Ուրիշ Թուրքիա. նոր ցնցումնե՞ր, թե՞ բռնատիրության հաստատում
Թուրքիայում զինված հեղաշրջման տապալված փորձին հաջորդում են Էրդողանի կողմնակիցների ակցիաները: Այժմ, Ստամբուլում համեմատաբար հանգիստ է: Հուլիսի 16-ին Թուրքիայի զինվորականների փորձը` ռազմական հեղաշրջում իրականացնել Թուրքիայում, այսպիսով` ձախողվեց: Իշխանությունները հայտարարում են, որ ամբողջությամբ վերահսկում են երկրում իրավիճակն, իսկ հեղաշրջման փորձը տապալվել է և ամբողջությամբ կճնշվի: Ձերբակալվել են հազարավոր մարդիկ, այդ թվում մոտ 3000 դատավորներ, որոնք չեն համարվում Էրդողանի աջակիցներ: Թուրքիայի նախագահ Ռեջեփ Թայիփ Էրդողանը հայտնել է, որ երկիրը պետք է վտանգավոր երևույթներից «մաքրել»: «Մենք այս վիրուսը պետական հաստատություններից կվերացնենք: Հակակառավարական կառույցները քաղցկեղի պես տարածվում են երկրում, և անհրաժեշտ է նրանց ճանապարհը փակել»,- ասել է նա: Էրդողանն իր հետևորդներին կրկին հորդորում է կառավարությանը աջակցելու նպատակով փողոցներ դուրս գալ: Ստամբուլում շարունակվում են զանգվածային փողոցային ցույցերը ի պաշտպանություն Էրդողանի: Ի՞նչ տեղի ունեցավ Թուրքիայում: Այս հարցին այս օրերին շատերն են փորձում պատասխանել: Հնչում են ամենատարբեր կարծիքներ մինչև իսկ իշխանությունների կողմից կազմակերպելու հնարավորությունը: Պարզ է մեկ բան` Էրդողանը վստահորեն կամրապնդի դիրքերը: Համենայնդեպս նա այդ գործընթացը վաղուց էր սկսել` «մաքրելով» զինվորականներին գյուլենականներից: Թե ինչի կհանգեցնեն Էրդողանի գործողությունները` դժվար է կանխատեսել: Բանակը, կարծես, ավելի ու ավելի է թուլանում, բայց ամենևին երաշխիք չէ, որ Թուրքիան այլևս ցնցումների չի ենթարկվի: Ինչ-որ առումով` թուլացավ նաև Էրդողանը: Միջազգային համայնքը թեև նրան պաշտպանեց, բայց հարկ եղած դեպքում` նրա երեսով են տալու Թուրքիայում ժողովրդավարության վիճակը, բռնատիրական երևույթները: «Էրդողանը չափազանց ուշ գիտակցեց իր երկրի համար ընտրված ուղու սխալ լինելը. երբ դու այլևս չես կարող վստահել քո բանակին, դա արդեն շատ լուրջ է»,- գրում է բրիտանական հեղինակավոր Independent պարբերականի հոդվածագիր Ռոբերտ Ֆիսկը: Հեղինակի կարծիքով, թուրքական բանակն այլևս չէր կարող լուռ ենթարկվել մի մարդու, ով ցանկանում է վերստեղծել Օսմանյան կայսրությունը` իր երբեմնի հարևաններին վերածելով թշնամիների, իսկ սեփական երկիրն էլ դարձնելով ծաղրուծանակի առարկա: «Թուրքիայի իշխանությունների համար ճակատագրական սխալ կլինի համարել, որ հեղաշրջման փորձի տապալումը սոսկ անցողիկ ակնթարթ է, և որ այդ դեպքերից հետո թուրքական բանակը հնազանդ կմնա իր սուլթանին»,-շարունակում է Ֆիսկը` նկատելով, որ ներկայում ներքաղաքական անկայունությունը Թուրքիայում նույնպիսի տարածված բան է, ինչպես որ կոռուպցիան: Այնուհետև հոդվածագիրն անդրադառնում է պաշտոնական Վաշինգտոնի արձագանքին, ըստ որի, ԱՄՆ-ն կոչ է արել թուրք ժողովրդին աջակցել «ժողովրդավար ճանապարհով ընտրված կառավարությանը», նշում է Tert.am-ը: «Փաստորեն, հիմա Արևմուտքի համար Թուրքիայում կայունությունն ավելի նախընտրելի է, քան արժանապատվորեն ճշմարտությունն ասելը»,-նկատում է Ֆիսկը: «Թուրքիայի տապալումը սկսեց այն ժամանակ, երբ երկիրը որոշեց զինել Սիրիայում կռվող իսլամիստներին ու ուժեղացրեց պայքարը քրդերի դեմ: Դրանից հետո թուրքական քաղաքներում, բնակավայրերում պարբերաբար սկսեցին ռումբեր պայթել, հաճախակի դարձան իսլամիստական հարձակումները: Ճիշտ է, Էրդողանը ներողություն խնդրեց Պուտինից, վերականգնեց հարաբերություններն Իսրայելի հետ, սակայն այն փաստը, որ նա կորցրել է բանակի վստահությունը, մտածելու լուրջ տեղիք է տալիս: Ուղղակի սարսափելի է պատկերացնել, թե այս ակնթարթային հաջողությունից հետո Էրդողանն ինչպիսի նոր թափով կսկսի քաղբանտարկյալներին դատել, լրագրողներին բանտարկել, հակաիշխանական թերթերը փակել, քրդերին սպանել ու 1915թ. տեղի ունեցած Հայոց ցեղասպանությունը հերքել: Օտարերկրացիները դժվար թե հասկանան վախի ու ռասիստական արմատներ ունեցող զզվանքի աստիճանը, որով Թուրքիան վերաբերում է քուրդ զինյալներին: Նրանք քրդերի մեջ նույնպիսի «սպառնալիք» են տեսնում թուրքական պետականությանը, ինչպիսին որ տեսնում էին 20-րդ դարի սկզբին հայերի դեմ», գրել է հոդվածագիրը: Մետաքսյա Շալունց