Ներսում իրենց են փռում ասֆալտին, դրսում՝ իրենք
Մինչ հայաստանյան իշխանությունը շուրջօրյա ռեժիմով ասֆալտին է փռում բոլոր ընդդիմախոսներին, պատերազմ է հայտարարել դատական իշխանությանը, մասնավորապես Սահմանադրական դատարանին՝ ի դեմս նախագահի: Ու թվացյալ ճգնաժամը լուծելու նպատակով իշխանությունը կանգ չի առնում ոչնչի առջեւ՝ անհեթեթ գրիչային պատմություններ հորինելուց սկսած վերջացրած հակաօրինական օրենքների մշակում, Հրայր Թովմասյանի ու իր մերձավոր բարեկամների դեմ 37 թվի մեթոդներով ուժային ճնշումներ գործադրում: Մինչ Հայաստանի վարչապետն ու իր թիմը թիրախավորել են լրատվամիջոցներ, պատերազմ է հայտարարված նաեւ չորրորդ իշխանությանը, խմբագրությունների են ձվահարում, ֆեյքային գրոհներ իրականացնում լրատվամիջոցների նկատմամբ ու օրենքներ մշակում նրանց բերանը փակելու համար, արդեն իսկ կա կալանավորված հեռուստատեսության սեփականատեր, որի միակ մեղքն այն է, որ իշխանությունների ահուսարսափ, երկրի թիվ մեկ կալանավոր Ռոբերտ Քոչարյանի ընկերն է: Մինչ ապօրինի փակի տակ է պահվում պետության նախկին ղեկավարներից մեկը, միայն նրա համար, որովհետեւ Նիկոլ Փաշինյանը անցյալի իր վրեժն է նրանից լուծում: Մինչ նախկինները իշխանության ծանր մահակի տակ են , տասնակ քրեական գործեր կան հարուցված, բայց դատարանով գրեթե ոչ մեկի մեղքը հաստատված չէ, քանզի գործընթացներն այդ հեռու են իրավական դաշտից: Մինչ առեղծվածային պայմաններում նախկին բարձրաստիճաններ են <<ինքնասպան>> լինում ու այդ պատմություններն այդպես էլ մնում են չբացահայտված, մարդու իրավունքներ հասկացությունը հիմնովին ոտնահարվել է, երկրի վարչապետի մակարդակով խախտվել անմեղության կանխավարկած ասվածը, երկրում թանձրանում է ատելության մթնոլորտը, որի ձեւավորողն ու տարածողն օրվա իշխանություններն են՝ իրենց սեւ ու սպիտակ, հեղափոխական ու հակահեղափոխական հայտարարություններով, քաղաքական դաշտն իսպառ աղճատված է եւ խորհրդարանում հեղափոխականները շարունակում են նախկինների ձեռագիրը՝ քամահրելով ընդդիմադիր գործընկերներին:
Իսկ այս պայմաններում ավելորդ է խոսել տնտեսության զարգացման մասին, հայրենի ընդդիմադիրները միջազգային ամբիոններում զբաղված են Ադրբեջանին ասֆալտին փռելով: Նրանք իրենց ֆեյսբուքյան պատերը ողողել են ընդդեմ հակառակորդների իրենց հերոսապատումներով, որոնք նա կերտել են ԵԽԽՎ-ի հերթական նստաշրջանի ընթացքում: Ընդդիմությունը ներկայցված է երկու վառ պատգամավորներով՝ Նաիրա Զոհրաբյան, Էդմոն Մարուքյան, որոնցից եւ ոչ մեկին կարծես թե չի հուզում Հայաստանում տիրող այս մթնոլորտը: Հիմա նրանք պետք է այս ամենի վրա բեւեռեին միջազգային գործընկերների ուշադրությունը, բայց գտել են ավելի անշառ զբաղմունք ու վայելում են մեր հաշվին հերթական շրջագայությունը: Եւ սա այն դեպքում, երբ այստեղ առաջին հերթին հենց իրենց են փռում ասֆալտին, վերահսկում ցանկացած քննադատություն, եթե սա է ընդդիմության խնդիրը՝ մի քանի կցկտուր գրառում ու ելույթ իշխանությունների ասպատակությունների մասին, ապա կարելի է միայն կարեկցել նրանց:
Անի Սահակյան