Ալիեւին խնայելու նուրբ արվեստը
Շաբաթ օրը Գերմանիայի Մյունխեն քաղաքում տեղի ունեցած Նիկոլ Փաշինյան-Իլհամ Ալիեւ բանակցությունները շարունակում են լայն քննարկման թեմա մնալ ինչպես ՀՀ-ում, այնպես էլ դրա սահմաններից դուրս: ՀՀ վարչապետը քննադատվում է թույլ փաստարկներով խոսելու համար: Մասնավորապես միջազգայինն հանրությանն ապացուցելու, որ տարածքները Արցախի ժողովրդի անվտանգությունն են, եւ որ նրանք չեն կարող խաղաղ ապրել ադրբեջանցիների կողքին: Օրերս էլ նախկին գլխավոր դատախազ Գեւորգ Կոստանյանը այդ հանդիպումից հետո տեղեկացրեց, որ բառացիորեն վերջերս՝ հունվարի 30-ին, Եվրոպական դատարանը հրապարակեց Ադրբեջանի դեմ իր վճիռը՝ Մանվել Սարիբեկյանի վերբերյալ: Այս գործով, որպես պետության ներկայացուցիչ, Կոստանյանն է ներկայացրել Հայաստանը որպես երրորդ կողմ:
<<Դատարանը այս գործով հստակ արձանագրեց, որ մեր հայ տղան Ադրբեջանում խոշտանգվել, սպանվել է, եւ դրա համար պատասխանատու է Ադրբեջանի իշխանությունը: Սա Մարդու իրավունքների միջազգային դատարանի կողմից հաստատված մի զորեղ փաստարկ է, որը պետք է որպես ապտակ օգտագործել բոլոր այն դեպքերում, երբ Ադրբեջանի որեւէ պաշտոնյա, ներառյալ նախագահը, իրեն թույլ կտա ասել, թե Ադրբեջանում հայերը կարող են հանգիստ եւ ապահով ապրել, ինչպես մնացած բոլոր ազգային փոքրամասնությունները»:
Ըստ Գեւորգ Կոստանյանի՝ կան բազմաթիվ այլ փաստեր՝ հաստատված միջազգային տարբեր կառույցների կողմից, որոնք վերաբերում են Սումգայիթի, Բաքվի, Կիրովաբադի, Մարաղայի եւ այլ հանցագործություններին, որոնք բազմիցս մեր կողմից ներկայացվել են իրավական գործընթացներում եւ պետք է օգտագործվեն նաեւ քաղաքական համատեքստում:
Առաջիկայում նաեւ լինելու է Ռամիլ Սաֆարովի կողմից կացնահարված հայ սպա Գուրգեն Մարգարյանի մասով ՄԻԵԴ դատավճիռը, որի ներկայացուցիչը եւս եղել է Գեւորգ Կոստանյանը: Թվում էր, թե մյունխենյան հանդիպման վերաբերյալ այս արձագանքներից ու խորհուրդներից հետո Նիկոլ Փաշինյանը կուղղեր սխալը եւ առաջին պատեհ աառիթով ավելի պինդ փաստարկներ կշփցներ Ադրբեջանի երեսին, քան Տիգրան Մեծի մասին հիշեցումը, բայց ի զարմանս շատերի, այսօր՝ փետրվարի 19-ին, ադրբեջանցի Ռամիլ Սաֆարովի կողմից դաժանաբար կացնահարված Գուրգեն Մարգարյանի մահվան տարելիցի առիթով նա բառ անգամ չի հիշատակել Ադրբեջանի եւ այդ երկրի քաղաքացու բարբարոսության ու իշխանության լկտիության մասին:
Բուդապեշտում հայ սպա Գուրգեն Մարգարյանի սպանության դեպքին անդրադառնալով նա Թվիթերում ընդամենը գրել է. «Այսօր մենք հարգանքի տուրք ենք մատուցում հայ սպա Գուրգեն Մարգարյանի հիշատակին, ով դարձավ ատելության, ռասիզմի և հակահայկական քաղաքականության անմեղ զոհ: Մենք մեր համերաշխությունն ենք հայտնում Մարգարյան ընտանիքի բոլոր անդամներին և ընկերներին: Գուրգեն Մարգարյանի սպանությունը և դատապարտված մարդասպանի հետագա ներումն ու փառաբանումն անպատժելիությունը խթանելու վառ օրինակ է: Մենք պարտավոր ենք կանխել նմանատիպ՝ ինքնության վրա հիմնված հանցագործությունների հետագա դեպքերը»: Ադրբեջանցի ոճրագործ Սաֆարովը 2004-ի փետրվարի 19-ին Բուդապեշտում ՆԱՏՕ-ի անգլերեն եռամսյա դասընթացներին մասնակցության ժամանակ գիշերը կացնի 16 հարվածով դաժանաբար սպանել է քնած հայ սպային` Գուրգեն Մարգարյանին: Հունգարական դատարանը Սաֆարովին դատապարտել էր ցմահ բանտարկության` պատիժը 30 տարի չվերանայելու պայմանով, սակայն 2012-ի օգոստոսի 31-ին Սաֆարովն արտահանձնվել է Ադրբեջանին, որտեղ պետք է շարունակեր կրել պատիժը: Ադրբեջանի նախագահ Իլհամ Ալիեւը նրան ներում է շնորհել և ազատ արձակել՝ բարձրացնելով զինվորական կոչումն ու վճարելով 8 տարվա կուտակված աշխատավարձը: Ոճրագործին ներում շնորհելու Ադրբեջանի քայլը խիստ քննադատության է արժանացել միջազգային հանրության կողմից, բայց ոչ Փաշինյանի, ով Ալիեւին համարում է կիրթ անձնավորություն եւ կարծես թե առանձնապես դեմ չէ, որ նրա առաջ քաշած թեզին:
Անի Սահակյան