Ինչու են Մոսկվայի նյարդերը տեղի տալիս
Հուլիսի 22-ին Ռուսաստանի արտգործնախարարությունը մի հայտարարություն էր տարածել, որում մեղադրել էր Եվրամիությանը՝ Հայաստանում իրադրությունը սրող ուժերին սիրաշահելու մեջ: Բանն այն է, որ ԵՄ պատվիրակությունը հայտարարություն էր տարածել Երևանում տեղի ունեցող վերջին իրադարձությունների առնչությամբ, որում իշխանություններին կոչ էր արել հարգել «համաչափության սկզբունքը խաղաղ բնույթի, ինչպես նաև բռնությամբ ուղեկցվող հանրային բողոքի ակցիաների ժամանակ»: Եվրամիության այս հայտարարությունը ավելի վաղ քննադատել էր նաև Ռուսաստանի արտաքին գործերի նախարարության պաշտոնական ներկայացուցիչ Մարիա Զախարովան: Պարզ է, որ Երևանում ընթացող բուռն իրադարձությունները հերթական առիթն են պաշտոնական Մոսկվայի համար ասելու՝ տեսե՛ք, թե ինչ վատն է Արևմուտքը, ինչ են կազմակերպել Հայաստանում: Մոսկվայի տրամաբանությունը պարզ է: Նույն իրավիճակն էր անցյալ տարի` Բաղրամյան պողոտայում, երբ ռուսները դարձյալ «Էլեկտրիկ Երևանի» ակցիան ներկայացնում էին ընդդեմ Ռուսաստանի` Արևմուտքի կողմից կազմակերպված բողոքի ցույցեր: Պաշտոնական Մոսկվայի համար սա ընդամենը առիթ է՝ հերթական անգամ Եվրամիությանը ինչ-որ բաներում մեղադրելու համար: Մոսկվան նույն սխալներն է թույլ տալիս: Նա մի կողմից ցույց է տալիս, որ ցանկանում է իշխանության կողմը կանգնել, սակայն, ոչ ոք չգիտի, թե ինչ կա իրականում Մոսկվայի մտքում: Միայն մակերեսային դիտարկում կարելի է համարել այն, որ պաշտոնական Մոսկվան սատարում է ՀՀ իշխանությանը: Իրականում, սակայն, կոչ անելով Հայաստանի իշխանություններին իրավիճակը արագ հանգուցալուծել, Մոսկվան ՀՀ իշխանություններին «թասիբի է գցում», ինչը ենթադրում էր` ուժային գործողություններ զինյալների նկատմամբ: Մոսկվան, որևէ մեկը, չի կասկածում, թե ինչ քայլերի կդիմեր, եթե նույնը տեղի ունենար օրինակ Մոսկվայում: Հայաստանյան ներքաղաքական լարումը, ցավոք, ևս մեկ առիթ է, որպեսզի Մոսկվան իր խաղն էլ տանի: Հերթական անգամ իշխանությանը «աջակցելու», սակայն մյուս կողմից` նրան կտրուկ գործողությունների դրդելու իր մղումով դարձյալ ի հայտ է գալիս Ռուսաստանի` Հայաստանի վրա ազդեցությունը ցույց տալու ձգտումը: Ընդ որում, այդ ձգտումը տարածվում է թե՛ իշխանական, թե՛ ընդդիմադիր հատվածի վրա «ղեկավարում» սահմանելու ընկալման անհրաժեշտությամբ, եթե չասենք` ներքին համոզումով: Թամար Բագրատունի