Լևոնի, Ռոբերտի, իսկ` Սերժի՞
«Համախմբում» կուսակցության հիմնադիր համագումարում կուսակցության նախագահ ընտրված Վարդան Օսկանյանը հայտարարեց, որ իրենց նպատակը իշխանափոխությունն է: «Համախմբումը», նրա խոսքով, ավելի շուտ շարժում է. «Վերկուսակցական կառույց է լինելու, ժողովրդական շարժում է լինելու, և մենք փորձելու ենք իսկապես համախմբել մեր ողջ հանրությանը: Այդ ճանապարհին մենք պատրաստ ենք համագործակցելու բոլորի հետ անխտիր՝ քաղաքական ուժերի, հասարակական կազմակերպությունների, անհատների, որոնք իրենք ցանկություն ունեն երկրում տեսնել իշխանափոխություն»: Համագումարում քննադատության պակաս չկար գործող իշխանությունների հասցեին: Նորաթուխ կուսակցականներն իրար հերթ չտալով ամբիոնից դատապարտում էին Հանրապետականի գործունեությունը: Արտագաղթի, տնտեսության լճացման, ժողովրդի խորացող բարոյալքության, վատ կառավարիչների կամքի բացակայության մասին է խոսել Վարդան Օսկանյանը: Նախկին արտգործնախարարը գնահատեց՝ Հայաստանը կիսաավտորիտար երկիր է՝ կոռուպցիայի բարձր հակումով, առանց ազատ մամուլի․ «Խոսքի ազատությունն այն է, երբ ողջ լրատվական դաշտը թողնված է իր բնականոն զարգացմանը, և ժողովրդի համար ամենահասանելի լրատվամիջոցը՝ հեռուստատեսությունը, ազատ է թողնված և նրան օրակարգ ու սև ցուցակներ չեն պարտադրվում»: Ռոբերտ Քոչարյանի օրոք 10 տարի Արտգործնախարարությունը գլխավորած Վարդան Օսկանյանը իր ելույթից հետո չի բացառել իշխանափոխության շուրջ համագործակցությունը նաև երկրորդ նախագահի հետ: Այժմ Օսկանյանի պնդմամբ, Ռոբերտ Քոչարյանը նորաստեղծ կուսակցության հետ կապ չունի: Հայաստանի ճահճացած քաղաքական դաշտում, իհարկե, որ նոր կուսակցության ստեղծումը կարելի է դրական որակել, այն առումով, որ այն նոր շունչ կբերի, առողջ բանավեճ կստեղծի քաղաքական կյանքում: Սա այն դեպքում, իհարկե, եթե Հայաստանի քաղաքական դաշտը իրապես քաղաքական լիներ: Բայց ի՞նչ ունենք այսօր... Յուրաքանչյուր ընտրությունից հիասթափված հասարակություն, վարկաբեկված իշխանություն ու ընդդիմադիր կուսակցություններ` նույն դեմքերով, տարբեր «դերակատարումներով»: Ժամանակը ցույց կտա, թե ինչ ճանապարհով է գնում Վարդան Օսկանյանն իր «Համախմբում» կուսակցությամբ և իրականում ում շուրջ է համախմբվում` Ռոբերտ Քոչարյանի՞, թե՞ օրինակ`Սերժ Սարգսյանի: Վարդան Օսկանյանն այն գործիչներից է, որն աշխատել է Լևոն Տեր-Պետրոսյանի օրոք, որպես փոխարտգործնախարար, ապա` Քոչարյանի իշխանավարման տարիներին, որպես ԱԳ նախարար: Այժմ նա հայտ է ներկայացրել` նոր քաղաքական ուժ ստեղծելու և ոչ ոք չի կարող բացառել, որ այդ կուսակցությունը մի օր էլ չի համագործակցի գործող իշխանության հետ, եթե Սերժ Սարգսյանն առաջարկի նման համագործակցություն: Եթե Օսկանյանն իր կուսակցությամբ իրապես ցանկանում է Հայաստանը տանել դրական ուղղությամբ, նախ անհրաժեշտ է, որպեսզի նա մի շարք կարևորագույն հարցերի անդրադառնա: Դրանք հարցեր չեն պարզապես, քայլեր են, որոնք իրականացվել են Ռոբերտ Քոչարյանի իշխանավարման տարիներին, և ճակատագրական քայլեր էին, իսկ Օսկանյանը եղել է Քոչարյանի թիվ մեկ զինակիցը ու կիսում է պատասխանատվություն այդ տարիներին թե՛ դրականի, թե՛ բացասականի համար: «Գույք պարտքի դիմաց» չարաբաստիկ գործարքը, որի արդյունքում Ռուսաստանին հանձնվեցին մի շարք օբյեկտներ, Ղարաբաղյան բանակցությունները` ԼՂ-ին բանակցային գործընթացից հանելը, «Մեղրիի տարբերակը», անձամբ Օսկանյանը ազատագրված տարածքներն անվանել էր` «օկուպացված», մամուլի դեմ ոտնձգություններ, մարդու իրավունքներ վիճակի վատթարացում, ինչի արդյունքում «Հազարամյակի մարտահրավերը» սառեցրեց գործունեությունը Հայաստանում: Համապետական ընտրություններ, որոնց թափանցիկությունը ամեն անգամ կասկածի տակ էին առնում միջազգային կառույցները, դրանք վիճելի էին համարում, իսկ ընտրությունների արդյունքում բողոքի ակցիաներն ու բազմահազարանոց հանրահավաքները բռնի ուժով ճնշվում էին... Ինչու՞ է այս ամենի վրա աչք փակել Օսկանյանը, որը չի եղել այնպիսի մի ֆունկցիոներ, ինչպիսին այսօր Էդվարդ Նալբանդյանն է: Եթե այդ ամենը Օսկանյանն այսօր սխալ է համարում, ինչպես ասում են` այլ հարց է: ՈՒ ամենակարևորը` Վարդան Օսկանյանն իր «Համախմբում» կուսակցությամբ կտարբերվի՞ մյուս կուսակցություններից, թե՞ քիչ անց կպարզվի, որ ընդամենը խորհրդարանում մի քանի պարտավորական աթոռ, կամ նախարարական պորտֆել ունենալու, քաղաքական դաշտում «արևի տակ» տեղ զբաղեցնելու խնդիր է լուծվելու, ինչն էլ հերթական անգամ հասարակությանը հիասթափության գիրկն է նետելու: Թամար Բագրատունի