Ապրիլյան պատերազմը` նաև հնարավորություն է
Մինչ միջազգային հանրությունը փորձ է անում թեժացած ղարաբաղյան հակամարտությունը հանդարտեցնել ու կանխել լայնածավալ պատերազմի բռնկումը` ուշագրավ հայտարարություն հնչեց այս օրերին ԱՄՆ-ից` Հայաստան-Թուրքիա հարաբերությունների կարգավորման հնարավորությունների առնչությամբ: Միացյալ Նահանգները պետք է խթանի հայ-թուրքական հարաբերությունների բարելավումը, «Ամերիկայի Ձայն»-ին ասել է ԱՄՆ-ի Ազգային պաշտպանության համալսարանի վերլուծաբան գնդապետ Ռիչարդ Օթզենը. «Միացյալ Նահանգները ցանկանում է տեսնել տարածաշրջանում կրքերի հանդարտեցում, որպեսզի անվտանգությունը չլինի ամենից մտահոգիչ խնդիրը և մարդիկ ի վիճակի լինեն դիմել ավելի ազատ, ստեղծագործ և բաց դիվանագիտությանը»: Վերլուծաբանի խոսքով, հայկական և թուրքական կողմերը կարող են հարաբերություններում ճկունություն ցուցաբերել միայն կայուն պայմաններում, և հենց այդ հարցում կարող է օգնել ԱՄՆ-ը. «Միացյալ Նահանգները յուրահատուկ է այն առումով, որ այն մի երկիր է, որը հետաքրքրված է Հայաստանի զարգացմամբ, տևական մշակութային կապեր ունի Հայաստանի հետ և ունի հայկական մեծ համայնք, և միևնույն ժամանակ, ամուր անվտանգության կապեր ունի Թուրքիայի հետ»: Ռիչարդ Օթզենի կարծիքով սակայն, Վաշինգտոնը կարող է աջակցել հայ-թուրքական հարաբերությունների հաստատմանը միայն ապագայում՝ Սիրիայում և Իրաքում խնդիրները կարգավորելուց հետո: Գնդապետի հետ այս հարցում համամիտ է նաև Գերմանական Մարշալի հիմնադրամի փորձագետ Ջոշուա Ուոքերը, ում համոզմամբ Թուրքիայի ներկա ներքաղաքական իրավիճակը և հնարավոր արտահերթ ընտրությունները մեծ ակնկալիքների տեղ չեն թողնում. «Յուրաքանչյուր անգամ, երբ Թուրքիայում ընտրություններ են, այդ երկրում ավելանում է ազգայնականությունն ու պոպուլիզմը, ուստի ամենահեշտ բանն է դառնում փոքրամասնությունների քննադատումը, լինեն հայերը թե այլ խմբեր»: Փորձագետի կարծիքով, Թուրքիայի նախագահ Էրդողանն ազգայնականության միջոցով ձայներ հավաքելու առիթը չի կորցնի և կփորձի սրել իրավիճակը ղարաբաղյան գոտում. «Էրդողանի սուր ազգայնական պոպուլիզմը կարող է ազդել տարածաշրջանի վրա, համոզելով ադրբեջանցիներին, որ Ղարաբաղի հարցում նրանք փոխզիջման գնալու կարիք չունեն, ինչն առավել կվատթարացնի իրավիճակը»: Ջոշուա Ուոքերը հիշեցնում է, որ Էրդողանի կողքին այսօր Դավութօղլուի և Գյուլի նման քաղաքական գործիչների բացակայությունը լավատեսություն չի ներշնչում. «Ժամանակին Թուրքիան եղել է տարածաշրջանում մի ամրոց, որտեղ զարգանում էր տնտեսությունը և Թուրքիան որպես խաղաղարար էր հանդես գալիս: Այսօր Թուրքիան պարզել է, որ գտնվում է հրդեհի հենց կենտրոնում և այլևս ի վիճակի չէ ինքնուրույն կայունացնել իրավիճակը տարածաշրջանում»: Իրականում, ապրիլյան պատերազմը լուրջ մարտահրավեր էր ոչ միայն այն իմաստով, որ Հայաստանն ու Ադրբեջանը կհայտնվեն մի նոր ու ավելի դաժան պատերազմի մեջ, այլև տարածաշրջանային առումով էր այն լուրջ սպառնալիք: Բանն այն է, որ Հարավային Կովկասում կայունությունը մի քանի ժամում կարող է հայտնվել լուրջ վտանգի տակ` հենց ղարաբաղյան պատերազմի բռնկման դեպքում: Սա հստակ գիտակցում է միջազգային հանրությունը, արևմուտքը` նախևառաջ: Թուրքիան Ադրբեջանին համարում է «եղբայրական պետություն»: Սա փաստ է: Լինելով Հայաստանի հարևանը` Թուրքիան փակել է Հայաստանի հետ սահմանը` ԼՂ խնդրի պատճառով: Անկարան բացահայտ պաշտպանեց Ադրբեջանի սանձազերծած պատերազմը, նույնիսկ շնորհավորեց Ալիևին` ապրիլյան բռնությունների համար: Արևմուտքը շատ լավ գիտակցում է, թե ինչ դերում է Թուրքիան` ԼՂ խնդրում, բայց նույնիսկ դա Արևմուտքի համար բավարար չէ, որպեսզի նրանք փորձ չանեն Հայաստան-Թուրքիա հարաբերություններում ինչ-որ տեղաշարժ ապահովելու հարցում: Իհարկե, շանսերը խիստ սահմանափակ են, եթե չասենք` հույս չկա: Մանավանդ Էրդողանի իշխանության պայմաններում, նոր քաղաքական վերադասավորումների պայմաններում, Հայաստան-Թուրքիա հարաբերություններում դրական տեղաշարժն անհնարին է թվում: Բայց ղարաբաղյան ապրիլյան պատերազմը ցույց տվեց, թե ինչպես կարող է դուրս գալ վերահսկողությունից Հարավային Կովկասը: Այս իրավիճակում, թեկուզ անհնար թվացող զարգացումների ուղղությամբ արևմուտքը կփորձի ուժեր գործադրել, թեկուզ դա լինի Հայաստան-Թուրքիա անհույս հարաբերությունների ուղղությամբ ինչ-որ փոքր քայլերը: Մետաքսյա Շալունց