապարհը, պարզապես երեկ գիշեր օգտվել է ընձեռված հնարավորություններից եւ հաջողություն գրանցել։ Այն, որ Սերժ Սարգսյանը խուսափելու է բախումից, գրեթե բոլորը կանխատեսում էին հենց սկզբից, քանի որ նրան ավելի շատ բնորոշ է դեպքերին ու իրադարձություններին սառնասրտորեն վերաբերվելու, դրանք ինքնափոշիացման տանելու մարտավարություն։ Սակայն մյուս կողմից չխոսել այսպես կոչված շարժման առաջնորդների անհաշվենկատ գործողությունների մասին, որոնց արդյունքում հնարավոր եղավ իշխանության դիրքային առավելությունը, պարզապես անթույլատրելի է։ Նախ անհասկանալիորեն Խորենացի փողոցում հավաքված հազարավոր մարդկանց երթով պտտեցնում էին մայրաքաղաքի փողոցներում, մինչդեռ գլխավոր խնդիրը ՊՊԾ գնդում գտնվող տղաների անվտանգությունն է, որի երաշխավորը պետք էր կանգնել՝ չհեռանալով այդ տարածքից։Եվ մինչ երթը տեղի էր ունենում, իրավապահները փաստորեն ինչ-ինչ գործողություններ են կատարել ՊՊԾ գնդի տարածքում, որից հետո վիրավորվել են զինված խմբի մի շարք անդամներ։ Անհասականլի էր նաեւ, թե ինչպես բառի բուն իմաստով դատարկվեց ձևավորված հարթակը, որը ամենավճռական տրամադրություններով ու կոչերով էր դիմում հասարակությանը։ Արդյունքում այդպես էլ հասկանալի չդարձավ, թե ամենավճռական պահին իրականում որտեղ են եղել լիդերները։ Այսպիսով՝հերթական անգամ համաժողովրդական շարժումը ջլատվում է առաջնորդների անպատասխանատվության պատճառով, կգիտակցեն սխալը եւ կփոխեն մարտավարությունը, պարզ կդառնա առաջիկա օրերին։ Անի Սահակյան